Geplaatst 
Sinds september vorig jaar ben ik woonachtig in het prachtige en werkelijk waar, adembenemende Nieuw Zeeland.
Tien jaar geleden ben ik als 17 jarige tiener het avontuur aangegaan om een jaar lang op uitwisseling te gaan naar het einde van de wereld. Wat ik toen nog niet wist was dat ik verliefd zou worden op dit land en eigenlijk niet meer weg wilde gaan.
Toen mijn jaar er op zat heb ik echt lopen janken omdat ik gewoonweg geen afscheid wilde nemen, dit land was nu mijn thuis geworden. Helaas wilde ik mijn HAVO nog afmaken en studeren. Nu, inmiddels bijna 10 jaar later (14 juli 2010 ging ik dit avontuur aan!) woon en werk ik in Nieuw Zeeland, of zoals de Maori's het noemen: Aotearoa.
Het leek me leuk om met jullie mijn avonturen, hoogtepunten maar ook diepe dalen te delen. Er is in de tijd dat ik hier nu ben zo veel gebeurd dat ik er bijna een boek over kan schrijven. Naast de onwijs mooie natuur kunnen paarden ook niet ontbreken natuurlijk en zal ook uitgebreid verslag doen over mijn paarden leven hier.
Het begin
Toen ik in september vorig jaar arriveerde kwam ik in eerste instantie binnen met een toeristen visum. De laatste keer dat ik in Nieuw Zeeland was, was toen ongeveer 4 jaar terug. Ik had, ondanks dat ik altijd terug wilde, toch in mijn achterhoofd dat na 4 jaar alles nu wel eens heel anders kon zijn.
Maar het moment dat ik arriveerde en mijn beste vriendin en gastbroer mij op stonden te wachten op het vliegveld wist ik direct dat ik nooit meer weg wilde. Ik was weer thuis.
Ik heb na 2 weken direct een Working Holiday Visum aangevraagd en toen was het wachten tot ik kon beginnen met het vinden van een baan. Terwijl ik wachte op mijn visum ben ik 2 weken in de omgeving van Mount Raupehu op een trekking business geweest om daar wellicht te gaan werken zodra mijn visum werd goed gekeurd. Het uitzicht was echt prachtig, en zeg nou zelf, wat wil een mens nog meer?
Oh ja, Harrods heb je niet alleen in Londen hoor!
Toen mijn visum werd goed gekeurd heb ik besloten toch terug te keren naar mijn eigen vertrouwde omgeving in Levin. Tegelijkertijd ontmoette ik een toch wel erg leuke man en na dat hij door mijn beste vriendin werd uitgenodigd op haar verlovingsfeest als mijn plus one, begonnen er toch wel gevoelens te komen.
Toen ik begin December weinig uren maakte op werk merkte hij op dat ik anders eens bij hem in de buurt kon gaan solliciteren. Of zoals hij het mooi verwoorde; ooit zal je toch deze kant op moeten komen want ik verlaat ' mijn' Hawkes Bay niet."
Even ter illustratie Levin ligt op ongeveer 3 uur rijden van Hawkes Bay.
Maar ik dacht, ik solliciteer gewoon. En binnen 3 dagen had ik een nieuwe baan.
2020 here we go!
In Januari ben ik officieel verhuisd van mijn vertrouwde Levin naar Hawkes Bay, net buiten het plaatsje Havelock North. De omgeving hier staat bekend om zijn wineries en heerlijke temperaturen. Wat een zomer was dat! Ik heb genoten van alle buitenlucht concerten en alle activiteiten die dit land en deze omgeving te bieden hebben.
Mijn schoonouders hebben een redelijk grote boerderij (Sheep en Beef) waar mijn vriend zelf ook ongeveer 200 schapen heeft lopen.
Elke dag op de farm geniet ik. Het is alsof ze een eigen stukje paradijs hebben, met als hoogtepunt een grote heuvel waarbij je een fantastisch uitzicht hebt over de regio!
Na ongeveer 2,5 maand kwam ik er achter dat mijn beide huisgenoten zwaar depressief waren en een van hen ook zelfmoordneigingen had. Daarnaast was ze ook escort dame waar ik pas na intrekken achter kwam. Overigens heb ik niks tegen dit beroep en is dit ieders eigen keuze, maar doordat ze zwart werkte bij een nogal vaag en schimmig bedrijf besloot ik om toch maar ergens anders te gaan wonen. Ook vond ik ooit een dode overreden kat in de keuken in een plastic zak, beestje was niet helemaal meer intact en zij waren bloemetjes en een doos gaan kopen om hem te begraven maar dachten er niet aan mij even te informeren dat er dus midden in de keuken een dood beest lag
Ik kan overigens goed begrijpen dat door de paniek en verdriet er niet aan gedacht was dus heb er niks over gezegd. We blijven mensen natuurlijk. De druppel voor mij was toen ik ze vroeg of ze zin hadden om meer te gaan naar het Art Deco weekend op een zaterdag middag, paar drankjes en weer naar huis. De eerste twee rondes met cocktails had ik gehaald en betaald en daarna besloten de meiden naar een andere bar te willen. Prima, maar daar aangekomen haalde eentje twee drankjes, voor haar en de andere huisgenoot en niets voor mij. Ik dacht nog oke, vreemd maar ze zal wel krap bij kas zitten. Vervolgens haalde ze weer een rondje, alleen voor zichzelf en de andere huisgenoot. Ook beide keren niet vragen of ik mee kwam drankjes halen bij de bar. Op dat moment zat ik er echt voor spek en bonen bij. Inmiddels was het geen middag meer, maar 11 uur 's avonds waar op ik de meiden vroeg wanneer ze van plan waren naar huis te gaan. Een van hen was namelijk onze bob. Ze gaven aan niet te willen gaan en hebben mij letterlijk alleen in de bar achter gelaten en zijn met een paar mannen mee gegaan naar een andere bar. Voor mij was dat genoeg reden om per direct te besluiten uit dat huis te vertrekken. (Ik ben van het samen uit, samen thuis principe)
Zo gezegd zo gedaan en terwijl ik in de tussen tijd bij mijn vriend introk werd de lock down aangekondigd
Ik was dus net op tijd daar weg geloof ik. 
Dit was direct de ultieme relatie test want we zaten 24/7 op elkaars lip. We hebben het beide overleefd en wij hadden geluk dat vanwege de farm we toch nog heerlijk naar buiten konden.
Zo hadden we ineens een verrassing:
Een te vroeg geboren lammetje (en ongelukje). Zo zwak en klein als hij was toen we hem vonden. We dachten eigenlijk dat hij niet zou overleven. Mede doordat hij zo zwak was en mams had ook nog eens op zijn pootje gestaan, gaven we hem max. 24 uur. En ik zei natuurlijk direct dat ik hem wel zou redden maar dan zou hij wel van mij zijn als hij het zou overleven
En wonder boven wonder is hij er helemaal boven op gekomen en is nu een flinke man aan het worden. Wat ik er mee ga doen weet ik nog niet. Ik grapte al dat hij het begin is van mijn eigen stud
Mcleod's Daughters
Altijd wanneer ik op de farm ben voel ik met net als Tess en Claire Mcleod, misschien meer Tess want ondanks dat ik een paardenmeisje ben moet ik nog zoveel leren!
Ik geniet van alle verhalen van mijn schoonvader over zijn Angus koeien. Maar ook de liefde die er is voor de dieren. Geloof me, deze mensen doen alles voor hun vee.
Hier in Hawkes Bay is het uitzonderlijk droog geweest, lekker op de huid maar slecht voor de grond. Met als gevolg dat er echt wat dieren weg moesten. Je ziet dan ook echt hoe erg ze het vinden en hoe ze op elke mogelijke manier hun dieren gezond en happy willen houden.
Het is super hard werken, in weer en wind maar elke keer als ik bezig ben geniet ik met volle teugen.
Laatst kwam de schapenscheerder langs, en voor iedereen die Mcleod's heeft gezien weet waar ik het nu over heb. Ik dacht ik laat even zien dat ik best wat weten over scheren
dus aldoende vertelde ik mijn vriend en schoonfamilie dat ik wist dat je absoluut geen andere fibers mag vinden in je wol, want dan is wol waardeloos. 
En ik vervolgde mijn verhaal met, ja dit weet ik want ik keek altijd Mcleod's Daughters 
Is die serie toch ergens goed voor geweest! 
Ik blijf overigens maar aanhalen dat ipv de werkhonden ze toch echt eens moeten nadenken over een paard op het bedrijf, bedoel, de koeien met kalveren vallen de honden aan om hun kids te beschermen, maar dit is niet het geval met een paard. En ik wil best mezelf opofferen om dat paard dan te rijden.
Over rijden gesproken, ik rij voor een vrouw die ongeveer 50 paarden heeft lopen. Mijn favoriet is warmbloed Ammo, 7 jaar maar vrij weinig mee gedaan. Een vriendelijke reus met vooral een heel klein hartje.
Het is het paard van haar zoon mij heeft vrij weinig tijd en normaal rijd ik haar jonge paarden maar toen ik een dag op Ammo reed was ik verkocht. Echt een klik die we hebben en dat terwijl ik nooit een fan was van paarden boven de 1.70. Maar Ammo is echt mijn favoriet en ik rij hem daarom ook bijna altijd en wanneer ik tijd over heb rij ik nog wat andere paarden die tzt verkocht worden. Het heerlijk hier is dat we een vrachtwagen tot onze beschikking hebben waardoor we ook heerlijk naar het bos of het strand kunnen!
Zie de video en geniet mee.
https://www.youtube.com/watch?v=d4MYRA_L3Ho&t=49s
Het 'echte' leven
Helaas ben ik net als vele geraakt door het Corona virus, ondanks dat er geen besmettingen meer zijn en alles weer normaal is, ben ik mijn baan verloren.
Voor RTL nieuws heb ik een paar weken terug mijn verhaal gedaan, en gelukkig heb ik inmiddels weer een baan!
https://www.rtlnieuws.nl/nieuws/buitenl ... BJbvplIS2Y
Op het moment dat ik schrijf ben ik druk bezig met het schrijven van een business plan voor het opzetten van mijn eigen bedrijf hier in Nieuw Zeeland.
Ik heb gemerkt dat zeker voor ruitersport producten de markt hier een beperkt aanbod van producten heeft. Momenteel ben ik de eerste fabrikanten aan het benaderen en heb ik binnenkort mijn logo klaar om mijn eigen ruitersport producten te gaan verkopen.
In de toekomst wil ik ook andere merken in mijn assortiment hebben, dus mocht je nou interesse hebben om je merk in Nieuw Zeeland op de markt te brengen dan mag je me altijd een berichtje sturen!
Voor nu denk ik dat ik wel genoeg heb geschreven. De volgende keer zal ik wat meer foto's plaatsen van de prachtige natuur hier en de grootste cultuur verschillen tussen Nederland en Nieuw Zeeland.
Overigens plaats ik veel van mijn avonturen op Instagram, dus mocht je live updates willen, neem dan zeker hier een kijkje
https://www.instagram.com/lieneke92/
! 
en ook al het doen ga zo door 
).
