Geplaatst 
Ik ben dit jaar vier maanden (maart tot en met juni) in Canada geweest om bij Fitjamyri ijslanders te trainen. In de tijd dat ik er was waren er ook drie andere meisjes, Liona, ook uit Nederland, Ewa uit Polen, en Emma, uit Frankrijk. We zaten gezellig met zijn vieren op 1 kamer, net als vroeger met ponykamp. Ik wilde heel graag een keer fulltime met paarden bezig zijn, om te kijken of het echt zo leuk is als ik altijd heb gedacht, en om mijn zelfstandigheid te testen. Normaal rij ik maar twee keer per week (1 keer op mijn eigen paarden en 1 keer op mijn bijrijdpaard Arangur) , mijn paarden staan bij mijn ouders en die wonen niet zo dichtbij. Dus dit zou even heel wat anders worden.
Fitjamyri heeft in British Columbia, Canada een schitterend bergachtig terrein van 120 hectare, bestaande uit open plekken, bos, bosjes, rotsen en overal kleine paadjes die door de paarden gemaakt zijn. Op verschillende plekken zijn bronnen en beekjes voor de paarden om te drinken. Er staan ongeveer 120 ijslanders die daar heerlijk vrij rondlopen. De paarden die in training zijn staan op wat ‘kleinere’ velden, zodat ze makkelijk te vinden en te vangen zijn. De hengsten staan ook dichtbij huis. De jonkies, drachtige merries, oudere paarden en de paarden die na het inrijden even vakantie krijgen staan allemaal in het grote gebied (the big field).
Verder zijn de voorzieningen lekker basic, er is wel electriciteit en draadloos internet, maar bijvoorbeeld geen stromend water of riool. Het water moet bijna elke dag met de pickup en een grote tank uit de beek gehaald worden. Dit water kun je gewoon drinken, het wordt niet gefilterd ofzo. Dat kun je je in Nederland toch niet voorstellen. Ook om de was te doen moet je met een slang water in de wasmachine doen (en dan later nog een keer om te spoelen). Naast het huis was wel een hottub die het hele jaar warm is, heerlijk om na het werk de spieren te ontspannen (en in de wintermaanden om op te warmen).
Elke ochtend begonnen we met uitmesten en voeren van de paarden die niet in de grote velden staan. Daarna reden we meestel 5 paarden voor de lunch en 5 na de lunch. Ieder had zijn eigen 10 paarden die we elke dag reden. De paarden die je krijgt zijn goed aangepast aan je rijkunsten. De meesten zijn vrij jong, ze zijn immer uiteindelijk voor de verkoop.
We konden trainen in de roundpen (voor de echte jonkies), in de bak (arena), op de ovaalbaan of gewoon in het bos op het terrein. Het is heel leuk om daar op het terrein te rijden, er lopen heel veel paarden los en die kom je vaak tegen, soms gaan ze je ook achtervolgen. Het rijden is echt heel leuk, elk paard is weer zo anders. Je leert goed schakelen tussen de verschillende paarden, en al heel snel heeft iedereen zijn favorieten. De bedoeling is om de paarden een goede basistraining te geven met natuurlijk nageeflijkheid, soepelheid, en goed gescheiden gangen. Je krijgt veel vrijheid in hoe je dingen aan wil pakken.
In de zomermaanden komen er vaak gasten, die verblijven in de gastencabins. Met die gasten hebben we mooie dagtochten gemaakt door de bergen in de omgeving van de farm. Op die tochten hebben we ook een paar keer beren gezien. Je komt er echt nooit iemand tegen op deze tochten, alleen wat wild. Heerlijk om zo te rijden. Het is in het begin wel erg zwaar voor de paarden, omdat je soms meer dan 2 uur achter elkaar moet klimmen naar de top van de berg. Maar je ziet de conditie van de paarden groeien en al snel doet het ze niks meer.
Ook zijn in de periode dat ik er was de 7 veulens van dit jaar geboren. Daar zaten heel leuke tussen, zoals twee zilverappels en een vosbonte. Heerlijk om te zien hoe ze spelen, hoe nieuwsgierig ze zijn en hoe hard ze groeien. En allemaal op de eerste dag al tolten!
Het was een superavontuur, ik ben heel blij dat ik het gedaan heb en heb er mooie herinneringen aan.
) 
wilde je daar niet gewoon voor altijd blijven 
