Geplaatst Op zaterdagavond zijn we aangekomen in Billings, Montana. Daar hebben we een nacht in een motel doorgebracht en de volgende middag werden we opgehaald door de ranch. Vanaf Billings was dat nog 3 uur rijden. Na 2 uur rijden kwamen we in Lovell, Wyoming en daarna hebben we de bewoonde wereld verlaten om een uur later op de ranch aan te komen. Daar hebben we wat gegeten en zijn we gaan slapen.
Maandag
Maandagochtend om 7 uur stond het ontbijt klaar. Daarna hebben we de paarden gezadeld en zijn we gaan rijden om een groep veulens te zoeken en op te halen. Het landschap is er echt prachtig. De ranch gebruikt 13.000 hectare land!
Na een tijd gereden te hebben, hebben we de groep gevonden en deze hebben we te paard begeleid naar de ranch.
’s Middags zijn we een andere kant uitgereden om ook weer een groep paarden op te halen.
Het landschap daar bestaat uit heuvels en canyons en is vrij ruig gebied, echt erg gaaf om daar rond te rijden.
Dinsdag
Dinsdag zijn we na een vroeg ontbijt nog verder het land ingereden om een andere groep paarden te zoeken. Onderweg kwamen we wat beekjes tegen en de paarden zijn het helemaal gewend om te drinken zodra het kan.
We moesten af en toe flink klimmen en lieten daarna de paarden even rustig op adem komen voor we verder reden.
Het zoeken naar de paarden gebeurde alleen in stap aangezien je geen idee hebt waar ze zijn en hoe lang je nog moet rijden.
Maar na lang zoeken werd ook deze groep gevonden, zij het alleen niet allemaal. Dus terwijl wij de paarden alvast terugbrachten naar de ranch
zijn een paar anderen de rest van de paarden gaan zoeken. Zij kwamen twee uur later op de ranch aan, zonder paarden. Deze zijn waarschijnlijk ergens door de omheining gegaan en stonden hopelijk bij de ‘buren’.
’s Middags hebben we nog een groep merries teruggebracht het land in. Zij blijven deze winter op het land van de ranch. Zij kunnen de winter makkelijk doorkomen daar.
Woensdag
Omdat het een hele droge zomer geweest is, zijn we op woensdag begonnen om de groep van 100 paarden terug te brengen naar de bewoonde wereld. Deze paarden lopen dus los mee en volgen de cowboys die vooraan rijden. Normaal gebeurt dit eind november, maar er was te weinig gras op het land voor alle paarden. De ranch is 7 maanden per jaar open, en in de winter gaan de meeste paarden en alle koeien terug naar Lovell, Wyoming, zodat ze makkelijker bijgevoerd kunnen worden. Aangezien de weg van de ranch naar Lovell met de auto een dik uur rijden is, is het makkelijker en goedkoper om dit te paard te doen. De afstand is echter wel te groot (60 km) om dit in 1 dag te doen en dus wordt het in 3 dagen gedaan. De paarden kunnen tussendoor overnachten in grote kralen en wij gingen na een dag rijden terug naar de ranch.
Het trailen van paarden gebeurt nog maar weinig in de VS. Het is echter geweldig om te doen. We reden met 4 ‘cowboys’ vooraan en met 4-5 achteraan. De voorsten hebben de belangrijke taak om de paarden niet voorbij te laten gaan, want als er 1 gaat, gaan ze allemaal. De achtersten zorgen dat alles blijft volgen en zij duwen de groep aan. Ze moeten niet teveel duwen want dan proberen de voorste paarden vooraan uit te breken. Onderweg kwamen we een aantal hekken tegen en dan lieten we de paarden altijd even wachten zodat ze ook leren dat er gewacht moet worden.
Onderweg kwamen we een drinkplaats tegen waar we de paarden konden laten drinken, daar werd dankbaar gebruik van gemaakt.
Het tempo lag in het begin vrij hoog om te zorgen dat de groep bleef volgen, daarna hebben we voornamelijk gestapt. Dat moest ook wel, want er was ook een groep veulens mee en voor hen is het best pittig. Maar zodra we heuvelaf gingen kreeg de groep ook meteen weer vaart en hadden we extra werk vooraan om de paarden achter ons te houden.
De veulens hebben alleen de 1e dag meegelopen om het trailen te leren, daarna zijn ze met de trailer verder gegaan.
Na een rit van 25 km kwamen we bij de kralen aan waar de paarden konden drinken, eten en slapen. Onze rijdpaarden gingen ook in de groep en wij gingen moe maar voldaan terug naar de ranch.
Donderdag
Deze dag was verreweg de mooiste traildag. We hebben eerst nog een stuk over de asfaltweg gereden (maar liefst 3 auto’s tegengekomen)
en daarna zijn we de weg afgegaan en door een canyon gereden. Deze dag verliep het trailen een stuk makkelijker, de veulens waren er niet meer bij en de paarden wisten wat de bedoeling is.
Het eerste deel van de canyon was vrij ruig met een hoop stenen en rotsen en een paar flinke afstapjes.
De paarden redden zich er echter prima.
Na het ruige stuk canyon kwamen we op een oude weg en het was echt genieten van het weer, de omgeving en de groep paarden.
Deze dag hadden we een kortere rit op het programma staan. De paarden gingen weer in een kraal langs de route en wij gingen weer terug naar de ranch.
Vrijdag
Vrijdag was alweer de laatste traildag. En deze dag was het een stuk kouder. 3 Graden boven nul. Gelukkig stond er geen wind en was het tijdens het rijden droog, want we reden over een onbeschut stuk land.
Ik mocht deze dag op Dakota, op woensdag had ik ook op hem gereden. Wat een geweldig karakterpaard was dat. Hij nam zijn taak heel serieus. Hij liep voorop samen met de andere coywboys en denk maar niet dat hij zonder slag of stoot een ander paard voorbij liet gaan. Zodra een paard achter hem te dichtbij kwam, deed hij zijn oren in zijn nek en begon hij te dreigen om ze te bijten. Als er via de zijkant paarden probeerden uit te breken hoefde ik hem er eigenlijk niet eens naartoe te sturen, hij ging er graag heen om die paarden duidelijk te maken dat ze in de groep achter hem moesten blijven, ik heb echt genoten van dat paardje!
Na ongeveer 12 km kwamen we bij de laatste kraal aan.
Vanaf daar werden de paarden met de trailer naar verschillende weilanden in de buurt gebracht. We konden niet meer te paard verder omdat er een drukke weg overgestoken moest worden en een stuk over een drukke weg gereden moest worden. ’s Middags werden bij de Quarters die als rijdpaarden voor de gasten gebruikt werden de ijzers verwijderd want ze hebben tot en met half april een welverdiende vakantie. En ’s middags begon het te sneeuwen!
Na echt een super week zijn we op zaterdag door een winterwonderlandschap naar de luchthaven gebracht. De andere gasten gingen de volgende dag naar huis, wij gingen echter nog ‘even’ naar Toronto om mijn schoonzus en zwager, die daar wonen, te verrassen met een bezoekje.
Wat was het geweldig, echt een aanrader!
in een woord: geweldig! 
