Geplaatst 
Wij waren één van de gelukkigen die op 24 juli wilden vliegen vanaf Schiphol, net tijdens de problemen met de brandstoftoevoer... En dat was slechts het begin van alle ellende.
Het was de bedoeling om de eerste dagen van onze 10-daagse vakantie door Albanïe te trekken om vervolgens door te reizen naar Noord-Macedonië (Ohrid om precies te zijn). We hadden alles tot in de puntjes voorbereid, gepland en alles ook al geboekt, zodat we ons tijdens de vakantie nergens meer druk om hoefden te maken.
We hadden de tijd genomen en waren begin van de middag al op Schiphol, terwijl we pas na half 6 zouden vliegen. Het duurde en duurde. Brandstofproblemen... Al die tijd was er niemand van de luchtvaartmaatschappij, geen informatie en alle informatienummers waren uit de lucht. We hadden inmiddels op de nieuwssites gelezen dat het brandstofprobleem was opgelost. We kregen hoop. Om 22.00 uur kregen wij helaas te horen dat ons vliegtuig toch niet zou vertrekken. Het was één chaos bij de servicebalies en de bagagebanden. Na uren tevergeefs wachten werden wij verzocht om naar huis te gaan en de volgende dag te bellen om te informeren naar onze bagage en eventuele mogelijkheden voor geld terug of omboeken. Makkelijker gezegd dan gedaan. Na veel piekeren en een uurtje slaap (het was een happening om weer thuis te komen) waren we alweer aan het bellen met Schiphol en onze luchtvaartmaatschappij. Maar steeds als we de 1e in de wacht waren, na zo'n 1,5 uur, werden we eruit gegooid en konden we opnieuw beginnen. Pas rond het middaguur kreeg ik Schiphol aan de lijn net op het moment dat mijn vriend door de wacht heen kwam bij Transavia. Geen nieuws over de bagage. We moesten maar gaan kijken of we onze koffers konden vinden. Omboeken? Dat kon. De eerst mogelijk vlucht was al lang en breed ná onze vakantie (10 dagen later!). Dan was mijn vakantie voorbij...
Terwijl we in de wacht stonden, hadden we gezocht naar last minute vakanties en mogelijke alternatieven voor de vlucht, want we hadden al gezien dat vliegen op Tirana behoorlijk hopeloos was. Met wat geluk zouden we via Griekenland of Bulgarije nog op onze 2e bestemming (Ohrid) aan kunnen komen. Transavia kon ons 2 dagen later op een vlucht zetten naar Bulgarije maar we moesten direct beslissen, want er waren nog maar 3 plekken over en hij kon ons geen enkele garantie geven dat die nog beschikbaar waren als we zouden terugbellen. We keken elkaar aan en hebben toegestemd, vastbesloten om er nog wat van proberen te maken. Het vliegen op Bulgarije betekende wel 2 extra reisdagen in de bus voor ons... Onze vakantie werd dus 4 dagen ingekort en we vlogen ineens op een heel andere bestemming. Ideaal was anders, maar er was geen beter alternatief.
Ik kan een heel boek schrijven over deze vakantie, maar ik zal proberen om het kort te houden. De vlucht naar Bulgarije was vertraagd, maar ging gelukkig wel. We waren in de tussentijd druk met het annuleren van alle overnachtingen en het boeken van nieuwe hotels (daar sta je dan met je goede gedrag, was de voorbereiding voor niets). We waren natuurlijk al te laat met annuleren van het eerste hotel en diverse andere kosten konden wij niet terugkrijgen.
We hebben tijdens de gehele vakantie geen nacht zonder flinke geluidsoverlast gehad in de hotels/appartementen (van luid bellende Amerikaan op de gang tot feestende jongeren naast ons). Omdat we vaak maar één bus hadden die we moesten halen, stonden we op om kwart over vijf, dus we waren toe aan goede nachtrust in Ohrid. Helaas zaten we daar zonder airco tussen de nachtclubs. Als zij tegen half 6 's ochtends eindelijk stil waren (muziek en megafoon), waren wij al uit bed vanwege de hitte.
Tijdens de vakantie zelf ging er elke dag wel iets mis. Zo verloor ik bij een ongelukje een stuk tand en landde ik met paragliden in de armen van een agent die me meenamen voor ondervraging. Een taxi reed dwars door alle rode lichten, op de verkeerde weghelft en door een wegafzetting waar mensen aan het werk waren. We zijn vroegtijdig uitgestapt, eindeloos gelopen, verdwaald en uiteindelijk van narigheid weer ingestapt bij de taxichauffeur die ons al geruime tijd aan het volgen was. Serieus, je kunt het zo gek niet bedenken of het gebeurde ons.
De terugreis was pittig. Dat wisten we. Van Ohrid naar Tirana is best een happening en een beetje spannend, omdat er één internationale bus is die je moet halen en die vertrekt vanaf Struga, een plaatsje in de buurt.
We stonden nu weer netjes om 05.15 uur naast ons bed, omdat de bus vroeg vertrok. Het leek voorspoedig te gaan en we hadden zelfs nog wat tijd over in Tirana. Ons vliegtuig vertrok namelijk om 23 uur. Dachten we. We hadden vertraging. En eenmaal in het vliegtuig kregen we te horen dat het Amerikaanse leger onverwachts langs was gekomen en dat we pas op konden stijgen als zij uit het luchtruim en van de landingsbaan af waren. Tuurlijk joh.
Dit betekende dat wij pas om 04.30 uur bij onze auto op de parking waren. En jullie kunnen wel raden, de auto startte niet. We hadden een kapotte sleutel teruggekregen én de autoradio zat er heel vreemd in en deed het niet meer. Accu leeg en de auto wilde niet starten met kapotte sleutel. De ANWB was er na een uur en kon ons gelukkig op weg helpen. 1,5 uur rijden naar huis. Inmiddels was het al licht en waren we langer dan 24 uur in touw. He-le-maal gesloopt.
Gelukkig hebben we de foto's/filmpjes nog!
Alleen van de momenten die wij wel willen onthouden.
Last but not least, onze vakantie in 3 minuten
wat een mooie foto's en jeetje wat een pech, later kun je terug kijken op dit avontuur wat je toch bent aangegaan, maar kan me voorstellen dat je totaal niet uitgerust bent na je vakantie. 
. En voor de schipholcalamiteiten: heb je rechtsbijstand?
Het zijn wel mooie foto's geworden! Hopelijk zal je volgende vakantie wat voorspoediger gaan 
dit is wel een verhaal voor kanniewaarzijn... 
Laat TS lekker haar verhaal doen. 
(het is geen wedstrijd)