Geplaatst Dit keer niet naar huis of mijn familie/vrienden/paarden, maar naar een gigantische stad aan de andere kant van de wereld! Wie had dat ooit voor mogelijk geacht?
In januari dit jaar ben ik voor het eerst in mijn leven in New York geweest. Ik wist eigenlijk totaal niet wat ik ervan kon verwachten en ik had ook niet gedacht dat deze stad mij zo zou inpalmen.
Het leek me wel heel erg interessant en boeiend, Amerika heeft mij altijd énorm aangetrokken. Ik ben met een studietrip van school mee geweest, samen met een vriendin van mij.
Deze onwijs mooie kans wilde ik niet voorbij laten gaan, je komt natuurlijk niet zomaar in New York. Eenmaal in die stad was ik gelijk verkocht.
Ik heb de mooiste tijd van mijn leven gehad en eenmaal thuis kwam ik woorden tekort om deze ervaring te omschrijven.
Hoe langer deze reis geleden is, hoe meer ik ga branden van verlangen naar die stad. Ik voel gewoon dat mijn hart daar ligt en ik moet me inhouden niet direct het vliegtuig te pakken en erheen te reizen.
Op dit moment zit ik in het derde leerjaar van mijn opleiding en ben ik druk aan het puzzelen of ik niet een half jaar van mijn studie daar kan volgen (bijv. een minor of afstudeerstage).
Alhoewel ik niet denk dat dit realistisch is. Ook heb ik al plannen gemaakt om met diezelfde vriendin na het behalen van ons diploma opnieuw naar New York te reizen. En ditmaal niet hartje winter, maar met een lekker zonnetje.
Tot die tijd ben ik series aan het lezen die zich afspelen in New York, films/foto’s aan het kijken, muziek over New York aan het beluisteren en aan het dromen. Ik denk dat ik inmiddels wel kan toegeven dat het een obsessie van me is geworden..
Nog meer lotgenoten? Of ben ik werkelijk de enige met zo’n grote liefde voor de Big Apple?
En als ik toch echt de enige blijk te zijn, heeft iemand misschien tips om dit gemis wat draaglijker te maken?
