Geplaatst 
- Leven als God in Frankrijk, kennen we uiteraard. Dat slaat op het feit dat ik in Frankrijk woon, nu al 25 jaar sinds het millenniumjaar.
- Maar leven als Callas in Frankrijk? Waar slaat dat op? Nou, Callas is mijn supereigenwijze, grappige, dappere en vooral lieve Irish Cob. Speciaal voor haar had ik een topic opgericht, omdat het niet zo makkelijk ging met dit prinsesje (vindt zij), maar daarover later meer.
- Mo, dat ben ik en ja zoals mijn Boktnaam verraadt geboren in 1963, dus nu ik dit topic open, ben ik een jonge zestiger.
- & Co, dat is mijn vriend Erwin waar ik nu al (schrik) 37 jaar mee samenwoon? Wat een tijd! Maar Co zijn ook al mijn andere dieren. Nog 3 paardjes: Prisca een comtois-merrie, Poupette een minimerrie en Quarbonne een shettenruin. Twee honden, Yoda een zwerfteefje (ja ook zweefteefje) en Zozo een asielreutje. Twee opvangkatten, de een een rooie poes (ja echt, dat kan) Ginger en de andere was-ooit-kater Rocket.
- Het tij keren deel 2, betekent dat er ook een deel 1 is. Maar dat zit vol! Het is volgens mij het enige of een van de weinige privé VOLG topics die de 500 pagina's heeft gehaald. And still counting, maar dan in dit nieuwe topic, omdat meer dan 500 bladzijden niet binnen de regels past van bokt. 500 bladzijden dat zijn 12.500 berichten in dat topic! Wat veel, dank aan al mijn volgers daar!
Hoe kwam het allemaal? In 2017 startte ik een VOLGtopic over Callas. "Het tij keren, kan dat?" Ik had haar toen al 2 jaar en het zat ons niet mee. Een in die tijd vrij ongewoon topic om je ziel en zaligheid met een “fout” paard bloot te leggen. Dressuurmatige problemen zag je vaak, maar een topic over een paard dat eigenlijk geen goede keuze was, dat was toen nog enigszins taboe. Dus heel bokt zo ongeveer leefde mee en gaf raad. Callas werd zelfs een Bokt-paard en kreeg een eigen artikel!
Callas was een schrikpaard en door een aantal stomme pechdingen, raakte ze getraumatiseerd. Het rijden werd steeds heftiger en ik knetterde er een goed aantal keren af, wat me onder andere op een gebroken been kwam te staan. Mijn onderbeen brak fijn geheel door en mijn voet bengelde aan mijn been. Heel prettig.
Professionele paardencoaching gezocht nadat ik gerevalideerd was, maar dat is in Frankrijk nog niet zo makkelijk, die coaching zoeken bedoel ik. Dat revalideren ging wel goed. En ik heb heel veel met mijn dappere paard kunnen rijden, door superlange tunnels, wildstromende rivieren en mega-steile hellingen, maar puntje bij paaltje? Ik kon Callas niet helpen over bepaalde trauma's heen te komen. Op dat moment liep het topic Tij keren kan dat, al 3 jaar. En verscheen er zelfs een boek over Callas met een gelijknamige titel (zie link in mijn onderschrift). Maar alles zat tegen, totdat we, mede voor Callas, in 2020 verhuisden binnen Frankrijk.
Nieuw huis, nieuwe kansen. Het ging steeds beter. Grondwerk, clickeren super, ik stapte weer op, eerste galopje weer, hoera weer eerste minisprongetje, een grote rijbak gemaakt, er was weer licht aan het eind van die donkere tunnel! Het zou helemaal goed komen met ons. Tot ze begin januari 2022 stokkreupel stond en op drie benen liep. Pees afgescheurd met een stukje sesambeentje, niet operabel, einde oefening. Het topic Tij keren, liep toen al 5 jaar.
De focus in het topic, verlegde zich van Callas naar de andere paarden met onder andere het dramatische overlijden van mijn kerngezonde Shadow door luchtzakmycose, de komst van Prisca en de drama's met draak Quarbonne. Maar toen ik met die paarden verder ook weinig kon, ging het topic steeds meer over ons leven in Frankrijk en alle bizarre dingen die we daar meemaken.
Ik begon te vloggen op YouTube, en mijn kanaal heet naar ons huis @MaquÉden en bijna iedere week vind je daar een filmpje van ons leven hier in Franrijk, als je ze nog niet gezien hebt, leuk om te bingewatchen! Diverse Bokkers zijn hier thuis wezen kijken om dat rare huis van ons te zien. En daarmee zijn we dan bij het heden aangekomen en ga ik mijn leven hier weer verder delen met jullie.
Naast Bokt heb ik nog een ander leven, bijna niet, maar toch. Ik ben auteur en per ongeluk ben ik miniaturist geworden. Ik maak dus miniaturen van bouwpakketten voor een opdrachtgever, voornamelijk miniatuurwinkeltjes. In het groot bouw ik ook, want we hebben een oude boerderij gekocht met lekker veel grond voor de paarden. Maar het is wel bijna een ruïne, die we aan het opknappen zijn.
En bij dat opknappen en verbouwen, gaat geregeld wat fout en maken we de meest vreemde dingen mee, zoals een smeltend huis, ja echt! Een uil in de schoorsteenpijp, begraven koelkasten, schoenen in muren, schoorsteenbrand (niet door die uil) en nog veel meer. Met mijn verhalen en filmpjes hoop ik mensen te inspireren. Niet alleen omdat Frankrijk zo tof is, maar ook omdat je veel meer kunt dan je zelf denkt!
Lijkt het je leuk om mee te lezen (vanonder je steen) of mee te kletsen of goede raad te geven, want er zijn altijd uitdagingen die opgelost moeten worden, dan wordt binnenwippen, aanstippen! Tot gauws!
. 
Zozo is nog steeds erg angstig voor onbekende dingen, harde geluiden en snelle gebaren. Hij is nu 4 maanden bij ons. Ik ben een paar keer naar een hondentraining geweest, maar dat is typisch Frans, waar ze nog niet van clickeren gehoord hebben of zelfs willen horen bijvoorbeeld, waar pups van 4 maanden nog een slipketting omkrijgen, vind ik niet meer kunnen tegenwoordig en waar respect door angst inboezemen wordt verkregen. Dus na 3 lessen ben ik daar weg en heb ik een andere trainster gevonden die wel bij mijn ideeën aansluit en waar Zozo, o verademing, niet bang voor is. Eerste privéles gehad en woensdags wordt mijn lesdag. Er zijn 4 andere dames van verschillende nationaliteiten, Frans logisch en 2 Engelsen en dan kom ik erbij als Nederlandse. We oefenen 3x pm en 1x pm wandelen met zijn allen. Dus dat gaat vanaf aankomende week gebeuren. Verder is het een ontzettend leuk en aanhankelijk hondje. Erg blij met hem!
