Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-12-11 21:00

Bokt goes Scotland #3

Geplaatst: 29-12-11 21:00

Of nouja, eigenlijk meer Naath & Nikki zijn al in Schotland

Maar vooruit.

Na deel 1 van Bokt goes Scotland (met ikke (Nikki), Marlies (Bellatrix) en Nathalie (Nymphadora)) :
[BEU] Bokt goes Schotland!
En deel 2 van Bokt goes Scotland (met ikke en Nathalie):
[BEU] Bokt naar Schotland 2010: De updates!

Is het dan nu eindelijk tijd voor Bokt goes Scotland deel 3 alweer

Na meer dan een jaar van te voren geboekt te hebben 8)7

mag dat ook eindelijk wel eens.
Het leek ons altijd al erg gaaf om het mooie landschap van Schotland ook in de sneeuw te zien, dus zo gezegd, zo geboekt- van 28 december 2011 t/m 3 januari 2012 zitten we in het wonderschone dorpje Glencoe, tussen de bergen, rivieren en meren/lochs, en vanaf 3 januar t/m 5 januari zitten we in Edinburgh, nog even de mooie stad verkennen en schandalig shoppen natuurlijk

Hier in dit topic volgen de reisverslagen, voor de geinteresseerden $*\o/*$
Internet kost veel geld enzo, dus alles zal wat gauw getyped zijn, vergeef ons de foutjes

**Geplaatst**: 29-12-11 21:00

Geplaatst: 29-12-11 21:00

Woensdag 28 december 2011
(Naath)

Onze dag begon om 5 uur… Mogelijk iets te vroeg omdat we pas om 9.45 moesten vliegen.
Maar we wilden perse 3 uur vantevoren op Schiphol zijn. Gewoon omdat het kan.

En zo kwam het ook dat we al om 7 uur op Schiphol waren. Daar de verrassing van de eeuw, mijn (alsin Nathalie) koffer was maar 21,4 kilo in plaats van de 300 kilo die wij in gedachten hadden. Na de verplichtingen van een reisverzekering, geld wisselen en ontbijten met broodjes mozarella en kip mochten we om 8.40 al naar de gate en om 9.15 boarden.

We zaten naast de nooduitgang in het vliegtuig, wat opzich nog niet eens zo erg is want dat betekent echt een hele hoop beenruimte!! Alleen armruimte was er niet aangezien er een hele dikke, naar alcohol stinkende man naast ons zat te slapen en alle plek in beslag nam. Slechts een klein beetje turbulentie bij het dalen, maar verder een prima vlucht. Natuurlijk met nog een andere gek uit het vliegtuig braaf geklapt voor meneer de piloot. Hij had tenslotte ons leven weer gered door ons niet neer te laten storten.

Het OV drama begon toen alweer.. Want daar staat Schotland om bekend. Van het vliegveld naar Edinburgh ging nog wel. Eenmaal in Edinburgh moesten we ruime 2,5 uur wachten op de trein naar Glasgow Queen street. Dus mooi tijd om daar even te shoppen voor boodschapjes en de Primark. Althans dat was het idee. Het kwam met bakken uit de hemel. Van een paar meter lopen met onze tassen en koffers waren we al doorweekt. De Primark leek een onhaalbaar doel, dus moesten we voor pyama’s toch echt naar de H&M.
Als enigsinds verzopen katten zo snel mogelijk weer naar het station om daar boodschappen te doen bij de M&S en wat warm te nuttigen bij de Burger King, aangezien we inmiddels tot op onze botten verkleumd waren van de harde regen en harde wind.
De treinreis naar Glasgow was uiterst comfortabel tot het punt dat we gingen beseffen dat de trein iets vertraging had en we daardoor in problemen kwamen met onze overstap. We hadden in totaal 12 minuten voor de overstap en hadden natuurlijk geen idee waar de bus ging die we moesten hebben. Door de vertraging hadden we zo mogelijk nog minder tijd en na heel veel vragen en rennen bleek dat we onze bus net op 2 minuten hadden gemist. Jammer maar we dachten dat er heus wel weer eentje zou gaan. Deze ging ook….. 3 uur later!!!!!! Dus al het mogelijke geprobeerd om een andere optie te creeren omdat de busreis al 2,5 uur zou duren en daarnaast zouden we dan daarna nog eens 1,5 mijl in het pikkendonker met zware koffers en boodschappentassen moeten lopen. Geen optie dus.
Lief vriendje heeft toen taxibedrijven voor ons gezocht die we konden bellen om ons het laatste stuk naar het hostel te brengen zodat we niet hoefden te lopen en toch die late bus konden nemen en als dat niet mogelijk zou zijn om dan in ieder geval te kijken of er plek was in het Youth Hostel van Glasgow zodat we dan daar zouden kunnen overnachten. Want zonder taxi zou het niet kunnen en te laat worden (we kwamen pas om 20.30 aan in Glencoe).
Lang leve het taxibedrijf, dat kon ons ophalen. Dus alle plannen konden gewoon zo doorgaan zoals we ze gepland hadden maar dan 3 uur later.

Genoeg tijd over om te winkelen in Glasgow. Een geslaagde missie om het zo maar te zeggen. Te beginnen met Poundland die geweldige mutsen en sokken had en vervolgens toch een Primark voor warme pyama’s omdat we die beide niet echt hadden en we die wel nodig zouden hebben. Het sneeuwt dan wel niet hier maar het is ijskoud.
Uiteindelijk een lange en oncomfortabele busreis en een fijne taxirit naar ons hostel en wat waren we blij dat we er waren. Tot op het moment dat we het hostel inliepen.. Dat viel toch ietsje tegen. Maar er was een keuken (want we hadden HONGER!), er waren douchen (ook heel fijn) en een bed (want we waren echt moe).
Na nog wat problemen met de deur opslot doen van binnenuit, wat wij niet voor elkaar kregen en waarvoor onze roomie HEEL geïrriteerd uit bed kwam om het voor te doen durfden we eigenlijk geen geluid meer te maken in bed of uit de kamer te gaan om te plassen omdat ik niet echt wist hoe het nou moest en voor ze helemaal chagerijnig zou worden…

Naar de wc gaan is toch helemaal niet nodig.

Joepie, slapen!

Donderdag 29 december 2011
(Nikki)

Joepie, wakker worden! Om half 7 sochtends te verstaan, door het ietwat irriterende bliep-bliep-BLIEP-geluid van de wekker. Niet de onze uiteraard (onzedelijk tijdstip), maar die van één van onze kamergenoten- zelf bleek ze inmiddels al in de badkamer te zijn en dus niet in staat om de wekker uit te zetten. Gelukkig kwam ze toch binnen 20 minuten ‘al’ weer binnenlopen en konden we nog ruim 2 uur van onze slaap genieten

Na een voedzaam en stevig ontbijt van een bak taaie Honeypuffs bedachten we dat het leuk zou zijn om vandaag een stuk te gaan fietsen- fietsen huren kon tenslotte bij het hostel, stond op de site, dus even vragen! ‘Bij het hostel’ blijkt een relatief begrip te zijn; fietsverhuur was ongeveer 1,5 mile verderop te zijn, in het dorpje ‘down the road on the right side’, dus kon niet missen. Bepakt en bezakt en vol goede moed gingen we de deur uit, waar we uiteraard binnen 10 minuten weer een typisch Schotse regenbui te voorduren kregen en onze tocht moesten voltooien als (wederom) verzopen katten. ‘Gelukkig ligt er wel sneeuw op de bergen, mooi uitzicht’- ware het niet dat binnen 15 minuten er alleen nog maar bakken mist en bar weinig landschap om ons heen te vinden waren. Leuk joh, Schotland in de winter, doen we vaker!

Gelukkig staat Schotland ook bekend om het veranderlijke weer en was korte tijd later het weer droog en bergachtig om ons heen. De bike-shop zal echter ook wel zijn opgegaan in mist, aangezien we deze nooit gevonden hebben. Wel kwamen we een ontzettend schattig theehuisje en craft shopje tegen net buiten Glencoe, aan het prachtige Loch Leven. Binnen hebben we genoten van gruwelijk vette en heerlijke caramel shortcake en een reuzeongezonde chocolate brownie, terwijl buiten de regen weer vol tegen de ramen tikte en de mist weer kwam opzetten. Twee potten thee en een aantal schattige aankopen in de craft shop later konden we er weer tegenaan, op naar het Glencoe Visitor Centre! Deze bleek langs een drukke weg te liggen waar gelukkig een wandelpad langs liep.. althans.. een hálf wandelpad, want na ongeveer 1,5 kilometer stuitten we op een enorm hek en een verboden ingang bordje- ons wandelpas was afgesloten! Omdat de enige optie om naar het Visitor Centre te komen toch echt langs de weg was, zijn we maar doorgelopen door de berm (met zwetende handjes en hartverzakkingen bij de hardrijders en bizarre inhaalmanoeuvres van de langsrijdende Schotten). Gelukkig heelhuids aangekomen, in het Visitor Centre snel geluncht en de nodige informatie aangevraagd (en moeten concluderen dat eigenlijk maar weinig wegen bereikbaar waren per voet op het moment door een storm- alle voetpaden zijn geblokkeerd door omgevallen bomen en moeten nog worden ontruimd). Ook moest er natuurlijk weer het nodige gekocht worden in het plaatselijke winkeltje daar, en kwamen we uiteindelijk met een stel mooie postkaarten en ontzettend leuke schapen-onderzetters weer naar buiten! Omdat we ook weer terug naar het Hostel moesten vroegen we ons af of er nog een afsnijdweggetje of veiligere route was vanaf het Visitor Centre, maar helaas.. we hebben er toen voor gekozen om door te lopen langs de weg, omdat dat ongeveer ‘net zo lang’ zou zijn als teruglopen. Halverwege begon de twijfel al wat in te slaan, en vooral de angst door de hard rijdende auto’s, smalle berm (of soms zelfs stukken zónder berm) en de achter ons opkomende donkere lucht. Nooit gedacht dat we zouden klagen over sneeuw, maar de timing was misschien wel iiieeetsjes onhandig op dit moment.. Gelukkig zagen we verderop nog een tweetal gekken langs de weg lopen, dus even flink doorgestapt en hen aangeschoten of zij ook naar het Youth Hostel onderweg waren. Dat bleek niet zo te zijn, maar ze moesten wel dezelfde kant op, dus even in een groepje doorgelopen. Uiteindelijk kwamen we toch weer een wandelpad tegen links van de weg, dat gaf een stuk meer rust en we konden nog even genieten van de omgeving. Besneeuwde bergtoppen en ruige rivieren met watervallen

Glencoe is toch wel Schotland op zijn mooist!

Uiteindelijk hebben we het gepresteerd nog voor het échte donker terug in het hostel te komen, koud en moe, maar allang blij dat we het gehaald hadden. En na een heerlijk warme douche (want die zijn hier wel echt prima) en een ‘niet te hachelen’ opwarm-Moussaka zitten we lekker in onze pyjama even verslagen te typen

**Geplaatst**: 29-12-11 22:23

Re: Bokt goes Scotland #3

Geplaatst: 29-12-11 22:23

Oh de omgeving van Glencoe is echt schitterend! ben jaloers

Heb het gezien in de zomerperiode, het zal nu zeker ook mooi zijn. ben benieuwd naar wat foto's!

**Geplaatst**: 30-12-11 23:20

Re: Bokt goes Scotland #3

Geplaatst: 30-12-11 23:20

Foto's volgen zeker nog

Het is inderdaad echt prachtig, jammer dat het standaard lijkt te regenen

Hier even Nathalies verslag van vandaag

(Beetje lang maar

)

Vrijdag 29 december

Gisteravond werden we in de eetkamer van het hostel door twee medehostelers uitgenodigd om mee te rijden naar de pub. Een welkom aanbod, aangezien we zelf wel erg graag wilden gaan (live optredens met heuse Schotse bagpipe-muziek), maar na een lange dag wandelen écht geen zin meer hadden om te moeten lopen door het donker. Rond half 9 vertrokken we, pikten onderweg nog spontaan wat andere hostellers van straat op (er passen met gemak 7 mensen in een auto- 3 voorin, 4 achterin, geen probleem!) en kwamen aan in de Clacaigh Inn waar het al uitpuilde van de Schotten, toeristen, hikers en ander gespuis. Er heerste een heerlijk relaxede en gezellige sfeer in de pub, iedereen sprak je spontaan aan, stelde zich voor en wilde even een praatje maken. Allemaal heel laidback en ongedwongen, en vooral supergezellig! Toen we met één van onze hostelgenootjes onze en haar wandelplannen aan het doornemen waren, kwamen we er achter dat we eigenlijk alledrie nog erg graag de wandeling richting de ‘Hidden Valley’ wilden maken. Direct bood ze heel spontaan aan om morgenochtend ons mee te nemen met de auto naar de parkeerplaats langs de A82, waar deze wandeling begint. Superlief natuurlijk, dus meteen afgesproken de volgende ochtend om 08.00 te vertrekken vanaf het hostel.

Met de band eenmaal begonnen was er van gezellig kletsen echter geen sprake meer, want man, wat komt er een hoop geluid uit die doedelzakdingen! Het waren allemaal typisch leuke Schotse liedjes, wij waren compleet hyperactief en enthousiast in ieder geval

Tijdens de pauze besloten we om even wat frisse lucht te gaan scheppen, en buiten in de kroeg werd er compleet spontaan en ongevraagd voor ons geregeld dat we met de briljante bagpipe-speler op de foto mochten. Intens gelukkig (oke, behoorlijk awkward, maar ik fleur het wat op) staan wij nu op de gevoelige plaat vastgelegd met een heuse Schotse celebrity (oke, 65+er met leuke hobby, maar nogmaals: ik fleur het graag wat op)! Al met al toch een leuk aandenken aan de avond, zullen we maar zeggen

(Vrijdag)

Vanochtend vroeg opgestaan en vol knulligheden in het donker (we wilden onze roomies niet wakker maken natuurlijk) onze spullen alvast bij elkaar geraapt voor de wandeling. Na het ontbijt bleek het echter nog lang niet licht te zijn, dus besloten om nog even te wachten en uiteindelijk om kwart voor 9 vertrokken richting de carpark en de Hidden Valley.

De omgeving onderweg was geweldig en al snel waren we bij het carpark. Jenni had zich wat beter voorbereid dan wij, ze had een super handig regenpak, goed gevulde rugtas en was bestand tegen het schotse weer. Wij daarentegen waren gewoon met onze spijkerbroeken, ik (nathalie) dan nog wel bergschoenen maar Nikki bontlaarsjes en tot overmaat van ramp hadden we geen eten of drinken bij ons. Na even lopen hadden we hier al spijt van want we zagen al snel dat we dat wel goed konden gebruiken. De wandelpaden waren als die van de Ben Nevis en gevaarlijker. De regen maakte de toch al gladde stenen nog gladder en verradelijker. De wegen waren redelijk gevaarlijk, een voetpad van 50 cm breed vol met losse steentjes, beekjes van het water wat erover heen liep door de vele regen en omgevallen bomen over het pad waar je onderdoor/overheen moest klimmen met daarnaast een afgrond van een meter of 80 met daaronder een woest stromende rivier van bergwater. De uitzichten waren spectaculair. Woeste watervallen en blauw water, geweldig! Een echt Lord of the Rings gevoel! Toen we eindelijk van deze enge bergpaden afwaren begonnen we aan de route verder naar de Hidden Valley. We zouden langs de rivier blijven lopen maar konden met geen mogelijkheid verder want er lagen enorme rotsblokken vol met glad mos en aanslag van de regen welke dus echt te glad waren om op te klimmen bleek na een aantal pogingen. Te gevaarlijk. Op naar de andere route.. Dat wil zeggen, heel stijl omhoog over miljoenen kleine steentjes die onder je weggelijden. Na een meter of 100 (??) vonden we het wel genoeg omdat we niet het idee hadden dat we uiteindelijk uit kwamen waar we moesten zijn en het wel vrij gevaarlijk werd. We besloten andere mensen te volgen die halverwege deze stenengruis de andere kant op waren gaan lopen richting de bomen.

Nu leek dit een heel verstandig besluit maar de uitvoering bleek minstens net zo eng en gevaarlijk, zo niet gevaarlijker. Het steengruis werd geleidelijk steeds groter tot we op rotsen liepen met de grote variërend van een voetbal tot enorme rotsblokken. Het gevaarlijke hiervan is dat ze allemaal vreselijk glad waren omdat ze én bedekt waren met een klein laagje sneeuw/ijs én glad waren van de aanslag die erop zat én tot overmaat van ramp omdat je geen idee had welke er los of vast lagen. Het is erg eng om je volledige gewicht toe te vertrouwen aan een steen waarvan je niet weet of hij uiteindelijk wel je gewicht kan dragen, hoe vaak je hem ook test met je voet. Hadden we al gemeld dat we op een meter of 100 hoogte zaten dus dat vallen op deze rotsen niet echt een optie was? Uiteindelijk kwamen we uit bij de bomen die een prettige houvast vormden en de stenen die waren bedekt met hele fijne mos met verse sneeuw wat ook voor veel houvast zorgden. Hoezee, we hadden dat deel in ieder geval overleefd. We besloten weer af te dalen richting de rivier om die weer te volgen. De omgeving waar we in liepen van het mos, de bomen, de stenen en de sneeuw… het was zo prachtig!! Er waren overal grote stenen met ruimtes eronder waar je eventueel onder kon schuilen als het regende. Echt geweldig!! Uiteindelijk waren we beneden en zagen we waar we voor gekomen waren… De Hidden Valley!! Als we daar stonden werden we omringd door bergen van minimaal 800 meter. Als je omhoog keek om je heen voelde je je gewoon een beetje duizelig worden, zo klein was je in vergelijking bij deze bergen! We besloten de valley door te lopen om bij de achterste berg te komen waar heel veel sneeuw lag.

Onderweg zelfs nog hertjes gezien hoog op de berg. Uiteindelijk waren we waar we wezen wilden en hadden we een prachtig uitzicht op de mooie berg en liepen we inmiddels al een tijdje in de heuse sneeuw. Tijd voor een kopje koffie die Jenni mee had genomen. Nu moeten jullie weten dat ik eigenlijk geen koffie lust maar onder het mom van honger maakt rauwe bonen zoet kon ik toch ontzettend hiervan genieten. Ook begon het inmiddels te sneeuwen. Dit is waarvoor we naar Schotland kwamen!
De terugweg besloten we het onszelf makkelijk te maken en te gaan via het pad dat we onderweg hadden gezien en er een stuk makkelijker uitzag dan de rolsteentjes en het mos/stenen-bos. Deze liep aan de andere kan van de rivier. Op het pad komen was het probleem niet, aangezien er toen nog geen rivier was… Maar uiteindelijk moesten we toch de rivier weer over om weer op het pad naar beneden uit te komen. Wij lopen en lopen langs de rivier (en ook echt heel erg langs de rivier… En had ik ooit als eens gemeld dat alle paden heel erg glad en smal waren?) tot het pad gewoon ineens ophield. Terwijl wij nog nergens het idee hadden gehad van: Hey daar kunnen we de rivier wel oversteken. Nadat we een zotte tourist hadden zien oversteken op een plek die wij daar niet voor hadden gekozen maar ook wel inzagen dat het onze enige mogelijkheid was besloten we om natte schoenen te riskeren en daar toch ook de rivier over te steken.. Want het is heel normaal om over gladde stenen die onderwater liggen in een rivier die heel woest stroomt over te steken toch? … Nou we zijn niet omgevallen maar we hadden alle drie natte schoenen en sokken. Pas bijna terug bij de auto merkten we hoe nat we waren, werkelijk al onze kleren waren nat.

Terug in het hostel moest Jenni helaas terug naar huis maar hebben we nog even de facebook namen uitgewisseld zodat we in contact kunnen blijven.
In eerste instantie mochten we niet douchen en moesten we in onze natte kleren blijven zitten omdat het hostel pas over 2,5 uur officieel open zou gaan. We mochten alleen in de common room zitten. Nou prima, wij met onze natte kleren op de droge bank en met natte sokken een heel spoor trekken door het hostel. Dit was blijkbaar ook niet echt wat ze wilden in het hostel dus mochten we toch uiteindelijk douchen. Niets zo fijn als een hete douche als je zo nat geregend bent!
Lekker met een fleecedekentje in de common room zitten en wat lezen, tot een lieve hostelgenoot ons mededeelde dat hij naar Fort William ging en of wij zin hadden om mee te gaan. Nou dat leek ons wel wat, dus op naar Fort William. Deze meneer die Derek heette hadden we gisteren al in de pub gesproken en bleek een hele vriendelijke man te zijn, hij heeft zelfs een half uur omgereden om ons Loch Leven te laten zien. Echt heel erg lief.

In Fort William gingen we eerst even boodschapjes doen, natuurlijk voor Strawberry Cheesecake toetjes, hij moest nog een regenpak hebben dus hij zette ons eerst in een cafe af en ging toen zelf voor zijn regenpak shoppen. Erna nog een 3 kwartier met hem in het cafe gezeten, koffie drinken en taart eten en vervolgens heeft hij ons weer netjes in het hostel afgeleverd.
Omdat dit natuurlijk allemaal heel erg lief was van hem hadden we in de supermarkt al extra toetjes voor hem meegenomen en het hem met een grote roze strik eromheen gegeven, als bedankje.
Nu hebben we net lekker gegeten en gaan zo heerlijk slapen, het was een lange dag, compleet anders dan we gepland hadden, maar dat maakt niet uit, we hebben het geweldig naar ons zin gehad en het was zo leuk om te zien hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Gisteren ons naar de pub rijden, wandelen met ons en nu met ons naar Fort William. Geweldig!!

**Geplaatst**: 31-12-11 00:39

Re: Bokt goes Scotland #3

Geplaatst: 31-12-11 00:39

Wat een leuke verhalen. Ik krijg er een mooie voorstelling van zo.

**Geplaatst**: 01-01-12 23:10

Geplaatst: 01-01-12 23:10

Leuk

Schotland is ook zeker een aanrader hoor!

Even gauw van gister + vandaag:

Zaterdag 31 december 2011

Vandaag lag het in onze planning om iets later op te staan dan normaal om optimaal uitgerust te zijn voor Oudjaarsavond.. even rustig opstaan, douchen, ontbijten, koffers opruimen, onze kaarten uitschrijven.. en dat allemaal binnen één uur- uiteindelijk dus niet écht een rustige ochtend, maar vooruit. De kaarten uiteindelijk geschreven in de Common Room omdat de rest van het Hostel om 10 uur natuurlijk alweer gesloten was voor de grote schoonmaak en we niet konden blijven zitten in de keuken of op de kamers. Toen alle nodige dingetjes gedaan waren was de regen buiten ook iets gestopt en konden we op weg richting Glencoe Village om langs het postkantoor te gaan, wat te wandelen en te lunchen bij het theehuisje. Nu is het echter zo, dat in Schotland ‘de regen is gestopt’ een relatief begrip is- het moment dat je één voet buiten de deur zet kan het weer losbarsten en wisselen alle mogelijke weersomstandigheden en seizoenen elkaar af binnen één dag. Zo kwam het dat we ook nu weer halverwege onze wandeltocht naar het dorpje al compleet doorweekt waren, maar vooruit, je went er aan

Wat nog niet helemaal went zijn de bizarre en karige openingstijden in kleine dorpjes in Schotland- het postkantoor bleek alleen op maandag, dinsdag en donderdag open te zijn (iets van 6 uur op een dag ook maar). Gelukkig toch nog postzegels kunnen scoren bij de plaatselijke supermarkt, dus voor het thuisfront: de kaarten zijn onderweg!

Aangezien het weer er niet bepaald beter op werd, we al behoorlijk verregend waren, en onze omgeving meer uit mist bestond dan uit mooie meren en bergen hebben we de wandeling al direct bij het theehuisje gestaakt. Met een heerlijk stuk lemon meringue pie, shortbread, thee, chocolademelk én een set speelkaarten kwamen we de ochtend prima door. Sterker nog, binnen no-time waren we al vele potjes alternatief pesten en een paar uur verder en konden we meteen door voor de lunch. Daarbij hebben wij als echte avonturiers een spannende theesoort geprobeerd gemaakt van.. bloemen? Er wordt een soort opgefrotte, groenbruinige, dichtgevouwen bloem in een groot wijnglas voor je gelegd, waarna deze door het toevoegen van heet water zich als het ware ‘ontpopt’ tot echte bloem, en kleur en smaak afgeeft aan de thee. Zag er spannend en prachtig uit, smaakte ieeets minder bijzonder, maar met flink wat zoetjes kwamen we er toch de middag goed mee door. Toen het uiteindelijk écht druk werd in het theehuis hebben we nog even flink wat souvenirs gekocht in het bijhorende winkeltje en zijn we (uiteraard door de regen) weer terug naar het hostel gelopen. Daar kwamen we stipt half 4 aan, dus gelukkig werden we gewoon binnen gelaten en konden we lekker nog even rondhangen tot etenstijd. Het plan de campagne was eigenlijk om in de pub wat te eten, maar een stel hostelgenoten vertelden ons rond half 6 dat het al behoorlijk vol was. Om toch nog zeker te zijn van een avondmaal hebben we in het hostel maar wat restanten bij elkaar geraapt en een zeer uitgebalanceerde en voedzame maaltijd gehad van aardappelpuree, stokbrood met kruidenboter en een ei. Met zorg samengesteld..

Omdat op de website van de pub werd aangeraden op tijd die kant op te gaan vanwege de drukte, hadden we het plan gevat rond half 9 – 9 uur toch wel daar te zijn. Nog even voor de zekerheid maar navragen aan de receptionist van het hostel- ‘What would be the best time to go to the Clachaig Inn before the door closes?’ ‘Well.. about 12 minutes ago, at 7..’ Oeps. Ietwat verkeerd ingeschat wat ‘vroeg’ hier betekent. Dan nog maar wat simpele spelletjes doen en misschien later nog even die kant op gaan, want als het waarschijnlijk toch al bomvol zit zijn we toch al te laat voor een zitplaats, en nog 5 uur als opgepropte sardientjes in de kroeg staan, dat zagen we niet zo heel erg zitten. Gelukkig bleken de andere hostelgasten ook die kant op te gaan en konden we rond half 9 alsnog met ‘Bob’ meerijden. ‘Bob’ bleek zelf niet zo’n heel onbewust onbeschonken bestuurder, dus hij zou de auto bij de kroeg laten staan en dan moesten we snachts teruglopen, maar dat was geen probleem. Aangekomen in de pub was het inderdaad al bom en bomvol, maar direct toen we binnenkwamen liep één van onze roomies naar ons toe, die hadden vanaf half 6 savonds voor ons al zitplekken vrijgehouden, superlief dus! Konden we toch nog zitten.
Een hele gezellige avond is wat volgde. Onze ‘angry roomies’ bleken toch echt super aardig te zijn en de tijd vloog werkelijk om. In eerste instantie was Bob even bij ons blijven hangen om te kletsen maar was toen weer naar zijn klimpartner gegaan. Toch duurde het niet heel lang voor Bob weer terug kwam en heel gezellig kwam kletsen. Naief als ik (nathalie) dus soms kan zijn ben daar heel gezellig in meegegaan en het was een heel leuk gesprek. Tot hij al begon met dat hij toch maar wilde dat ik alcohol ging drinken. Ik wilde liever niet want na een keer dronken te zijn geweest heb ik de alcohol maar afgezworen. Maar Bob bleef aandringen en uiteindelijk, heel schots, toch een whiskey genomen. Nou allemaal leuk lief en aardig maar Bob bleek toch iets meer te willen dan gezellig kletsen maargoed, hij wist dat ik een vriend had, aangezien we daar al heel leuk over hadden zitten kletsen. Op een mysterieuze manier ging hij toch nog maar even naar Michelle terug om vrij snel weer bij ons te komen zitten en weer te kletsen over koetjes en kalfjes. Het moment dat hij een hand op mijn rug legde was het moment dat ik dacht: ojee, dit is niet zoals het hoort. Maar na wat opschuiven moest ie hem wel weghalen (vervolgens zaten we met z’n 3en op een heel klein twee persoons bankje, en dit kan eigenlijk toch ook helemaal niet!), vervolgens wilde Bob wel erg graag dansen maar ik heb twee linker voeten en wilde dat dus ook zeker niet waarna hij heel ongemakkelijk maar op het bankje ging zitten swingen en mij daarin probeerde mee te nemen.. uhh nee sorry Bob. Het was allemaal wat ongemakkelijk. Nikki was ondertussen naar de wc geweest en kwam weer terug en wilde zitten waardoor hij zijn plek dus af moest staan. Daarna bleef hij wat onhandig bij ons staan en wat staan swingen, duidelijk veel te veel gedronken en bleef mij maar overhalen om te dansen, want na 20 keer NO is het logisch dat je het niet snapt… We hadden van onze roomies geleerd hoe je in engeland je middelvinger op kan steken maar dan anders. Heel subtiel deed Helen (onze roomie) dat dus naar mij voor hem zegmaar, helaas zag hij dat waarna hij dus zijn middelvinger naar haar opstak en weer naast mij kwam zitten.. Awkward!! Gelukkig hem kunnen overtuigen weer naar Michelle te gaan en wij konden weer gezellig oud en nieuw vieren. Tot even voor 12 uur, kwam hij weer aanzetten met een whiskey voor me en duidelijk nog meer dronken dan hij daarvoor al was en hij liet zich niet zo afschepen en pakte m’n handen en middel om toch me te overtuigen om te gaan dansen. Op het juiste moment gooide iemand zijn glas bier over de tafel en Nikki en mij heen waardoor ik naar achter moest springen en het hem wat onmogelijk maakte mijn handen vast te houden. Toch bleef hij vervelen en aandringen, maar toen de lieve man die het bier omgooide tussen ons kwam staan (en 100 excuses maakte naar ons) en ik voor de miljoenste keer had gezegd dat hij veel te dronken was en ik hem die avond niet meer wilde zien en dat we morgenochtend, NUCHTER, in het hostel wel verder zouden praten, ging hij dan eindelijk, om vervolgens met zijn echt-zijn-partner-niet-Michelle te gaan zitten knuffelen. Had ik trouwens al gemeld dat deze beste Bob 36 is? En dat hij ook tegen mij aan het verkondingen was geweest dat leeftijd helemaal niet uitmaakt?? Gelukkig konden we om 12 uur het nieuwe jaar vieren met allemaal lieve en grappige schotten om ons heen, want geef nou toe, wat is er nou leuker dan geknuffeld worden en een zoen te krijgen van een hele dikke schot in kilt waar je niet eens je armen omheen kan slaan!! Geweldig! Het was echt een hele leuke avond, ondanks die ozo-vervelende Bob.

1 januari 2012

Onze dag begon om 8 uur, onze roomie ging naar de wc en maakte ons wakker. Dus nog voor de wekker ging stonden we onder de douche. Ik kan je vertellen, het is echt heel erg ranzig om de volgende ochtend, onder de douche, zo’n walm van bier te ruiken, gatverdamme!!

Het was een hele gezellige ochtend in het hostel, veel gelukkig nieuwjaarwensen, veel aardige mensen en een hoop gezelligheid. We hebben ons vermaakt met kaarten, schrijven, foto’s bewerken en monopoly (wat Nikki natuurlijk weer won) omdat naar buiten gaan geen optie is. Het regent vreselijk hard de hele dag al. Bijna alle sneeuw is verdwenen, ook die op de toppen van de bergen. Maar wat doe je eraan! We hebben al sneeuw gehad in de Hidden Valley dus wij zijn blij!

Vanmorgen was het nog wel wat ongemakkelijk met Bob, althans voor hem vooral. Hij durfde ons amper aan te kijken en sprak wat ongemakkelijk over koetjes en kalfjes

Gelukkig is Bob nu weer onderweg naar huis, in West London. Bye Bob!

We hebben een fijne avond gehad en gaan zo lekker slapen want we zijn super moe

**Geplaatst**: 03-01-12 23:45

Re: Bokt goes Scotland #3

Geplaatst: 03-01-12 23:45

2 januari 2012
Alweer een geweldige volgeplande dag in het o zo, inmiddels volgesneeuwde (op de bergen dan) Glencoe. Helaas viel dat toch iets tegen. De bergen waren prachtig en het was heel koud, perfect sneeuwweer, maar helaas… alleen op de bergen. Wij wilden naar het theehuisje dus we moesten door de regen. Het was echt heel goed merkbaar dat het kouder was, want door de harde wind en de heftige regen waren we al snel onderkoeld door onze natte kleren. Alles behalve fijn!! In het theehuisje vrij lang gezeten om op te warmen. Lekker ontbeten, gelunched en een hele hoop thee gedronken. Uiteindelijk moesten we om 14.00 toch echt weg uit het theehuisje omdat we nog graag voor het donker een stukje wilde lopen om wat foto’s te maken van de mooie bergen. Het was droog toen we naar buiten liepen maar al gauw begon het vreselijk te regenen (ja en maar klagen jullie in Nederland van: ojee wat regent het hard. NOU KOM MAAR EENS HIERHEEN, dan weet je wat harde regen is!

) en tot Nikki’s grote angst ook nog eens onweer. We waren hierdoor wel twee keer zo snel terug in het hostel waar we ons met een dekentje, een warme thee en chocolademelk en een goed boek in de common room genesteld. We zouden later als het droog was wel gaan wandelen. Helaas ging het van hard regenen over in storten dus het werd al donker… Helaas helaas! Wel een heerlijke avond gehad, lekker gegeten, lekker gelezen en weinig gedaan. Ik (nathalie) lag vroeg op bed terwijl Nikki nog ging nachtbraken met whiskey en onze nieuwe roomies. Dus geen heel gaaf verslag vandaag, want zoveel hebben we niet meegemaakt. Sorry

Dinsdag 3 januari 2012

Vandaag zou eigenlijk voornamelijk onze reisdag worden van Glencoe naar Edinburgh. Hoewel het in eerste instantie het plan was om de bus van sochtends vroeg (rond 08.00uur) te nemen, besloten we gistermiddag in onze luie commonroom-bui om de bus van 11.30 te nemen zodat we wat rustiger aan konden doen deze ochtend. Goed plan: taxi stond om kwart voor 11 klaar, stipt 11 uur waren wij bij de bushalte, en met een half uurtje wachten (naast een onverstaanbaar Schots brabbelende Glasgower) zou de bus komen. Enige nadeel was dat het gruwelijk koud was, en alle warmere vesten in onze koffers zaten.. en ik overdrijf niet als ik zeg dat deze koffers met een hoop pijn, moeite, geprop en extra gewicht zijn ingeruimd en dichgepropt, dus we er weinig voor voelden deze in the middle of nowhere buiten te openen om onze vesten te pakken. De kleding zou bij het openen van de koffer waarschijnlijk meters door de lucht vliegen en overal en nergens belanden

Maargoed, half uurtje wachten in de kou, als echte ingeburgerde Schotland-toerist is dat inmiddels geen probleem meer. Kleiner probleem wordt het als de bus 5 minuutjes later is, en het toch wel flink begint in te regenen in het bushokje.. en de bus nog iets langer op zich laat wachten, en nog iets langer.. kwartiertje, kan gebeuren. 20 Minuten, best wel vervelend.. 25 minuten, Nathalie kon inmiddels niet meer stoppen met klappertanden.. 30 minuten, we zitten erover te dubben het theehuisje in te gaan omdat we ons afvragen of die *%#$#bus nog wel komt opdagen vandaag. Gelukkig zoekt één van onze (inmiddels stuk of 8-10) mede-wachtenden een telefoonnummer op van Citylink, de busvervoerder, en belt ze op. De bus is al vertrokken uit Fort William maar was wat later door omstandigheden- ze kunnen ons verder niet vertellen hoe laat de bus vertrokken is of wanneer hij aankomt, dus nog maar even afwachten zonder gevoel in onze vingers of tenen of neus. Bij alles wat ook maar een beetje op een bus lijkt springen we op van onze koffers, lopen naar buiten de regen in, maar komen vaak bedrogen (en verregend) uit. Gelukkig komt de bus dan eindelijk opdagen rond kwart over 12- het zijn er direct twee, wat goed uitkomt, gezien ze flink vol zitten. We vinden nog wel een fijn plekje naast elkaar, en met een fleecedekentje (slimme Nathalie) en muziek op komen we langzaam aan bij tijdens de +- 2 uur durende busreis.

Op Glasgow aangekomen besluiten we de trein te pakken, aangezien we onze busoverstap gemist hebben en beide ook even genoeg ge’bus’t hebben voor vandaag. Bagage uitladen, even wat eten op het busstation omdat het allang en breed lunchtijd is geweest, en de heuvels op en af richting het treinstation. Opzich maar een kleine 10 minuten lopen, maar tussen de bezoekers en toeristen met twee zware koffers en extra tassen, is het geen feest. Als we aankomen op het treinstation wacht ons een niet al te positieve verassing: ‘Due to the bad weather’ zijn praktisch alle treinen vanaf Glasgow gecancelled. We blijven optimistisch, lopen naar de informatiebalie toe, maar al voor we in de rij staan komt een stationsmeneer naar ons toe met de mededeling dat er niets rijdt, en dat ze niet weten hoe lang het duurt.. we kunnen maar beter naar het busstation lopen en de bus pakken.

Zucht, steun en kreun, maar ook wel wat ironisch en schamper gelach om onze eeuwige OV-pech, en we gaan weer terug naar het busstation waar we gelukkig net in de overvolle bus naar Edinburg erbij gepropt kunnen worden. Kijkend op de klok (16u) realiseren we ons dat we volgens ons oorspronkelijke schema al in Edinburgh geweest waren en lekker warm binnen aan de thee en cake hadden kunnen zitten.. nu duurt het nog bijna 2 uur voor we er zijn. Maar toch, als we uiteindelijk aankomen zijn we blij en tevreden (en moe en afgepeigerd). Gelukkig is het Edinburgh Youth Hostel echt superluxe: er zijn liften, dus geen gesleep met de koffers de trappen op, en de bedden zijn al opgemaakt, dus we kunnen meteen de spullen neergooien, boodschapjes doen en eten maken. Na een gezonde maaltijd en een stuk ongezonde carrot cake om te compenseren, zitten we nog even lekker TV te kijken en verslagen te typen in lounge.. Straks toch maar op tijd naar in, want morgen hebben we weer een lange dag shoppen voor de boeg- gelukkig zonder bus- of treinreizen in de planning!