Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Geplaatst: 08-07-10 22:27
Wist niet dat het ov daar zo slecht was, maar wij gaan ook nooit met het OV wij nemen altijd de auto mee 
Geplaatst: 09-07-10 08:12
Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-10 23:14
) en eten gingen koken.. alhoewel, onze opwarmmaaltijden die we voor dinsdag hadden gekocht in de oven proppen en eten)
) maar haha die meneer stonden we net mee in de keuken en lieten het restant van onze opwarmmaaltijd zien en hij vond het maar raar dat wij thuis wel voor onszelf konden koken (of zorgen.. maar dat heeft hij waarschijnlijk alleen gedacht) en lachtte ons echt compleet uit 
Geplaatst: 10-07-10 09:29
Geplaatst: 10-07-10 11:24
Geplaatst: 10-07-10 13:26
Maargoed paraplu en regenjas zijn mee heel veel plezier nog! Geplaatst: 10-07-10 13:49
Geplaatst: 10-07-10 20:54
Zeker nu Naath me zojuist heeft uitgelegd wat buitenspel is (met hulp van wat simpele keukenattributen: als de afgekloven maiskolf naar de olijfolie wil spelen, en het 6-kruiden-potje is de laatste verdediger voor het boter-doel, dan is het buitenspel ofzo ) Achteraf stond er wel Lard op ipv Butter ofzo, maarja, het was goedkoop he .. Geplaatst: 10-07-10 20:56
Geplaatst: 10-07-10 21:09
We zijn sowieso niet zo goed met aankopen doen, we hebben ook echt bizarre thee gekocht, je hele theewater wordt er rood van, en hij smaakt een beetje zurig (bessen) ) Vandaag hebben we geen reet uitgevoerd, zijn allebei wat verkouden aan het raken en hebben lekker niks gedaan. Vanavond wel voor het eerst zelf echt gekookt Was best te haggelen (of hoe je dat ook schrijft ), was zelfs wel lekker te noemen. Aardappelblokjes uit de oven met rozemarijn, maiskolven en een gekookt eitje, wauuuw. Het is een oude, vadsige, rare vent die gister toen ze samen gezellig in de droogruimte voor waskleding stonden vroeg of 'die BH' van haar was, en zei dat hij 't een mooie BH vond... En vandaag kwam hij met een bakje kersen 'wat ineens op zijn plank stond in de koelkast, maar hij lustte geen kersen' dus of wij (vooral Naath dus) het niet wilde hebben.. eeuuhh, ewww? Geplaatst: 10-07-10 21:15
Geplaatst: 10-07-10 22:56
Geplaatst: 11-07-10 11:07
Geplaatst door de TopicStarter : 12-07-10 17:25
Geplaatst door de TopicStarter : 12-07-10 17:27
Gelukkig ging ie na 5 minuten weg en konden we ons verder voorbereiden op vandaag.
) waren we dan in FW, waar we nog een kleine twee uur konden wachten op onze bus richting het hostel (waar we later achterkwamen dat een taxi, die daar in overvloed stonden, ons al voor 6 pound naar het hostel konden brengen.. dat scheelde 2 pound met de bus.. hm..) ) dus dat werd gezellig in de pub vanavond! …*positief* ) Er werd ook direct aan ons gevraagd toen we binnen kwamen waarom we geen Bavariajurkjes hadden?! Maar gelukkig accepteerden ze ons vlaggetje ook en mochten we erin Het was ontzettend druk tegen de tijd dat de wedstrijd begon maar wel ontzettend gezellig!! Helaas weten we allemaal wat de afloop was.. *sip* Dus op de terugweg ook maar gewoon de bus genomen. ) Geplaatst: 12-07-10 20:46
Geplaatst: 12-07-10 21:39
Geplaatst door de TopicStarter : 12-07-10 23:18
Geplaatst: 13-07-10 05:42
Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-10 10:10
Geplaatst: 13-07-10 12:21
Kreeg hem net binnen. Geplaatst door de TopicStarter : 13-07-10 21:42
Geplaatst: 13-07-10 21:56
Geplaatst: 13-07-10 22:35
Nou mijn monster-update laat nog even op zich wachten want de WiFi ligt er hier uit, dus morgenochtend nog een poging... 
Trusten marlies! 
Geplaatst: 14-07-10 09:23
). ). Zoals vandaag: vandaag hebben we dan toch de Ben Nevis getrotseerd, de hoogste berg van heel Groot-Brittannië. Ik wil graag even benadrukken dat, dat dus een hele HELE grote berg is. Gewoon HEEL HEEL groot zegmaar. Na een klim-en-daal-tocht van ruim 8 uur (8,5 uur) zitten we inmiddels lekker in de living room met thee en koekjes (en overal pijn ) bij te komen van ons avontuur, en weer een uitgebreid verslag te typen 
Een grauwig, grijzig, saai meertje, met verder weinig meer bijzondere eigenschappen dan een gemiddeld Nederlands meer. Ja hallo, je zal toch zeker niet 3 uur (we moesten ook nog terug naar beneden natuurlijk), gehupst hebben voor zo’n suf standaard-meer? En aangezien we beide lichtelijk teleurgesteld waren, en beide nog flink wat energie overhadden, begon dan toch langzaam wel de gedachte te spelen om wat verder te klimmen. Het meer was tenslotte al halverwege de Ben Nevis volgens onze hostelgenoot-die-ook-het-meer-zo-mooi-had-voorgesteld. Dus na kort overleg (‘Ja, ik wil!’) besloten we maar om verder te hupsen de berg op. Een watervalletje dat over ons wandelpad stroomde, waar we nog vers en superschoon bronwater van hebben getapt net als vele andere wandelaars, en prachtige uitzichten op de Glen Nevis en ver daarachter. (Fort William en de haven, een heeele hoop Lochs en echt 101 andere prachtige dingen, wauw ). Echt, de uitzichten en plekken die je te zien krijgt als je die berg op wandelt zijn de moeite, blaren en spierpijn (nu al!!) meer dan waard. 
Dus we klommen verder, en verder, en verder.. en na een uur of 3 a 3,5 stelden wij opnieuw de ‘hoe lang nog’vraag aan een argeloze voorbijganger… ‘Around the corner now’- Wauw, dan zijn we er al bijna! Maar, een half uur later, hadden wij nog steeds geen uitzicht op de top.. dus maar weer eens iemand aanspreken: ‘Ongeveer op de helft’ was het wederom niet erg bevredigende (en ditmaal zelfs ietwat ontmoedigende) antwoord… En dit tafereel heeft zich echt nog wel een keer of 3-5 afgespeeld tijdens onze tocht: niemand leek te weten hoe lang het eigenlijk nog was.. Schotten, Belgen, Nederlanders, we hebben heel wat afgevraagd maar de antwoorden verschilden nog flink. Het leukste was nog toen wij onwetend aan een stel Nederlanders vroegen how far het nog was naar de top.. toen die onderling in het Nederlands begonnen te overleggen moesten we erg lachen en hebben we ons gesprek maar in het Nederlands voortgezet. Het antwoord? ‘Nog ongeveer drie kwartier tot een uur- het is niet die berg waar je nu op uit kijkt he? Het is nog daarachter, dus als je straks denkt dat je er bent, dan ben je er niet, want de top zit in de wolken’. Dat soort antwoorden was soms best ontmoedigend, maar teruggaan en het dan niet gehaald hebben was natuurlijk ook geen optie (bikkels! ) dus zijn we doorgebanjerd over het pad. Vaak haalden we mensen in die ons dan later weer inhaalden, of zagen we mensen die ons eerder hadden ingehaald alweer terugkeren van de top, maar wij lieten ons niet ontmoedigen Een heel lieve stel opa’s haalde ons trouwens ook in, en wij hun weer, over en weer. Echt hele leuke toffe mensen die nog zeiden dat ze het knap vonden dat we zo ver kwamen en waarvan we een snoepje kregen. (Sorry moeders, het ‘geen snoep aannemen van vreemden ‘advies geldt even niet als je na 4 uur klimmen HEEL HEEL graag wat suiker naar binnen wilt werken ). (Hoewel we wel 1 of 2 gezinnen van de top hebben zien afkomen, inclusief kinderen met prikstokjes en wandelschoentjes, waarvoor respect zeg!!). En uiteindelijk, na een 5 uur lange klim vol steile hellingen, lange soms moeilijk begaanbare, rotsige wandelpaden en swerelds mooiste uitzichten… stonden wij op de top van de Ben Nevis Waar het uitzicht prachtig was, de sneeuw eeuwig (en daardoor erg vies aanvoelde, aldus Naath) en wij even samen op de foto moesten (met helaas een volop zoenend stelletje op de achtergrond van onze foto :’) ). 
) ook wat zwaarder, maar na wat foto’tjes op en van de top zijn we rustig naar beneden afgedaald. Het afdalen was echt wat ons wel heeft opgebroken, want na zo’n tocht van 5 uur wil je eigenlijk alleen nog maar… slapen, liggen, thee drinken, je voetjes koelen in de beek.. alles behalve nog 3,5 uur moeten afdalen van de hoogste berg van de UK in ieder geval Maar aangezien er geen andere manier was om terug te komen zijn we rustig teruggehupst, hebben we nog een aantal keer van de uitzichten genoten (het meertje was van bovenaf stukken mooier dan van vlakbij), flink wat gerust, geklaagd/gesteund/gekreund (oke, dat was vooral ik, Naath lijdt meer in stilte ), en uiteindelijk zijn we beneden gekomen. We kwamen trouwens ook nog een opa en twee kleinkinders tegen die onderweg naar boven waren, waarvan opa aan het uitrusten was en werd ingehaald door z’n kleinkinderen, waarbij hij gauw riep ‘Just trying to give you boys a chance!’ Op de terugweg zijn we nog veel mensen tegengekomen die echt in een bizar tempo, als stelletjes berggeiten, naar beneden van steen op steen en van pad naar pad sprongen, maar wij met onze moeie en onervaren benen hebben de tijd genomen. Onze totale tocht duurde daardoor zo’n 8,5 uur, pffff! 