Geplaatst 
Denk je lekker op vakantie te gaan, blijkt ineens dat één van de grootste orkanen in meer dan 40 jaar na een verwoestende baan door Florida gemaakt te hebben opnieuw over land zal gaan en dan natuurlijk net waar we op vakantie gingen.Gelukkig was hij al veel in kracht afgenomen tegen de tijd dat wij hem in ons autootje tegenkwamen, maar prettig is anders.
Denderend zicht op de snelweg.
Vooral erg leuk als je even uit de auto moet om naar de wc te gaan ... binnen 3 seconden zie je eruit alsof je met kleren en al in een zwembad bent gevallen.
Het eind is in zicht! Maar tegelijktijd betekende dat ook dat we steeds dichter bij de kust, en dus zwaarder getroffen gebieden kwamen.
En dan ligt er ineens een boom op de weg. Zomaar, finaal doormidden.
Het dak van een tankstation met daaronder een nieuwe auto die opeens behoorlijk in prijs gedaald was.
En nog één!
En toen ineens een prachtige lucht. Het leek wel alsof er een atmosferische schoonmaak had plaatsgevonden.
En toen hadden we onze bestemming bereikt: Ocean Isle, North Carolina.
Mijn favoriete restaurant was zijn rietendak kwijt, het tankstation zijn dak, de zebra van de midget golfbaan lag gebroken op zijn zij, maar het viel nog mee. Pas toen we bij ons apartement aankwamen en we ons realiseerden dat we over het houten hek (dat in stukjes op de grond lag) moesten rijden om te kunnen parkeren werden we lichtelijk nerveus. 
Overal lagen stukken van de zijkant van het gebouw. Lange metalen panelen, losgerukt en verbogen alsof het niets was.
En hier kwamen ze vandaan.
Alles was met een laag zand bedekt.
En dan kijk je naar beneden en dan ziet het zwembad er ineens best vreemd uit.
Tijd om naar het strand te gaan! En wat was de oceaan ruw, ongelovelijk! Ik heb snel mijn bodyboard gegrepen want zo'n kans doet zich natuurlijk niet vaak voor. De golven kwamen uit allerlei richtingen, met zoveel brute kracht ... het leek af en toe wel alsof ik in de wasmachine zat.
Helaas sprong ik toen ergens bovenop en ik voelde dat het brak, maar voordat ik iets kon doen zat het al in mijn voet en aangezien 1) haaien bloed van ver weg kunnen ruiken, 2) een ruwe branding de kans op een aanval vergroot en 3) het al donker werd en dus haaien etenstijd, ben ik er toen toch maar uit gegaan, want ik ben niet zo'n held wat haaien betreft.
Maar we gaan verder ...
Ook het strand was niet orkaan bestendig.
De springvloed was zo gigantisch geweest dat het volleybal veld in een zwembad veranderd was met daarin een paar verdwaalde visjes. Wat een snoepie hè?
En zo zag het complex eruit van het strand, compleet met ontbrekende panelen.
En als afsluiting van een prachtige dag een vertikale regenboog (links van de gebouwen).
!
!
! 
vooral met dit weer!
