
Het begon allemaal met een middag hunt in Croom, noordelijk van Tampa. Start was om 15:00u 's middags en de dresscode was 'ratcatcher'. Ratcatcher in de UK betekent 'tweed', dus daar arriveerden wij:
1.

Ter plekke aangekomen bleek dat allemaal een stuk informeler te zijn dan in de UK en zagen zij 'ratcatcher' als 'polo' of iets anders praktisch. Uiteraard begon het te regenen zodra wij arriveerden dus in praktijk zag het er zo uit:
2.

Degenen die Mike gevolgd hebben tijdens de Mongol Derby zullen niet verbaasd zijn dat het begon te regenen zodra Mike zijn rijbroek aan deed


Hound (nee, geen 'dog' dit is een 'hound')
3.

Regenachtig in het bos
4.

Na afloop was er nog een warm/koud buffet, maar aangezien het al donker werd, hard regende en de weg er naar toe een (diep) zandpad was leek het ons slim om iets eerder te vertrekken. Goed gedacht, maar de uitvoering liet iets te wensen over: wij kwamen vast te zitten in het zand. We waren niet de enigen: iedereen die geen 4x4 aangedreven voertuig had kwam vast te zitten

Er volgde een bijna epische periode waarbij auto's en trailers uit het zand getrokken moesten worden. Uiteraard had iemand van het bestuur een grote pick-up truck met een lier voorop dus daarmee kon alles en iedereen eruit gehaald worden. De 4x4 trucks van de deelnemers kwamen een voor een op volle snelheid over het pad met de trailer er achteraan. Dit hele verhaal was bijna een groter avontuur dan de hele hunt

De volgende dag stond er niets op het programma. Dat wil zeggen, voor ons het wassen van de rijbroek (ingecalculeerd) en het wassen van de auto (niet-ingecalculeerd). Ik heb enige locale folklore opgedaan in de wasserette tussen de gepensioneerde Amerikanen en de enkele mevrouw die iedereen probeerde te bekeren tot het lokale kerkje.
In de middag zijn wij naar Chrystal Springs gegaan om daar zeekoeien in het wild te bekijken. Als het in de winter te koud wordt in de Golf van Mexico dan trekken de zeekoeien naar de diverse warmwaterbronnen in Florida om daar lekker rond te dobberen:
5.

6.

De dag erna, op de vrijdag, stond er eerst een hunt op het programma en dan in de avond het Huntball. Die hunt hebben we laten zitten, we hadden een soort van visioen van in de ochtend enkele uren te paard en dan in de avond voordat het huntball van start gaat in slaap te vallen.
We hadden een hotel op loopafstand van het Ball


7.

Zaterdag, was er een lunch bij de paardenrennen in Tampa. Normaliter zijn wij niet zo van het gokken, maar goed 5 dollar kan geen kwaad. Ons geld gezet op een paard genaamd 'Pure Luck' en jawel: die won


8.

9.

Zondagochtend was de laatste hunt meet. Dresscode was 'formal' dus dat is eigenlijk gewoon zoals wij naar dressuurwedstrijd gaan alleen dan met beige rijbroek. Start was 7 uur 's ochtends. Dus vrij vertaalt: 4 uur 's ochtends opstaan, 5 uur 's ochtends in de auto, 6 uur 's ochtends ter plaatse. Het was nog donker. Voor Florida begrippen ook koud: er was nachtvorst geweest.
10.

De 'meet' was op een ranch waar ze vooral vee fokten. Mijn paard beide dagen was Blue, een bruine (nee, niet blauwe) merrie met veel ervaring.
11.

12.

Nog even een fotootje van de trailers en de auto's die ervoor staan

13.

Steel Grass band na afloop
14.

Buffet na afloop met enkele typische gerechten voor de streek. Zoals 'Southern Grit', soort maispap waar je ongeveer alles doorheen kan roeren wat je wilt (zoals bacon, kaas, etc.)
15.

Dat was de impressie van een weekje Florida mee met de Hunt. O ja, het 'fox'hunting in de titel staat tussen haakjes. Ze jagen daar namelijk niet op 'fox' (dat is daar niet), maar op Coyote. In praktijk zijn de Coyote's veel te snel voor de Hounds dus ze vangen doen ze niet. Het gaat er meer om dat de Coyote weer van het land van de boer gejaagd wordt.
Wellicht volgend jaar weer
