Geplaatst ervaring delen.
En toen zat het er bijna op. Mijn zomer in Frankrijk. De tijd is ontzettend snel gegaan en inmiddels mag ik nog 4 daagjes genieten. Ik herinner me nog goed de eerste dag dat ik op de bus wachtte naar Millau. Door 2 uur vertraging met de tgv moest ik 3 uur wachten op Montpellier, genietend van het zonnetje ondertussen op de achtergrond geluid van boren en mensen die aan kwamen en weer weggingen
Ik had toen nog geen idee met wat me werkelijk te wachten stond, hoe de camping zou zijn en of ik het naar m'n zin zou gaan hebben. Ik was alleen maar ongelooflijk trots op mezelf, trots op het feit dat ik als 18-jarige 2 maanden weg van huis durfde naar een land waarvan ik alleen een basiskennis had van de taal.
M'n verwachtingen werden overtroffen maar ook neergeslagen. Er was geen andere Nederlandse animatrice zoals me wel verteld was, echter was er wel een ontzettend leuke Belgische receptioniste met wie ik de nodige uitstapjes kon maken zoals kanoën
En een kasteel bezoeken waar het uitzicht adembenemend was
En een ontzettend gezellig en close team met wie we ook de nodige keren weggingen
Naar typische Franse eetmarktjes en natuurlijk 14 Juillet (Nationale Franse feestdag, val van de Bastille)
Velorail
En ook klimmen
Nachtzwemmen, uiteten, kaarten of gewoon avondjes bij elkaar zitten.
Ondertussen werd ik verbaasd over hoe mooi de omgeving was
Maar ik was niet gekomen om vakantie te vieren er moest gewerkt worden. Mijn bazin liet me dat al vrij snel duidelijk weten. De eerste dag mocht ik de miniclub schoonmaken, een planning opstellen en ondertussen ook nog m'n weg vinden op de camping. Gelukkig kreeg ik vrij snel versterking van m'n mede-animateurs. Yann en Emma
Voor we het wisten draaide de animatie top en ging het allemaal van z'n leien dakje.
Maar toen gebeurde datgene waarvan ik zo bang was dat het gebeurde: De Belgische receptioniste sprak haar talen niet voldoende en werd ontslagen. Ze kon naar huis toe. Ik was alleen tussen de Fransen waar ik nog niet zo veel van begreep en zij zag haar hele zomer naar de knoppen gaan. Gelukkig voor mij probeerden de Fransen me overal bij te betrekken en kreeg ik het net zo naar m'n zin al voor heen. Helemaal toen ik ook contact kreeg met de jeugd van de camping. Iedere avond hadden zij kampvuur bij het water en voor ik het wist zat ik daar iedere avond als m'n collega's niks gingen doen. Ook na het werken zwemmen en m'n vrije zaterdag heerlijk aan het water en m'n eigen taal kunnen spreken met leeftijdsgenootjes.
Helaas heb ik ze ook allemaal weer zien vertrekken. En dat is het nadeel van een camping: Iedereen blijft maar voor een bepaalde tijd.
En zo geldt dat ook voor mij en op het moment dat ik dit typ realiseer ik me pas wat ik meegemaakt heb. Ik heb Franse gewoontes overgenomen, een volledige nieuwe taal geleerd, ontzettend veel nieuwe vrienden gemaakt en ben alleen maar sterker geworden.
Mijn zomer zat vol leuke, grappige, ontroerende, verdrietige, gezellige, verbazingwekkende en vooral geweldige momenten. Ik kijk er naar uit om weer naar huis te gaan. Maar toch ga ik het hier zo ontzettend missen:
De miniclub, de kinderen, m'n collega's, het kampvuur, de rivier, de gezelligheid, de vrijheid en vooral de Franse ongedwongenheid.
