Van huis uit is het geen echte vakantieganger, als kind was vakantie voor hem logeren bij oom en tante, hij heeft toen hij in de 20 was een rondreis door Amerika gemaakt met een vriend, en we zijn samen een keer naar Oostenrijk/Italie geweest- dat was het voor hem.Hij is vrachtwagenchauffeur van beroep, rijdt niet echt internationaal maar heeft wel vaal overnachtingen en is veel van huis. Hij is allang blij als ie een keer vrij heeft en thuis kan zijn.
Daarin snap ik hem helemaal, maar voor mij is het plaatje precies andersom. Ik kom tegenwoordig nergens meer
Hij snapt mij ook, maar dat was het wel zo'n beetje. Hij vind het allemaal niet zo belangrijk en bedenkt duizend redenen waarom we niet weg gaan dit jaar.Nu ben ik een beetje aan het vissen wat we de komende vakantie gaan doen. Hij had een 'lang weekend weg, niet zo ver van huis' in gedachten. Poehpoeh
We hebben vorig jaar een huis gekocht, dus dat het geen handen vol geld moet kosten, daar ben ik het helemaal mee eens. Maar dit gaat, op 1 jaar na, al zo sinds wij bij elkaar zijn. Er is altijd iets belangrijker. En als het financieel nou niet kan, maar het kan echt wel. Hij wil gewoon niet.
Er wordt geen ruzie gemaakt ofzo, hij lacht me gewoon uit en steekt me de gek aan als ik over vakantie begin. Hij wil best naar Amerika, of Canada, of Australie, of een rondreis maken door Engeland/Ierland of Noorwegen, maar verder gaat zijn fantasie niet en hij wenst hier ook niet over na te denken. En dat zijn nou niet bepaald budget vakanties, dus dat valt voor dit jaar even af.
Komt erop neer dat ik op internet vakantiesites af zit te struinen, en hij naast mij heel grappig roept 'Oh, ga je op vakantie?', of 'DAAAAAAR ga ik NIET heen!'
Ik word er spuugziek van, vakantievoorpret hoort leuk te zijn. Heb net dus gezegd dat ie maar moet zien wat ie doet, ik ga sowieso, met of zonder hem. Ik heb op het moment behoorlijk wat op m'n bordje, en kan een beetje vakantie heel goed gebruiken
Wie heeft er ook zo'n partner? Wat moet ik ermee?
