Morgen ga ik met school op excursie. We met een grote groep, de meeste daarvan ken ik niet echt, maar mijn 2 beste vriendinnen gaan ook mee. Ik had er eerst echt zo veel zin in, ik kon bijna niet wachten. Echter is dat deze week veranderd. Ik begon er steeds minder zin in te krijgen, en nu heb ik zo iets van: ik heb echt helemaal geen zin hierin , en het liefst blijf ik thuis. Ik zie er ook echt tegen op. Ten eerste kan ik niet tegen het feit dat ik niet precies weet wat we gaan doen. Ik kan daar echt niet tegen, ik wil het liefst weten wat we gaan doen, hoe precies en de precieze tijdstippen. Ik weet niet waarom, maar als niet precies weet wat we gaan doen en hoe laat, word ik ongelooflijk zenuwachtig. Ik denk omdat ik van regelmaat en duidelijkheid hou, en dat is er in deze vakantie dus niet , we gaan elke dag iets anders doen. Daarnaast zit ik ook met mijn twee vriendinnen in een gastgezin. Dit is ook weer een struikelblok, omdat ik daar ook niks van weet. Ik weet alleen op welk adres ik terecht kom. Voor de rest weet ik niet hoe het eruit ziet, hoe het daarin zijn werk gaat enz.
Ik heb echt het gevoel alsof ik de enigste ben, want iedereen heeft er echt veel zin in, maar ik dus helemaal niet! Als mensen helemaal vrolijk gaan zeggen hoeveel zin ze er wel niet in hebben, wordt ik juist chagrijnig. Net als mijn ouders die steeds vragen 'Ben je al zenuwachtig?' en 'Je hebt er zeker zin in!?'
Het liefst zou ik nu me bed in kruipen en een week blijven liggen. Maar ja, dat is nou eenmaal geen optie. Ik moet er gewoon het beste van zien te maken, maar ik kan nu niet bedenken hoe. Zijn er meer mensen die hier last van hebben (gehad) ? Ik voel me echt heel raar, omdat ik echt de enigste ben die er gewoon echt geen zin in heeft, en er tegen op ziet.
