Geplaatst Dat moest dus eens bekeken worden.
Donderdag zijn mijn buddy en ik gaan rijden. Het plan was om de eerste 1100 km te rijden. Het is namelijk bijna 1500 km. Dus niet naast de deur. We overnachten in Polen en gaan vrijdagmorgen weer op tijd verder. Nu hebben we de hele dag de tijd om ook de omgeving te bekijken. Bij de grens met Slowakije ga ik nog even op een grenspaal zitten om precies met 1 been in Polen te hangen en met 1 been in Slowakije. Daarna rijden we door naar ons pension.
Hier blijken ze 3 woorden Engels te spreken en dus moet er met handen en voeten gewerkt worden. Ook de kaart in het restaurant is alleen in het Slowaaks. Het lukt ons uiteindelijk om een biertje en een schnitzel te bestellen. Want Engels spreken ze niet. Maar je kunt wel in Euro betalen.
De volgende dag is het duiktijd. We ontmoeten onze gids bij ons pension bij het ontbijt. Het ontbijt is ook weer bijzonder: we weten duidelijk te maken dat we wel een gebakken ei met ham willen en moeten vervolgens ook nog per gegeten plakje brood afrekenen. Een all-inprijs kennen ze hier dus niet.
Hierna gaan we naar de mijn. Onze bagage lijst was het volgende:
-helm
-warme kleding, je moet 8 uur onder de grond in 4-5 graden door kunnen brengen, luchtvochtigheid 98-100%
-lamp die ook 8 uur kan branden
-matjes voor het omkleden
-duikspullen om in water van 3-4 graden te kunnen duiken.
-stevige wandelschoenen
Eenmaal bij de mijn werd al snel duidelijk waarom: we moesten 300m lopen door tunnels en daarna nog 100 ongelijke gladde treden af naar beneden om bij het water te komen. En dat dus ook met je duikspullen.
De eerste indruk van de mijn: groot en ontzettend gave kleuren. Ook nog prachtige oude houten stutten.
Maar het duiken is werkelijk ontzettend gaaf. Onvoorstelbaar hoe helder het water is. Maar wel koud, 4 graden met een ph van 3. 1 verkeerde vinslag en het zicht wordt gereduceerd tot nul. Aan het plafond hangt een soort spinrag, dat zijn mineralen die uit het gesteente sijpelen en dan onder water weer neergeslagen zijn. Heel kwetsbaar.
We gaan tussen de duiken door de mijn weer uit. Voor de lunch laten we onze gids een 'lekkere' lokale soep bestellen. Dat werd helaas dus zuurkoolsoep. Niet echt mijn smaak, maar ok, het is eetbaar.
Daarna gaan we de mijn weer in voor een 2e duik.
De eerste avond laten we onze gids 'een lekker diner' bestellen. Ook dit hebben we geweten. Weer iets met zuurkool en kaas, niemand van ons vindt het echt lekker, maar we eten er wel van. Dus moet er maar een ijsje als nagerecht genomen worden. De lokale cola, 'Kofola' is wel ontzettend lekker.
De volgende morgen is het ontbijt om half 9 afgesproken. Helaas, het restaurant is niet open. Een uur later rijdt onze gids ons dan maar naar een supermarkt, mede ook omdat we toch moeten pinnen, want een pinautomaat heeft het pension ook niet.
Hierna gaan we weer duiken.
Er sijpelen mineralen uit het gesteente, en met name ijzerhoudende mineralen slaan daarna weer neer waardoor je een 'spinrag' aan het plafond krijgt. Heel bijzonder. Maar heel kwetsbaar. Een verkeerde vindslag en alles brokkelt af.
Ook nu gaan we tussen de duiken door weer lunchen en we geven direct aan dat we kippensoep willen.
Als we naar het diepste punt gaan, 36m, dan zwemmen we over de oude rails waar dus de mijnkarretjes over reden. Ondieper werden houten planken gebruikt om mijnkarretjes over te trekken.
We zwemmen weer door diverse tunnels, over trappen, en ondertussen probeer ik een opaal te vinden. Maar helaas, ik weet niet hoe ze er uitzien, dus vind niets.
Na de 2 duiken krijgen we een rondleiding door het droge gedeelte van de mijn. Hier liggen ook wat voorbeelden van hoe een opaal er uit zou zien. Aha. Ook krijgen we diverse mijnkarretjes te zien en uiteraard gaan we diverse tunnels door. Heel mooi, net zoals het onder water ook is.
We bezoeken ook nog een andere ingang van de mijn. Ontzettend interessant.
Na 3 dagen duiken zit het er helaas op. Iedereen heeft wat spierpijn en voelt de schouders. Maar we waren wel de eerste Nederlanders en Belg in deze mijn. Ik kom zeker nog een keer terug.
En het leuke is: we hadden de primeur om als eerste Nederlanders en Belg in deze mijn te duiken.
Oh ja, ik weet nog een stukje opaal te vinden:
