Geplaatst 
Ik ben nu voor 2 weken in Amerika om de farmers hier te helpen met het vele werk wat zij verrichten. Ontzettend gaaf dus om zo'n gewelige ervaring te kunnen meemaken. Mijn droom, wat denk ik van vele dit ook zal zijn, is dus werkelijk waar geworden.
De 17e was het eindelijk zover, de koffers waren gepakt dus gaan met die banaan!
Voor 6 weken richting Kansas. De plaats waar nog cowboys bestaan.
Na een lange vermoeiende vlucht waren we eindelijk op de Amerikaanse bodem. Heerlijk weer met een zonnetje op mijn hoofd heb ik de eerste dag goed en rustig doorbracht. Aangezien je toch een redelijk tijdsverschil hebt van zo'n 7 uur is het fijn om even een dagje te kunnen aclimatiseren.
Hieronder een aantal belevenissen even kort samengevoegd.
23 okt. De eerste week.
Uitzichtjes
Ik ben net terug bij mijn familie van een half weekje tussen de paardjes. Heerlijk.. en wauw wat een gave paarden staan hier.
Een ranch met Pleasure paarden, Quarter Horses. Er staan hier zo'n 50 paarden waarvan de helft volwassen en bereden en de andere helft nog 'gebroken' moet worden of nog veulens zijn. Ik heb er een aantal gereden en dat is echt heel anders (zelf rij ik reining). Maar wel ontzettend leuk om eens een andere tak van de sport te proberen. Deze ranch is van de familie Johnson, ze zijn eind 60 en kunnen flink wat hulp gebruiken.
Ik ben hier verliefd geworden op een merrie, genaamd Baby. Zij is zo'n 1.65m hoog waar ik dus al een aantal keer op gereden heb, waar ik het zadel zelf niet opgelegd krijg zonder trapje. Iedereen staat verbaasd hoe ik het toch voor elkaar krijg en hoe funny het is om mij (1.55m) op zo'n grote ' knol' te zien rond huppelen.
Baby
Jim is hoefsmid. De eerste dag dat ik op zijn ranch was, moest hij een ruin beslaan bij de koeienveiling. We zijn daar na het beslaan een uurtje binnen geweest om te zien hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Gewoon een tribune in een gebouw met onderin een soort bakje waar ze dus de koeien/bulls in drijven om ze te wegen en te showen. Twee 'stoere' cowboys met een zweep staan er dan tussen. Zo worden ze hier dus gekocht en verkocht. Echt ontzettend apart om dat te zien!
Op de weg naar huis zijn we langs de feedlot gereden.. Dat beeld kan ik bijna niet beschrijven, er stonden werkelijk waar 30.000 koeien in verschillende lots. De rij koeien was zo'n 2 mile lang, dat is dus 3.2km.
Morgenochtend ga ik naar de kerk. En just in jeans and boots.
Ik ben benieuwd wat mij aankomende weken nog allemaal te wachten staat..
De tweede week is alweer voorbij.. 30 okt.
Net voordat ik naar de paardenranch ging afgelopen woensdag, is er een kalfje geboren. En ook ik maak hier natuurlijk mijn handen voor 'vuil'. Ze lag niet erg lekker dus het was even passen en meten maar het kleintje huppelt nu lekker gezond door de grote velden.
Vandaag hebben we drie colts gespeend. Deze veulens kenden nog helemaal niks, zijn geboren in het grote veld, hebben nog nooit een halster gezien. De makkelijkste en natuurlijkste manier om ze hier op te laten groeien. Ik ben dan ook een aantal dagen bezig geweest om ze vanalles te leren en tegen verwachting in gaat dat als een trein. Voetjes tillen, kriebelen, borstelen en lijden. Helemaal super dus! Van niks tot iets..
Grote liefde, ik noem hem maar pokerface playboy aangezien hij nog geen naam heeft.
Aankomende maandag gaan we de koeien overhalen vanaf de grote wildernis naar een van de farms. Ze staan allemaal in de wintertijd op de cornstocks, dit zijn de overblijfselen van de mais, waar ze hier dus erg goed gebruik van maken.
Verder staan er nog wat plannen vast in de agenda.
We gaan aankomende week een ranch bezoeken met gehandicapten/moeilijk opvoedbare kinderen die gebruik maken van paarden (QH's). Erg gaaf voor mij dus ivm mijn latere beroeps-toekomstdromen.
De 13e is er hier een grote dag in dit kleine dorpje Lewis; hunters breakfast and supper. Vanaf die dag komen er een hoop mensen vanaf alle staten over om hier in de omtrek te jagen. Ze starten hier dus met een groot eetfestijn georganiseerd vanaf de kerk.
(Ze jagen voornamelijk op fazanten, het stikt er hier echt van!)
En eind November gaan we naar de world champions van de Quarterhorses! Dat is voor mij wel echt iets om naar uit te kijken.. Al is het dan alweer bijna tijd om naar huis te gaan.
Ik hou jullie op de hoogte,
Groetjes Ginger.
Voor de mensen die dit leuk vinden om ook ooit eens te doen, je kunt hiervoor terecht bij Trailsend. (Elcid hier op bokt!)
. 
Ik kan niet wachten tot ik weer terug ben daar haha. 
