Yasmine schreef:Bear spray schijnt wel erg efficiënt te zijn en er zijn ook zones waar het verplicht is om zo'n fles bij je te hebben

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Citaat:Tijd om verder te gaan, na drie dagen Durango. Maar eerst nog even vertellen over gisterenavond, want nadat ik mijn blog af had gesloten, kwam het mooiste van de dag pas! Albert en ik zijn lekker ons bed in gedoken zo rond een uur of tien en Hans en Janny besloten toen nog te gaan douchen op de campground. Onze ramen stonden open, met de horretjes ervoor en we konden dus horen dat ze wel erg luidruchtig waren. We maakten ons al wat boos, want de Amerikanen zijn erg op de ‘quiet time’ gesteld en het was al na tien uur. Ineens horen we Hans hard roepen: ‘Het is een beer!’. Albert schiet overeind, kop uit het raam en ziet de beer op korte afstand lopen. Hij roept tegen Hans en Janny dat ze snel naar binnen moeten komen.
Met een zaklamp schijnen we en zien we inderdaad een beer in een boom zitten, op een 20 meter van de camper vandaan. We zien dat de vuilnisbak, die een lood- en loodzwaar deksel heeft, open staat. Het is zo’n zware klep die als je hem te ver opent, een stuk open blijft staan. Janny was net onderweg naar de vuilnisbak met een zakje afval en zag dat er heel veel vuil uitlag. De beer die ze zagen, kwam uit de vuilniscontainer. Ze dacht dat een bouvierachtige hond de beer achterna zat, tot Hans ineens zag dat dit ook een beer was. Vanuit de camper proberen we met de zaklamp meer te ontdekken, maar dat lukt niet. Ik geef Hans het advies om met de Nissan even een rondje te rijden en met de koplampen rond te schijnen om te zien of er bij deze twee vrij kleine beren ook nog een moeder is. Hij komt even later terug en vertelt dat er drie cubs zijn, vermoedelijk een jaar oud ongeveer. Geen grote beer te zien.
We overleggen even, want de bak staat nog steeds open, er ligt een hoop omheen en er zijn ook mensen op een tentplaats. We besluiten de beheerder te bellen en krijgen natuurlijk een antwoordapparaat. Ik twijfel even, maar spreek dan toch in en vertel dat er drie beren gezien zijn en dat er een hoop troep is rondom de trashcan. Hij blijkt het gehoord te hebben, want we zien hem snel daarna de rommel opruimen en in de bak gooien. We hebben de deur nog open en ik heb ons sitenummer vermeld, maar hij schijnt het gewoon genoeg te vinden om niet even aan te komen. Ook goed, maar als het zo gewoon is dat er beren op de camping lopen, hadden we daar toch graag even een berichtje of foldertje van gehad bij het inchecken ….
Enfin, om half elf draait er ook nog een hele grote dieselpusher de camping op en die gaat twee plaatsen naast ons staan. We waarschuwen deze mensen even, want hun kleine hondje loopt direct een stuk van de camper vandaan, leuk berenvoer. Raar, zo laat nog een camper, net beren gezien en dan niet even gewaarschuwd worden door de beheerder. Bij navraag en nachecken op Internet schijnen er rond Durango erg veel black bears te zijn en zijn ze in deze tijd behoorlijk actief en aggresief.
Citaat:Tot … tot we vast komen te zitten in een buffelfile. Sterker nog, wij vormen de kop van de file, achter de buffels aan. Eerst lopen ze wat te slingeren, van links naar rechts en kunnen de auto’s voor ons nog inhalen. Maar dan lopen ze in formatie over de hele breedte van de weg met links een ravijn en rechts een steile bergwand. Geen enkele mogelijkheid om er langs te komen, ook al niet omdat er steeds ook auto’s van de andere kant komen. Sommigen moeten vol in de remmen, omdat ze de buffels niet hebben zien aankomen door de scherpe bochten.
Wij volgen geduldig en Albert ziet in zijn spiegel een gigantische file achter ons ontstaan. Wat dat betreft zitten wij op de eretribune. Wij hebben alle buffels vol in beeld, ze lopen vlak voor onze camper, maar al die mensen achter ons, zien alleen de achterkant van onze grote motorhome. Soms doet iemand een poging om in te halen, maar bij het zien van de buffels duiken ze weer terug achter die camper. De dames hebben tijd zat, we tellen zeven volwassen buffelmeiden, een jonger stiertje en een kalfje. Het kalfje huppelt dapper met zijn moeder mee. Ze hebben de pas er stevig in. Als Albert een keer de ruitenwissers over de vrij droge voorruit laat gaan om de ruit schoon te maken voor de foto’s, schrikken de beestjes zich rot en gaan ze even rennen.
Dan worden ze weer allemaal kalm en plotseling gaat er een plassen, gaat er nog een plassen en nog een. Wat een z**kwijven zeggen wij nog tegen elkaar, maar dan zien we ineens de reden voor deze opwinding! Om de hoek van de berg komt een machtige grote buffelstier aan, midden op de weg staat hij te kijken hoe de buffels op hem afkomen. Wij houden onze adem in: wat gaat hier gebeuren??? Gaan we buffelporno zien? Gaat hij vechten met de kleine stier in de kudde? Raakt de boel in paniek? Wat is die stier ongeloofelijk groot en krachtig zo!
Wij kunnen niet anders dan een beetje afstand houden en toekijken. De meiden lopen opgewonden door elkaar, meneer ruikt en likt hier en daar en wij wachten op de show. Maar nee, geproefd, geroken en niet lekker gevonden, lijkt het. Hij gaat niet met de kudde mee, maar stapt er tussenuit, gaat aan de kant van de weg lopen en loopt doodgemoedereerd langs onze camper en alle auto’s de andere kant op. Wat een show, wat een show! Maar ondertussen zitten wij dus nog steeds achter de dames. Gelukkig komt er een stukje verder een parkeerplaats en dat geeft ons de ruimte om de kudde heen te draaien en onze weg te vervolgen. Al met al heeft dit toch bijna een half uur geduurd
MoniqueT schreef:Echt heel indrukwekkend. Ik was best bang hoor, ik zag dat hele spul al aan het rollebollen gaan voor die camper en af schade met loslopende dieren dan ook onder de verzekering valt? En mijn ´stierenverleden´ werkt ook niet mee, mijn eerste man is verongelukt door een stier. Het was een hele rare mengeling van opwinding, prachtige foto´s maken en angst. Vergeet het nooit meer!
Fitzroy schreef:Hahahahaha, dat klinkt als zebra's in Zuid-AfrikaIk weet nog goed dat wij de eerste bisons zagen in Yellowstone. Wij uitgebreid fotograferen, yeah bisons!!
Na 1 dag Yellowstone komen de bisons je neus al uit.Niets anders dan in de file door die beesten.
Ook vele malen vooraan gestaan.