Geplaatst Eenmaal in vná gingen we bij een restaurantje even wat drinken. Er was daar een super irritante kat die telkens op ons tafeltje ging liggen tussen de etenswaren en drinken (bah!) even later zagen we nog een kat lopen. Nouja we gingen weer verder. Na 1,5 km keek ik achterom, liep die kat achter ons aan (die we later zagen) Dus wij doorlopen, maar hij bleef achtervolgen. Wegjagen hielp niet. Toen we een stukje geasvalteerd weg namen kwam er een postbus langs, de man zag de kat en zei: "dat is zeker een kat uit vná op de terug weg pik ik hem wel op." De beste man pendelde tussen ramosch en vná, dus wij daar een half uur gewacht, maar de man kwam niet dus maar verder gegaan. We hadden hem al verteld waar we heen gingen. De kat bleef achtervolgen en door het warme weer en ons flinke tempo raakte hij geheel buiten adem dus wij even pauze en weer verder. Zijn toch hing zowat op de grond telkens. Eenmaal bij het berghuis aangekomen was hij er nog steeds (zelfs mee gewandelt over de brug over de rivier) Dus ik hem maar gepakt en met hem op het terras gaan zitten. Het was een makke schone en goeduitziende kat.
Dus mee genomen naar onze kamer. Paar uurtjes later hadden we hem even uitgelaten. Toen was het bedtijd en mocht hij bij ons op bed slapen, zo lief hij lag helemaal in me
Hij was alleen zo heet dat ik niet kon slapen dus bij mijn vriendin op bed gelecht, maar hij bleef maar terug komen. De volgende ochtend had ik hem buiten gedaan in dehoop hij terug zou lopen, maar dat deed hij niet, dus dat werd een wandeling naar vná. Toen wij al weg waren had de eigenaar naar het berghuis gebeld en hij was toen heel aardig. Toen we daar aankwamen zijn we het restaurant in gewandelt, we dachten dat hij daar hoorde. Maar dat was niet zo, hij was van de buurman. Het was wel makkelijk dat die mevrouw beide talen sprak. Zij had hetverhaal aan de man verteld. De man keek ons boos aan en zij dat we hem terug hadden moeten jagen enzo. Pakte de kat zei danke (ondertussen stond zijn gezicht nog op oorlog) en ging naar binnen. Wij zijn toen nog even op het terrasje ertegen over gaan zitten bij het restaurant en de geluiden die uit het huis kwamen waren om te huilen. We dachten al dat het poesje flink in elkaar geslagen was.
De poes was maanden geleden met wandelaars mee komen wandelen uit schling ofzo vandaan een aantal dorpen verderop. De mevrouw van het restaurant had haar toen even in huis gehad, maar dat ging niet want ze had er al 2. Dus aan de buurman gegeven. Hij heeft hem dus ook via via zegmaar en misschien was hij hiervoor wel van een lief klein kindje die hem erg miste.
We hebben een foto van de digi van me vriendin uitgeprint en iemand met het diertje laten praten. Hij was idd erg mishandelt en had veel pijn, hij wilde naar ons terug komen omdat hij het erg fijn vond, maar mocht voorlopig niet naar buiten en zou ook de wandeling niet aankunnen met zijn verwondingen. Maar als hij weer beter is ging hij wel weer met wandelaars mee wandelen, hopen op een beter tehuis.
Heb nog foto's van hem met de wegwerp camera gemaakt dus die kan ik er nu nog niet bijzetten.
Vond het echt heel vreemd hoor dat hij ons de hele weg volgde!
