Ik heb zelf anderhalf jaar in Finland gewoond.
Werk, zeker in de engineering sector, bevindt zich vooral in de grote steden. Huizen (en stalling, we hebben een half jaar een paard gehad) zijn duur. Een goede stal is lastig te vinden. Daarom is het paard verkocht toendertijd.
Finnen zijn in mijn ogen niet per se afstandelijk maar heel erg kat uit de boom kijkend. Op het oog heel vriendelijk, maar echte vriendschappen sluiten kost heel veel tijd. Mijn beste vriendinnen wonen in Finland en zijn onwijs trouw en we zijn na heel veel jaren nog altijd close. Maar ik weet wel dat dat niet per se normaal is. Andere expats hebben lang niet altijd vrienden. Mijn kenissen van vroeger spreek ik ook nooit meer. Heb een beetje het gevoel dat, net als in Nederland, vriendschappen zich vormen op de middelbare en de bachelor jaren op de uni/hbo. Daar ken ik mijn vriendinnen ook van. Daarna vrienden maken is lastiger.
Fins leren is echt belangrijk en heel erg lastig. Lijkt nergens op. Na een jaar vrijwel geen andere taal gehoord te hebben spreek ik het nog steeds niet heel goed. Ingewikkelde gesprekken gaan gewoon niet.
Als je er nog nooit geweest ben zou ik er echt meerdere keren heengaan. Er zitten grote verschillen tussen de steden en regio s, sommige regios staan ook in Finland bekend als kortaf en gesloten, terwijl andere regios en steden weer veel opener zijn. Helsinki is ook echt een compleet andere stad, veel groter dan de rest van de steden en hele andere cultuur dan bvb een dorpje in Pohjanmaa of zelfs nog in Lapland.
Stuur maar een pb of stel maar vragen als je meer wil weten! Ik heb in de Helsinki regio gewoond, vriendinnen in Jyväskylä, Tampere, Joensuu en Turku.
Now Tom said, "Mom, wherever there's a cop beating a guy, wherever a hungry newborn baby cries
Where there's a fight against the blood and hatred in the air, look for me, Mom, I'll be there
Wherever somebody's fighting for a place to stand or a decent job or a helping hand
Wherever somebody's struggling to be free, look in their eyes, Ma, and you'll see me"