En dan laat je alles achter..

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
x_Rebecca

Berichten: 5797
Geregistreerd: 15-01-08

En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-11 19:52

Na een tijd van drie maanden is het zover, ik heb afscheid moeten nemen van mijn geweldige leventje in Letland.

De laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze altijd, nou inderdaad. Ik heb zo lang proberen te vergeten dat ik al bijna weer naar huis moest, maar het is nu echt zo. Nu zul je denken, hé, maar in je onderschrift staat dat je tot 25 mei in Letland zit, ja, dat is zo, maar op het moment zit ik in Riga, weg bij mijn vrienden in Bebrene, weg van alles.

God wat zal ik Letland missen, wat zal ik Bebrene missen, wat zal ik de feestjes en de mensen missen. Het dodelijke pingpongen, wat ik echt uren heb gedaan. Kwartetten, pokeren, liegen, pesten, drinken, dansen, feesten, lachen, huilen, springen, rennen, basketballen, voetballen, vissen, quad rijden, motor rijden, totale vrijheid, de prachtige natuur. ’s Avonds een lekker biertje bij het kampvuur met de meest geweldige mensen om je heen, waar vind je dat nog in Nederland? Vriendschappen die al jaren bestaan, iedereen is met elkaar opgegroeid, ze kennen elkaar door en door en alles wordt geaccepteerd. Gekke danspasjes, briljante versprekingen, heerlijke avonden die vervangen worden door brakke ochtenden, mijn geweldige bouwvakker waar ik smoorverliefd op ben en die ik waarschijnlijk nooit meer zal zien. God, wat zal ik het missen.

Nu zullen jullie denken: waaaaaarom open je dit topic? Nou, ik was eigenlijk benieuwd of er hier mensen zijn geweest die op stage/studeer-in-het-buitenland/werken-in-het-buitenland of iets vergelijkbaars hetzelfde hebben meegemaakt en ongeveer kunnen begrijpen wat ik op dit moment voel.

Ik ben zo gaan houden van Bebrene, van de mensen, van alles. Ik voel me daar zo erg thuis, dat ik de afgelopen nacht tot op dit moment alleen maar kan huilen. Ik heb er nu al zo'n heimwee naartoe, ik heb me nog nooit ergens echt thuis gevoeld. In het dorpje waar ik normaal woon was ik vroeger altijd de jongste, later was ik apart omdat ik veel te 'countryside' ben voor de wat meer stadse personen in mijn dorp. Maar in Bebrene, alles past gewoon bij me. Ik was hier zo ongelofelijk gelukkig en ik ben zo bang dat ik helemaal instort als ik terug in Nederland ben. Ik ging op buitenlandse stage om sterker te worden, om volwassen te worden, om alles thuis los te kunnen laten, van mijn problemen af te kunnen zijn. Dat is gelukt, absoluut, maar nu komt dit tevoorschijn.

Iemand tips om hiermee om te kunnen gaan? Ik heb altijd al moeite gehad met afscheid nemen, maar dit is echt heel erg. Ik heb al wel besloten om in oktober minimaal terug te gaan voor een weekje en waarschijnlijk zal ik hier na mijn studie terugkeren om eindelijk een eigen kleine boerderij te kopen en een echte farmer te worden. Mijn studie sluit gelukkig aan bij de veterinaire school welke in Bebrene is, dus dat is echt perfect, het lijkt wel het lot, ik kan daar gewoon gaan lesgeven en ondertussen mijn boerderijtje hebben en misschien heeft mijn geweldige Janis het geduld om twee jaar te wachten <3, dat is ook nog zoiets, ben ik eens écht verliefd, voor het eerst in mijn leven, moet ik weg...

In elk geval: tips/ervaringen alles is welkom. Ik ben in elk geval blij dat ik het even kwijt ben, want zelfs dit lucht al wat op.
Bedankt voor het lezen als je tot zover gekomen bent :') En sorry voor het zeurverhaal :(:)

Sherlock1
Berichten: 732
Geregistreerd: 26-06-06

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-05-11 19:55

Allereerst heel veel sterkte..
ik weet wel wat je bedoeld ja..ik heb een 9 maanden in spanje gewoond..en nog steeds mis ik het..wil hier wel verder over praten maar dan liever via pb. dus mocht je dat ook willen pb dan maar !!

saarie

Berichten: 2166
Geregistreerd: 22-02-08
Woonplaats: Den Haag

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-05-11 20:00

Nog een (raar) idee: .... waarom blijf je niet? Volg je hart :) Als het daar helemaal is wat je altijd al wilde, waarom niet wat langer proberen?

MacavityL

Berichten: 4022
Geregistreerd: 10-03-03
Woonplaats: Amsterdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-05-11 20:00

Ik heb 3,5 jaar in Londen gewoond en zit nu voor 6 maanden in New York City. Ik weet wel een beetje hoe het voelt :)

Het beste is om verder te gaan met je leven - verder met de studie en leuke dingen te doen in eigen stad/land.. Contacten met het buitenland te onderhouden zodat je misschien met enige regelmaat terug kan, en als je het na enige tijd nog steeds enorm mist, kun je altijd nog denken aan emigeren..

botje

Berichten: 442
Geregistreerd: 21-01-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-05-11 20:08

Ik snap je.
Ik woon sinds een half jaar in Madrid, en over een week ga ik terug naar Nederland. En het voelt echt afschuwelijk, ik wil helemaal niet weg. Alles is hier zo goed, leuk, relaxed, zonnig, altijd feest...
Ik krijg gewoon buikpijn als ik er aan denk. Wat ik me voorgenomen heb is om in Nederland eerst al mijn vrienden langs te gaan, en het wordt zomer, dus lekker festivals bezoeken, leuke dingen.
Ik denk dat als ik uit het warme Madrid in de winter terug naar Nederland zou gaan ik helemaal depressief zou worden.

Aan de andere kant... Alle mensen die ik hier in Madrid ken gaan ook weer weg, dus zelfs al zou ik blijven dan zou het toch niet hetzelfde zijn.
Maar toch is het knudde.

Edit: ohja, ik zit hier om te studeren. Wat doe jij?

x_Rebecca

Berichten: 5797
Geregistreerd: 15-01-08

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 23-05-11 20:19

Bedankt voor jullie reacties :)

Ik ben ook inderdaad van plan gewoon eerst mijn leventje weer op te pakken in Nederland. Woensdag kom ik om 6 uur 's avonds aan in Nederland en om 11 uur heb ik al een feestje met de meeste van mijn Nederlandse vrienden en voor de aankomende weken heb ik een hele festivalplanning, weekjes weg, verhuizen naar een ander stadje en van alles. Ik wil ook écht eerst mijn studie afmaken, want ik wil niet ongeschoold ergens gaan zitten.

Ik denk dat het op dit moment ook wel lastig is omdat ik nog zo 'dichtbij' (ruim 4 uur met de bus :+ ) ben en nu even helemaal alleen zit in Riga. Ik ben hier al wel eerder geweest met de mensen uit Bebrene, maar toch is het anders. Nu heb ik de mensen uit Bebrene niet, maar ook de mensen van thuis niet.

@botje: ik heb voor drie maanden stage gelopen in een natuurgebied in het dorp met halfwilde paarden. Koniks die vanuit Nederland daarheen zijn gegaan, moesten geobserveerd worden en dergelijke.

De mensen die ik ken in Bebrene gaan daar niet weg, of in elk geval, het grootste gedeelte van mijn vriendengroep niet. Die zijn allemaal midden twintig en hebben hun eigen leven, huisje/boerderijtje/plekje en werk in Bebrene. Contacten onderhouden ga ik sowieso doen. Stiekem ben ik ook al bezig met de taal nog verder leren en heb ik mijn vliegticket voor in de herfstvakantie al geboekt. ( :+ Dat moet ik mijn moeder nog maar even niet vertellen _O- ) Ook ben ik uitgenodigd als bruidsmeisje voor het huwelijk van een vriendin, maar dat is precies op mijn eerste schooldag, ik voel me dus ook echt ontzettend banketstaaf dat ik daar niet bij kan zijn.

En saarie, ik zou het met alle liefde van de wereld langer willen proberen, maar ik heb geen visum aangevraagd en moet dus uiterlijk zaterdag uit Letland zijn. Daarnaast heb ik allerlei verplichtingen vanaf deze week op school en school is voor mij toch ook wel heel erg belangrijk. Ik vertelde zaterdag ook al dat ik écht niet wilde gaan en toen werd er mij ook gevraagd "waarom blijf je niet?", maar ik kan hier niet ongeschoold aan het werk gaan.

Evony

Berichten: 6454
Geregistreerd: 16-04-06

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-05-11 20:32

waaauw klinkt heftig, aller eerste een dikke knuffel :(:)

Heb het zelf nog niet mee gemaakt, wil wel erg graag op stage in het buitenland maar zit toch met 4 paarden thuis!

x_Rebecca

Berichten: 5797
Geregistreerd: 15-01-08

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-11 07:44

Bedankt :)

Moet zeggen dat stage in het buitenland wel geweldig is hoor :j alleen jammer dat je je zo kunt gaan hechten aan een plaats/de mensen/alles. :').

Paardenmeis1

Berichten: 10659
Geregistreerd: 15-11-04

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-05-11 09:07


Katniss
Berichten: 705
Geregistreerd: 08-05-06
Woonplaats: Groningen

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-05-11 09:48

Ik ken jou van het Verliefde Bokkers topic ;) Ik zit dus in Finland. Ik had het gevoel al gauw dat ik niet weg wilde en ik heb dus wel mijn visum aangevraagd, en ga hier nog 2 jaar studeren.. Ik hoop dat de aankomende 2 jaar voor jou ook snel voorbij gaan, zodat je terug kunt. Ik had al heimwee toen ik een maandje in NL was in december en daarom heb ik besloten om hier te blijven. Dus ik begrijp je volledig!! Sterkte met alles! xx

LindyH

Berichten: 11259
Geregistreerd: 02-07-05
Woonplaats: The Buckle of the Bible Belt

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-05-11 10:21

Het komt mij heel bekend voor. Ik had hetzelfde met een dorpje in Hongarije (Ik was toen 18). Je bent gewoon jaloers op hoe de mensen daar leven. De kampvuren, de feesten, de koeien door de straat. Zo eenvoudig, zo puur lijkt het. Je wordt dan heel makkelijk verliefd. Maar dat is meer op het leven daar dan op de persoon waar je het op projecteert.

Misschien helpt het om te proberen ook de moeilijke kanten van dat leven te zien. Wat jij als gezellige drinkavondjes ziet, zien de vrouwen daar misschien wel als weer zo'n avond waarop het huishoudgeld er doorheen wordt gejast en manlief weer eens dronken thuiskomt en de kinderen wakker schreeuwt (of erger).

Voor jou was het nu tijdelijk, en je hebt nog een back-up in Nederland. Maar als je daar zou wonen dan zou je net zo weinig verdienen als die mensen, en heb je dus nooit meer geld om naar Nederland te gaan. Zou je dat kunnen?

Je hebt het idee dat ze je opnemen alsof je één van hun bent. Maar zij zijn natuurlijk ook niet gek. Ten eerste ben je een rijke westerling die veel geld uitgeeft in hun gemeenschap, dus ze zijn allemaal je vriend. Verder denken ze dat goed contact met iemand uit Nederland altijd goed is. Wie weet wat het nog op kan leveren. Trouwen met een Nederlandse vrouw zou natuurlijk helemaal handig zijn.

Verder moet je ook bedenken dat jij door je aanwezigheid daar de boel eigenlijk ontsluit. In feite koloniseer je het een beetje. Daardoor draag je een beetje bij aan de vernietiging van hun manier van leven. Wil je dat wel?

Waarschijnlijk wil je dit allemaal nu helemaal niet horen, en dat begrijp ik ook wel, maar misschien heb je er toch nog iets aan. Je kunt beter de rijke westerling blijven en af en toe teruggaan.

Toess

Berichten: 12028
Geregistreerd: 27-08-01

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-05-11 10:35

Mijn eerste gedacht was ook: "Waarom blijft je niet?".
Maar ik lees dat dat niet zo makkelijk is, geniet gewoon van wat je gehad hebt en probeer in Nl. je leven weer op te pakken met in gedachten dat als je gewoon óók in Nl. geniet van je leven dat die 2 jaar zo om zijn en je weer naar Letland kunt.

Veel succes met de reis morgen en sterkte met je heimwee :(:)

Duke

Berichten: 8332
Geregistreerd: 01-06-05
Woonplaats: Waddinxveen

Link naar dit bericht Geplaatst: 24-05-11 11:55

Miseria schreef:
[LZP] Heimwee naar een land waar je niet woont Je kan je hier melden met je verhaal! Wij hebben allemaal heimwee naar andere landen, allemaal met andere verhalen :)

Dit topic kan, ondanks bovenstaand topic, gewoon open blijven. Wel ga ik het even verplaatsen, want het staat hier niet goed. ;)

[LZP] -> [BEU]

x_Rebecca

Berichten: 5797
Geregistreerd: 15-01-08

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-11 14:05

Bedankt voor de reacties :)

@Misera, bedankt. Ik zal me daar zo ook melden :j
@Lindy, bedankt voor je soort van realistische bericht. Het enige wat hier niet helemaal op gaat is dat ik een 'rijke westerling' zou zijn, want ik heb in drie maanden tijd nooit iets hoeven betalen en de groep waar ik mee om ga is allemaal vrijgezel of de vrouwen drinken gezellig mee.

Ik snap ook absoluut dat er ook negatieve kanten aan het leven daar zitten, er zijn zat mensen in Bebrene die hartstikke arm zijn, die niet rond kunnen komen en het salaris is inderdaad heel erg laag, maar dat weegt voor mij echt niet op tegen alle positieve dingen. Verder is de vriendengroep waar ik mee om ga zeg maar van de 'goede/rijke' kant van Bebrene.

@Corona, ja dat had ik nog gelezen in het topic dat je mocht blijven. Leuk :) Maar ik loop stage en studeer dus niet hier, anders was het makkelijker geweest hier te blijven, maar nu moet ik ook gewoon naar school in Nederland.

@Anna-Jelly, bedankt :) En dat ga ik zeker proberen :j

En Duke, bedankt voor het verplaatsen. Ik wist ook al niet zeker waar het moest.

Winged

Berichten: 33946
Geregistreerd: 28-12-05

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-05-11 16:33

Klinkt mij bekent in de oren. Heb zelf voor 5 maanden in Finland gestudeerd, vorig jaar op 29 mei moest ik terug naar huis. Tranen met tuiten! Mis mijn tijd daar nog steeds. Finland zelf opzich niet, maar de mensen die ik daar heb leren kennen.

Citaat:
Post-Erasmus syndrome: SOS distress

Erasmus = a riotous life abroad of non-stop parties and lovemaking. But once they’ve returned, the majority of students experience a low period, a mixture of nostalgia and apathy. Is this the end of innocence?

'The former Erasmus student knows that when they return, their homes feel less glamorous, their towns colder, their universities seem like dumps, the television still shabby and their friends lousy.’ These are the remarks of Fiorella de Nicola, an Italian student who has devoted her sociology thesis to the ‘Anthropology of the Erasmus student’. Her conclusions, which she identifies as the ‘post-Erasmus syndrome,’ are eloquent. Once the ‘good-times’ come to an end, the majority of students return back to their parental home and to their boring daily lives either depressed or disappointed.

‘The year abroad is filled with so many emotions, new friendships, constant discoveries and the feeling of being a little ‘special’,’ explains Aurélie, a student from Orleans who spent her year at the University in Newcastle. ‘At home, life becomes very simple again and a little empty because all the new things are one of the components of the Erasmus experience.’ Juliane, who went to study modern languages in Glasgow, adds: ‘you head back home afterwards and you realise that everything is exactly the same as it was when you left. Yet inside us, everything has changed.’

In 2007, the best-known university exchange programme within the EU blew out 20 candles on its metaphorical birthday cake: a real success story. More than a million students have undertaken courses equivalent to their degrees in partner universities in all four corners of the continent. The only shadow cast over the success of the programme is the absence of statistics and official recognition of the return back to reality of the students, which is frequently chaotic: suddenly unfamiliar with their new environment, finding it difficult to share their experiences with others, idealising the foreign lifestyle, retreating back into their shell…

This turbulent phase of coming back down to earth after the dolce vita mixed with vodka and fiestas, could even lead to depression in the most serious cases.

Diagnosis: post-Erasmus syndrome
‘Erasmus, it’s like a rite of passage,’ explains Christophe Allanic, a clinical psychologist and expert in cases of exile. ‘You leave your hometown and then your parents, to find yourself in the unknown amongst others fathers / friends, it’s a challenge.’ A test, which once overcomed, should not mean the thought of returning home becomes forgotten. ‘It is easier to leave than it is to go back,’ Allanic warns.

‘It is true that the student who lives in a small village and has not left their parents before will find themselves more depressed than the others,’ Domenico, 28, the president of the ‘PlanetErasmus’ association says. ‘Rejoining the nest once having discovered their wings, that’s the worst.’ And that’s not mentioning the ‘Tiramisu, Tortilla and Quiche lorraine’ evenings, the drunken discussions between the Poles and Italians or the housemates like those in 2003’s famous Erasmus film by French director Cedric Klapisch L’Auberge Espagnole’!

‘You must reaccustom yourself back to normality,’ adds Mina, 21. In other words, giving up the excuse of having a charming accent, the sense of feeling ‘different’ and resign yourself to being ‘French’ like everyone else and no longer a rare and exotic creature.

‘Tell us all about your Erasmus year!’
The student left alone with his experiences can start to feel like a foreigner in their own country and can find it impossible to share those experiences with their familiar environment. ‘How do you sum up an experience so rich in various phases thrown together at random?’ asks Pauline, 21, who spent her year abroad in Ireland.

Some students are now turning their attentions to the ‘former Erasmus student’ associations that host ‘international parties’ or even embark on Euro-couple adventures. Why? In the hope of artificially recreating a second ‘golden age.’

Agnieszka Elzbieta Dabek, secretary and local active member of the Erasmus Student Network (ESN), recognises this. ‘Many former participants offer to help our association voluntarily in order to give advice or organise cosmopolitan evenings out. It is a matter of keeping the Erasmus flame burning.’ Domenico thinks that this sharing of a common feeling between former and new Erasmus students is ‘illusory’. ‘It encloses many foreigners into a group amongst themselves instead of opening them up to the local culture.’

Erasmus, the beginning
This ‘process of mourning (between depression and idealisation) is perfectly normal,’ according to Allanic; as long as it does not last longer than a few weeks. The blues you get on returning is only marking the coming into adulthood and the loss of an ideal world. ‘If everything had been carefully considered and put into place to encourage the mobility of young Europeans, it would be about focussing a little bit of the interest on the coming back part,’ he says.

Universities should take greater responsibility for the return of their students and support them in this transition - ‘without which this experience could turn into a disaster. Because ultimately, is it not the adults’ job to help children become great?’

x_Rebecca

Berichten: 5797
Geregistreerd: 15-01-08

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-11 21:40

Wauw, het klinkt heel bekend, dat hele stuk :j

Ik ben net in Nederland aangekomen en ik vloog boven Nederland en dacht "jeetje, wat is dit eigenlijk een lelijk land. Alles in vakjes... " en vervolgens heb ik heel Nederland net al af lopen kraken omdat de bagage vertraging had en ik me ergerde aan de Nederlandspratende mensen :') Heel gezellig welkom dus _O- maargoed, ik ga zo lekker naar een feestje, eerst even eten en dan komt het vast wel weer goed. Over drie maanden ga ik er tenslotte alweer heen. :)

Yoshimi
Berichten: 454
Geregistreerd: 01-11-05

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-05-11 01:11

Ik zit helaas in hetzelfde schuitje.. Op het moment ben ik me aan het voorbereiden op mijn vertrek uit Vancouver waar ik 8 maanden heb gewoond. Maandag vlieg ik terug.
Het was de bedoeling dat ik een jaar zou blijven, maar door omstandigheden moet ik eerder terug. Dat maakt het allemaal nog veel moeilijker, aangezien ik het gevoel heb dat ik hier nog helemaal niet klaar ben. Ik wil hier nog zoveel dingen doen en meemaken! Ik wil zien hoe de Vancouver Canucks de Stanley Cup winnen (jaja, je kunt hier niet om het ijshockey heen), ik wil de jaarlijkse camping trip en batizado van 'mijn' capoeira academy meemaken, ik wil in de zomer het strand op met mijn vrienden... Ik dacht het altijd al, maar ik weet nu zeker dat ik in Noord-Amerika hoor en niet in Europa. En nu moet ik door mijn eigen stomme schuld alles achterlaten, veel eerder dan gepland. Doet pijn..
Zeker nu ik ook weet dat er maandag niemand op Schiphol staat om me op te halen. Ik moet dus deze stad en deze fantastische mensen die me enorm gaan missen, verruilen voor een plek waar ik niet wil zijn, met mensen die het niet kan schelen of ik in NL ben of niet...

Katniss
Berichten: 705
Geregistreerd: 08-05-06
Woonplaats: Groningen

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-05-11 18:14

Yoshimi, dat klinkt niet zo goed.. Zwaar bagger dat er ook nog eens niemand je op komt halen. Maar er zijn vast genoeg mensen die je wel in NL willen hebben, maar je niet op kunnen halen.

Volgens mij heeft iedereen het gevoel van "ik hoor hier" als ze na een x-aantal maanden hun uitwisselingsland verlaten. Maar is dat ook niet nieuwigheid? Zouden mensen er nog net zo over denken als die nieuwigheid eraf is en de dagelijkse sleur ook hier toeslaat? Dat vraag ik me dan af... (Hier kom ik zelf ook nog achter, want ik heb het geluk dat ik dus wel in mijn Erasmusland mag blijven..)

Yoshimi
Berichten: 454
Geregistreerd: 01-11-05

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-05-11 18:27

Nou, die dagelijkse sleur heb ik hier wel gehad hoor... Ben hier niet om te studeren, maar heb een werkvergunning. Qua werk heb ik hier dezelfde stomme kantoorbaantjes gehad als in mijn laatste paar maanden in NL en werken wordt er zeker niet leuker op. Maar alles er omheen is zoveel beter!

x_Rebecca

Berichten: 5797
Geregistreerd: 15-01-08

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-11 19:44

Ik heb de dagelijkse sleur ook gehad hoor, mijn stage opzich was niets.. maar de mensen, de omgeving, de rest :j

En Yoshimi :(:) succes alvast. Ik ben ondertussen terug in Nederland en ik vind het echt vreselijk. Vandaag de eerste keer naar school geweest en het is heel leuk om mijn vrienden hier weer te zien, maar ik mis Bebrene zo erg...

Yoshimi
Berichten: 454
Geregistreerd: 01-11-05

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-05-11 23:08

Dankjewel x_Rebecca! Jij ook veel sterkte.
Ik ga maar eens beginnen met inpakken... Nu wordt het écht echt..

Winged

Berichten: 33946
Geregistreerd: 28-12-05

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 26-05-11 23:15

Corona, ik heb 5 maanden in Jyvaskyla gezeten. Ook Finland dus... Maar de reden dat ik het mis is puur om de mensen, Finland zelf is leuk, maar na een tijdje ook wel eentonig (en DUUR!!) :))

Het is gewoon het gevoel van vrijheid, gezelligheid etc

Katniss
Berichten: 705
Geregistreerd: 08-05-06
Woonplaats: Groningen

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-05-11 09:29

Finland is ook duur. Maar ik heb een lief vriendje die het grootste deel van de vaste lasten op zich neemt. (Het is ook zijn huis waar we in wonen.) Dus dat maakt het makkelijker. Ik hoop natuurlijk dat de Erasmus-mensen snel over hun heimwee heen komen.. Of dat jullie de mogelijkheid krijgen om terug te gaan oid. Als jullie maar weer wat blijer worden ;)

x_Rebecca

Berichten: 5797
Geregistreerd: 15-01-08

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 27-05-11 09:30

Ik heb heel misschien de kans om terug te gaan naar het dorpje waar ik al die tijd gezeten heb volgend jaar en daar een jaar lang mijn andere stages te lopen *\o/*

We moeten alleen even kijken of de niveau's waarop ik mag lesgeven wel overeenkomen met de school daar en meer van zulke dingen, maar in principe is er hoop!

kehdra

Berichten: 6391
Geregistreerd: 29-07-06
Woonplaats: Groningen

Re: En dan laat je alles achter..

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-05-11 22:52

Hy, volgens mij ben ik al eerder eeen topic van jou tegengekomen...

ik zit momenteel in Egypte, en voel me hier ook zo lekker thuis. Ik ben hier nu 4 maanden, en blijf hier nog 8 maand. Het moment van vertrek wordt ook hier niet leuk denk ik.. gelukkig duurt het nog een :D

Wat fijn dat je wellicht terug kan!!! Al wat meer gehoord?