Ik heb het dit jaar geprobeerd. Ik wilde naar Berlijn, in een week met de fiets. Tent achterop, van camping naar camping.
Klinkt cool, maar dat was het niet. Na één dag afgebroken, ik kreeg meteen al stekende last van heimwee en ik raakte in paniek als dingen niet liepen zoals ik wilde. Ik wil dit zeker nog weleens doen, maar dan beter voorbereid. En vooral: goed mijn conditie en ervaring uitbouwen, niet naar Berlijn willen als je nooit verder dan de landsgrens fietst.
Maar goed, als je met trein, busje of vliegtuig reist is het waarschijnlijk wat anders.
Het zal de combinatie zijn van fysieke inspanning, de volgende dag wéér moeten, in den vreemde zijn en geen reisgenoot hebben. (Ik zie graag andere streken, maar het gevoel van Fernweh, "ik moet hier weg want ik word gek in mijn eigen omgeving", ken ik totaal niet.) Als ik een weekje niet hoef te fietsen of wandelen gaat het wel goed. En als ik met anderen ga fietsen ook wel. Met mijn broertje door België en Frankrijk gefietst - geen centje pijn.
Ik moet wel zeggen dat ik bijna nergens mensen tegenkom. Nou ja, ik zie ze wel op straat lopen, maar ik heb er nauwelijks aanspraak mee. Ik snap dat ook nooit: moet ik wachten tot ze mij aanspreken, wat nooit gebeurt, of moet ik mezelf opdringen? Het enige contact dat ik op zo'n reis heb is met camping-, veerboot- en winkelpersoneel.
Kortom: het hangt er sterk vanaf wat je doet en wat je voor type bent. Maar als je twijfelt - zo van "het klinkt cool, maar kan ik dit wel aan?" - zou ik heel rustig beginnen. Spoiler:
O ja, en natuurlijk is alleen reizen als jonge vrouw ook een dingetje. Maar omdat ik zelf een man ben, ga ik niet belerend doen en laat ik dat aan jullie over.