Geplaatst 
en met de hoop dat ik op het juiste plekje ben 
Ik ben gisteravond na heel lang uitstellen eindelijk aan de slag gegaan met opruimen van het zooitje dat mijn oude schijf door mijn nalatigheid is geworden. In de afgelopen paar jaar heb ik namelijk allerlei reisfoto's in willekeurige verzamelmapjes weten te smijten, niet erg handig uiteraard. Er zat enorm veel troep tussen maar blijkbaar ook wat verborgen pareltjes
Zo heb ik een dikke pak foto's van mijn reis naar Rusland in 2018 opnieuw kunnen ontdekken die een bijzonder plekje in mijn hart hebben.Om even wat achtergrondsinformatie te scheppen voor degenen die niet bekend zijn met mijn verhaal: ik ben in het voormalige Oostblok opgegroeid, namelijk in Oost Polen vlak bij de Oekraiense grens. Als je ooit naar Krakau, Warschau, Gdansk of andere toeristische bestemming in Polen bent geweest en iets over Oostblok meent te weten moet ik je teleurstellen, de arme oostelijke gebieden zijn echt een wereldje apart. Ik had het geluk om in een relatief grote stad op te mogen groeien, maar zo heb ik ook veel tijd in mijn jeugd bij mijn grootouders doorgebracht die nog geen stromend water in huis hadden, laat staan andere moderne vermaken. Ik ben dus sinds jongs af een ervaringsdeskundige wat betreft wassen in een zinken teil, koken op een houtkachel en dergelijke
Mijn vader heeft tevens als hoogleraar onwijs veel naar diverse partneruniversiteiten in Oekraine en Rusland kunnen reizen, die kant van de wereld, cultuur, mensen, taal, het trok me daardoor enorm aan. Tot mijn grote spijt heb ik slechts een beetje (passief) Russisch kunnen leren, er komt niet veel uit mijn mond wat op Russisch lijkt 
Verder was het ons vast tijdverdrijf op zondagmiddag om oude oorlogfilms te kijken, zo was mijn eerste droombaan om soldaat pantserinfanterie te worden, hartstikke logisch voor een meid van 5 
De fascinatie met oorlogverhalen is daarna niet veel afgenomen, in tegendeel juist 
Maar goed, om dit verhaal niet uit de hand te laten lopen, het is ooit op de middelbare school mijn levensdroom geworden om naar Stalingrad (tegenwoordig Volgograd) te reizen en het slagveld, de stad zelf en Het Moederland Roept te zien
Idioot vond iedereen dat. Maar zo koppig als ik ben 
heb ik deze droom in 2018 kunnen verwezenlijken in een avontuurlijke reis van Kazan tot aan de Kazachstanse grens. Voor mij was het in sommige opzichten net tijdreizen, ineens werd mijn kindertijd terug in Polen van jaren 90 weer iets tastbaars. Wat me wel bleef verbazen was de nostalgie naar de Sovjet-Unie, in hoeveel opzichten alles door leek te gaan alsof er niets veranderd is... Die esthetiek van vergane glorie heeft zoiets grijpends en machtigs wat ik niet kan uitleggen, maar wat me altijd enorm aantrekt. Ik heb een poging gewaagd om het vast te leggen ondanks mijn absoluut gebrek aan verstand van zaken wat fotograferen betreft
de kwaliteit is ook onder transfer komen te lijden. Met de huidige situatie kan ik me niet voorstellen dat er bokkers zijn die op korte termijn op vakantie naar Rusland gaan, volgens mij kleurt het ook allemaal rood op de kart van BuZa, maar mocht het weer rustiger worden, het is zeker een dikke aanrader! Bij deze de plaatjes:)
Kazan
Samara
Saratov
Ergens onderweg
dikke aanradders en spotgoedkoop. 
.
Dan mag het land en de mensen nog de onbewerkte versie van zichzelf zijn zeg maar. Nadeel daarvan is weer dat het even doorbijten is met al die toeristische activiteiten die enkel in het Russisch worden aangeboden en nauwelijks online te vinden zijn. Kazan is de makkelijkste wat dat betreft, ze hebben zelfs hip craft beer kroegen met Engels sprekend personeel 
