Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-06-21 18:17

Geplaatst: 06-06-21 18:17

Ik volg ook nog steeds en geniet van je uitgebreide verslagen. $_/-\o_$

**Geplaatst**: 06-06-21 20:40

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 06-06-21 20:40

Hier ook een stille mee lezer :))

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-06-21 03:39

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst door de TopicStarter : 07-06-21 03:39

Hihi, leuk om te lezen dat het zelfs in saaie tijden nog boeiend kan zijn :')

**Geplaatst**: 07-06-21 08:56

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 07-06-21 08:56

Absoluut geen saaie bedoening hier...geweldig leuke verhalen over jullie leven daar....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-06-21 18:15

Geplaatst door de TopicStarter : 08-06-21 18:15

De eerst week van april. Het paasweekend.

Hier in Canada krijg je vrij op Goede Vrijdag, niet op de maandag (sommige plekken zijn overigens eigenwijs en kiezen voor de maandag ipv de vrijdag). Die tweede feestdagen zijn typisch Nederlands. Wilco had dus vrijdag vrij. Het was alleen de koudste dag van de week, met een flinke wind. We zijn voornamelijk binnen aan de gang geweest en hebben in de middag nog een stukje gelopen over jawel, de trans Canada trail. Maar wel uitgebreid met wat geklim in bomen, gewoon omdat het kan.

Op zaterdag hebben we nog een leuke Skype-sessie gehad met een van de thuisfronten. Ondertussen liep ik steeds heen en weer in de keuken omdat ik hamburgerbroodjes en gewoon brood aan het bakken was. Die geur van die hamburgerbroodjes, holy moly! Het was lastig zat om ze nog een dag te moeten laten liggen, haha.
Afbeelding

Na het Skypen moesten we eerst wachten tot het brood afgebakken was, en toen gingen we weer wandelen. Onderweg zei Wilco dat hij mijn muts bovenin de boom zou hangen, zodat ik gedwongen was hoger te gaan. Ik vond het best en liet hem zijn gang gaan. Vervolgens mocht ik dus de boom in (haha) om mijn muts weer op te vissen. Hij zal een meter of 5 hoog gehangen hebben. Het kostte wat moeite maar ik heb het voor elkaar gekregen hoor! Wilco zei nog dat hij niet verwacht had dat het me zou lukken, omdat hij hem toch wel wat hoog gehangen had. Toch leuk om weer het tegendeel te bewijzen. Voor het beeld, het was een grove den dus je kon bij wijze van zo omhoog lopen.

Op de dinsdag was ik weer bij T aan het werk geweest, ik moest het aanharken en fatsoeneren van het gazon nog afmaken. Ik dacht dat ik met een uur of 3 wel klaar zou zijn, maar uiteindelijk ben ik er weer 5 uur zoet mee geweest. Maar goed, het was nu gelukkig wel af. Dat het zo lang duurde lag overigens ook aan T, omdat ze me steeds vroeg even te helpen met dit of dat. S was weer weg dus moest ze alles weer alleen doen. Dus zodra er iemand aanwezig was maakte ze handig van de gelegenheid gebruik om de wat zwaardere klussen even samen te gaan doen. Ze had ook haar menwagentje te koop staan (dat verrotte barrel) en die werd afgehaald. Omdat zij zelf de ballen verstand heeft daarvan heeft ze mij de verkoop laten doen, haha. De koper zelf had ook geen idee en had zelfs het tuig meegenomen zodat ik kon laten zien hoe dat eigenlijk aan de wagen vastgemaakt moest worden. Ik heb het voorgedaan en er wel duidelijk bij verteld dat ze het thuis nog wel aan moest passen naar de maat van haar paard.
Wat een knuppels, je blijft je erover verbazen.

Op paaszondag waren we bij T uitgenodigd voor een kleine BBQ. Omdat zij alleen was en wij ook, leek het ons wel leuk om dan samen maar te gaan eten met Pasen. Toch nog een beetje gezelligheid. De hamburgerbroodjes had ik dus gebakken, en T zorgde voor de burgers en twee soorten salade.
We gingen er op tijd naar toe, direct na de lunch. Wilco ging de winterbanden verwisselen voor de zomerbanden, terwijl ik T ging helpen met de paarden. De bandenwissel deden we daar omdat we daar gebruik mochten maken van hun materieel. Erg handig, omdat we het nog niet allemaal zelf hadden.
Mijn missie was ondertussen om alle stukken tuig die T had bij langs te gaan en te kijken of het op Lilah zou passen. Uiteindelijk bleef er maar heel weinig over. De rest ging ze allemaal weer verkopen. Ruimt lekker op zullen we maar zeggen. Voor Lilah had ik gelukkig nog een mooi passend tuig kunnen fixen. Dus uiteindelijk gingen we daar ook mee aan de slag. T reed ondertussen rond op Nazca, haar nerveuze Peruaanse Paso. Lilah was erg braaf, vooral omdat dit pas haar tweede keer was. Ik heb Wilco's hulp nog ingeschakeld om Lilah te laten wennen aan het trekken van gewicht. In feite leer je paarden om van druk weg te gaan, waarmee je ze dus kunt sturen etc. Maar met trekken moeten ze ineens weer tegen de druk in, dus dat is wel even iets wat ze echt moeten leren. Lilah pakte het overigens heel goed op. Er zat uiteraard nog wel wat werk in, maar het viel me echt niks tegen.

Nadat we Lilah en Nazca weer terug hadden gezet in het land stelde T voor om Campanera nog even te pakken, om daar eventueel nog een rondje mee te gaan rijden. Nou, dat zag ik wel zitten! Ik had Campanera al gauw te pakken (vanwege mijn eindeloze sessies de laatste maanden van alleen in het weiland staan en knuffelen zodra ze bij me kwam kijken). Man, dat opzadelen en al was een hele toer. Ze is in het verleden dus echt gewoon slecht behandeld, en bij alles wat je doet zie je gewoon pure angst in haar ogen. Zelfs op de foto te zien.
Afbeelding

Ze is braaf, maar boy wat is ze bang. Echt heel sneu. T zei dat het haar beter lijkt als ik met haar werk dan zijzelf, omdat zij absoluut geen geduld heeft en ik wel. Nou, daar zeg ik geen nee tegen. Campanera is letterlijk een spiegel. Wat ik eerder al zei, ze spiegelt alles wat je doet, elke minimale beweging die je maakt, inclusief je hartslag en ademhaling. Echt bizar. Die merrie kan ik echt nog veel van leren.
Uiteindelijk hadden we het zadel erop liggen en gingen we naar de roundpen, waar T eerst met haar aan de gang zou gaan om te kijken of het haalbaar was voor mij om erop te gaan. Na wat werk aan de hand klom T erop en begon ze wat rond te rijden. Holy moly, wat een beweging kwam er uit dat beest! Echt ongelooflijk. Na een paar rondes ben ik erop gegaan, nadat T de handleiding aan me had uitgelegd. Zo, echt. Wat een rit. Zoiets heb ik nog nooit gevoeld. Campanera is zo vreselijk gevoelig, als je al anders gaat zitten reageert ze al. Echt heel apart. En die gangen, wauw zo zalig. Waar Lilah af en toe ook nog stiekem wat draf of een soort telgang erin gooit, heeft Campanera echt alleen maar de specifieke gangen van de Paso Fino.
Pittig is ze wel hoor! Echt geen dier waar iedereen zomaar op weg kan rijden. Holy smokes.

Afbeelding

Na dit ritje heeft T de BBQ aangestoken en zijn we bij haar op het terras neergestreken. In de zon was het nog heel erg goed uit te houden. De burgerbroodjes die ik had gemaakt waren echt fantastisch goed gelukt! Echt een blijvertje. T had ook nog een taart gemaakt als toetje, dus de rest van de week hoefden we niet meer te eten haha.
Nee, we hebben echt een heerlijke dag gehad, even lekker eruit en lekker buiten bezig. Je zag T er ook helemaal van opknappen, zo leuk.

**Geplaatst**: 09-06-21 05:54

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 09-06-21 05:54

Ik reageer niet vaak, maar wat schrijf je heerlijk.

**Geplaatst**: 09-06-21 08:25

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 09-06-21 08:25

Ik volg ook nog steeds ondanks ik niet veel reageer.
Super leuk om je daar te volgen en mee te genieten van de vele ontdekkingen.
Heel benieuwd ook naar je verdere avontuur met de paso fino.

**Geplaatst**: 09-06-21 08:58

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 09-06-21 08:58

Wat een prachtig paardje is Campanera. Veel succes met haar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-06-21 01:21

Geplaatst door de TopicStarter : 15-06-21 01:21

De tweede week van april.

We hadden weer een lekkere week achter de rug met veel lenters weer. Is dat een woord? Maakt niet uit, jullie snappen wat ik bedoel.

Dinsdag was ik weer bij T aan het werk geweest, dit keer was ik met de gazons bezig geweest. Om de dode planten eruit te halen, overig materiaal wat er niet in hoort, en de boel gewoon een beetje toonbaar te maken. Dat leverde weer leuke centjes op en een dagje spierpijn achteraf, haha. Maar wel lekker om zo buiten bezig te zijn. T heeft ook even meegeholpen. Die liep dan rond met een koptelefoon op haar hoofd met daaraan een antenne. Kon ze blijkbaar radio mee luisteren. Zo grappig, want ze zong dan zo nu en dan wat flarden van de tekst mee en dat was echt niet te herleiden tot een liedje.

Wat betreft covid ging het hier niet helemaal de goede kant op. Begin april ging de lockdown weer in, maar toen was er eigenlijk nog maar weinig van te merken. Alle winkels waren nog gewoon open, maar voor beperkt publiek en dat was toch al zo. Op de woensdag was echter de stay home order ook weer ingegaan, waardoor je de lockdown nu wel weer voelde. Alles behalve supermarkten en apotheken waren weer dicht, en nu waren ze zelfs zover gegaan dat ze in supermarkten afdelingen hebben afgeplakt/afgezet. Bij de Loblaws heb je bijvoorbeeld een kledingafdeling, daar hing nu een groot zeil voor zodat je er niet in kon en het ook niet kon zien. Zo is er ook een gangpad met aan de ene kant diervoeding (essentieel) en aan de andere kant tijdschriften en ansichtkaarten. Guess what. Blijkbaar vond de overheid in Ontario dat tijdschriften essentieel zijn, en ansichtkaarten niet. Ze hadden het hele stuk van de ansichtkaarten dus afgeplakt, maar niet het deel van de tijdschriften. Logisch toch? Ik moest er maar om lachen, je doet er toch niks aan.

Afbeelding

In die tweede week van april werden we midden in de nacht wakker gemaakt door een irritant gepiep. Een van de rookmelders besloot dat het de perfecte tijd was om dood te gaan. Waarom in de vrede altijd 's nachts? Het uitzetten/verwijderen van die dingen ging overigens ook niet heel makkelijk, want ze moeten verplicht aangesloten zijn op de electra. Dus om zo'n ding te verwijderen moet je eerst kabeltjes loshalen. En dan heb je hem los, blijft hij nog lekker door gaan op de gare batterij die je er niet uit kunt halen. Wat een gedoe... Er zat wel een knopje op wat je naar links moest schuiven om hem permanent uit te schakelen, maar dat was blijkbaar ook al kapot want hij bleef vrolijk doorpiepen. Handig joh! En dat om half 2 's nachts. Uiteindelijk is het gelukt en konden we weer slapen.

Wilco's theorie is dat ze in China dat ding zo instellen, dat hij om een bepaalde tijd afgaat. “Zo, en deze gaat naar Noord Amerika!” Om ervoor te zorgen dat ze het altijd 's nachts begeven.

Kan wel kloppen. Het eerste brandalarm wat er overdag mee kapt moet ik nog tegenkomen.

Zelf ben ik die week begonnen met een cursus boekhouden. Ik moest wat doen en het levert me een goede basis voor werk vanuit huis. Daarbij is het handig om te beheersen mochten we ooit nog een eigen bedrijf opzetten. En aangezien ik wel handig ben met cijfertjes en ook graag erg geordend werk, is dit denk ik wel aan mij besteed. Er zijn hier ook veel vacatures voor dus dat gaf wel de doorslag om het maar gewoon te gaan doen. Het is volledig online dus dat is echt ideaal. Ook oefeningen en dergelijke kun je gewoon met een foto insturen zodat ze de boel voor je kunnen controleren.

Op de zaterdag was het echt gigantisch lekker weer. Het was een goede 20 graden, kan maar zo 23 zijn geweest. Dat hebben we eigenlijk niet gecheckt. Omdat we met de stay home order zaten mochten we niet al te ver van huis weg, dus besloten we maar weer de trans Canada trail te gaan lopen, naar de beek waar we laatst ook waren geweest. Man, wat was het druk onderweg! Waar we vorige keer (en eigenlijk elke dag) nauwelijks iemand tegenkwamen was het nu echt bizar. Het was net als wandelen op de Veluwe. We moesten constant over onze schouder kijken om te zien of er een fietser aankwam.

Echt heel irritant.

Afbeelding

De zon brandde lekker, dus bij thuiskomst waren we beide toch wel enigszins rood geworden. Gelukkig niet zover dat we er last van hadden. Het was in elk geval erg lekker om in zulk mooi weer zo lang buiten te zijn geweest.

Op de zondag hebben we een Skype gesprek gehad met mijn pa. Erg gezellig, en we hebben weer heerlijk bijgekletst. Omdat het de hele dag regende kwam er van andere dingen eigenlijk niet veel. Ik had wat dingen gebakken (pizza!!), en verder hadden we wat kleine dingetjes allemaal weer gefixt. Naar T heeft geen zin als het zulk weer is, want voor de paarden is het te glad en daarnaast wil T geen zadels op natte paarden. Dus dan slaan we het maar gewoon een weekje over.

Oh, en als toegift nog even een vergelijkingsfoto van ons Bunnymonster Winny. De verandering in de 4 maanden die we haar toen hadden.

Afbeelding

**Geplaatst**: 15-06-21 06:05

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 15-06-21 06:05

Nou hier gaan die rookmelders ook altijd 's nachts. Nacht 1 overal alle batterijen uitgetrokken omdat we er niet achter kwamen welke het was. Volgende dat alle batterijen vervangen. 'S nachts wederom alle batterijen eruit getrokken. Volgende dag nogmaals een speurtocht welke het nou was. Lag er op zolder nog 1 in een verhuisdoos achter het berg schot..

**Geplaatst**: 15-06-21 07:50

Geplaatst: 15-06-21 07:50

Rookmelders gaan altijd 's nachts omdat het dan afkoelt: bij lagere temperatuur wordt de batterijspanning minder waardoor hij eerder als "bijna leeg" gezien wordt; helaas geen Chinees complot dus

*kruipt weer onder de meeleessteen*

**Geplaatst**: 15-06-21 11:46

Geplaatst: 15-06-21 11:46

Bianca_v_s schreef:
Rookmelders gaan altijd 's nachts omdat het dan afkoelt: bij lagere temperatuur wordt de batterijspanning minder waardoor hij eerder als "bijna leeg" gezien wordt; helaas geen Chinees complot dus

*kruipt weer onder de meeleessteen*

Oh wauw nooit over nagedacht!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-06-21 10:11

Geplaatst door de TopicStarter : 25-06-21 10:11

April doet wat hij wil.
Dat is iets wat je hier ook goed kunt inzetten.
Op woensdag 21 april werden wij namelijk wakker in een witte wereld. Wat nou lente?

Waar het die maandag nog 15 graden was (met mega harde wind) was het woensdag dus rond het vriespunt. De hele dag heeft het nog doorgesneeuwd, tot halverwege de middag. Toen dooide het ook al heel snel weer weg, dus tegen de tijd dat we ons dagelijkse rondje gingen lopen was het alleen op de schaduwplekken nog wit.
Afbeelding

Op de zaterdag hadden we de warmte weer terug, maar slechts voor een deel want de koude wind hebben we nog steeds. Zonder jas lopen kon net, maar je moest wel met een dikke trui aan in beweging blijven. Bij stilstand was het al snel erg onaangenaam, zullen we maar zeggen.

We besloten die zaterdag de Trans Canada Trail weer eens de andere kant op te gaan lopen, over het terrein van Fleming College en dan naar de rivier erachter. Vlak voor de rivier splitste het pad op. De officiele trail ging naar links, maar naar rechts liep een boardwalk (zo'n soort brug door moeras) het bos in. Dus we besloten die richting maar uit te gaan proberen. Het pad bracht je al snel naar de rivier, maar daarna bleef hij in het bos langs de rivier lopen. Op een gegeven moment schrok Wilco, die voorop liep. Een tak op de trail begon te bewegen. Het was een gartner snake, een kleine slang die hier heel veel voorkomt. Het beest schoot van het pad af maar bleef vervolgens langs het pad liggen. We hebben er dus mooie foto's van kunnen maken, haha. Bij het vervolgen van de route zijn we er nog 2 tegen gekomen. Je hoorde ze nog veel vaker ritselen, maar meestal was dat in hoog gras en dus kon je ze niet zien.

Afbeelding

Die week heb ik het tuinwerk bij T ook eindelijk afgemaakt. Inmiddels is al het onkruid eruit en ligt er een dikke laag mulch overheen (schors). Dat was ook nog wat. Blijkbaar zijn de zwarte en rode kleur niet de natuurlijke kleur van het hout. Nee, die rommel is gewoon geverfd! Dus als je ermee bezig bent moet je ook nog uitkijken dat je geen vlekken krijgt waar dan ook. Waarom die Canadezen die chemische rommel in hun tuin willen, geen idee. Alles voor het zicht blijkbaar. Echt heel bijzonder.

Verder was er eigenlijk niet veel bijzonders gebeurd. Met de lockdown en voornamelijk stay home order mochten we deze regio niet uit, officieel mocht ik nog niet eens naar T omdat die al in een andere regio zat dan wij. Dus daarom konden we ook niet naar de mooie gebieden om te gaan wandelen. Helaas pindakaas.

Even vooruit spoelen, naar het tweede weekend van mei.
Door de lockdown en de stay home order mochten wij nog steeds nergens heen, dus er gebeurde niet zoveel. Ook was het weer nog steeds om te janken, dus ook al kon het was het nog niet echt een optie.

Vrijdag 30 april had het hier bijvoorbeeld flink gestormd. En wat doen Judith en Wilco? Nou, die gaan alsnog hun rondje lopen aan het einde van de middag. Laten we zeggen dat het lekker rustig was op de trail (uitgestorven dus) en dat we lekker uitgewaaid zijn, haha. Er waren nog 2 bomen over het pad gevallen, waarvan 1 van formaat dat wij die wel aan de kant konden krijgen. De andere was wat aan de grote kant, dus die hebben we laten liggen. Erg aangenaam was de wandeling niet, want naast de aanwezigheid van de flinke wind viel er ook natte sneeuw/hagel. Dat was redelijk pijnlijk op de koude wangetjes.
Afbeelding

Bij T was ik inmiddels begonnen met het trainen van Lilah voor de wagen. Op donderdag 6 mei hebben we voor het eerst de slee erachter gehangen (bakje, geen hollandse slee) met een baal hooi erin voor het gewicht. Toen Lilah na een paar passen braaf genoeg bleek is T bovenop de baal hooi gaan zitten. Lilah schrok even van het extra gewicht, maar na flink wat aanmoediging van mijn kant heeft ze haar rondje wel braaf afgemaakt, zelfs nog redelijk steil heuvelop.
Afbeelding

Op zondag 9 mei gingen we dat nog een keer proberen, alleen met een nieuw bit wat T ergens opgegraven had. Nou wat een dom idee was dat. Er was echt geen land met Lilah te bezeilen. Daar werd T chagrijnig van, daar werd Lilah nog gefrustreerder van en T nog chagrijniger. Erg handig allemaal, dus na een half rondje ben ik behoorlijk boos geworden en heb ik Lilah losgemaakt van de slee. Ik ben teruggelopen, heb het oude bit weer aan het hoofdstel gehangen, en heb de training zonder problemen afgemaakt. Wat een drama zeg. Don't fix what ain't broke.
Laten we zeggen dat je paardenmensen hebt en mensen met paarden. T valt in de laatste categorie.
Ik heb haar al vertelt dat als het iedere keer zo gaat, Lilah echt niet voor de wagen gaat komen. Want dan moet ze dood- en doodbraaf zijn en zelf een enorme bak vertrouwen hebben in jou en het werk dat van ze verwacht wordt. Dat ga je op deze manier gewoon niet bereiken.
Ik kan je vertellen dat deze trainingsessie uiteindelijk de druppel is geweest en ik niet meer verder ben gegaan. Ik werd knettergek van T, die een week later weer nieuw spul had gekocht. Lilah krijgt van haar de tijd niet om te wennen en er werd van haar verwacht dat ze alles zonder morren zo zou doen. Nou sorry T, je hebt paarden die vrij hoog in het bloed staan dus zo werkt dat nou eenmaal niet. Ik had haar van tevoren al gewaarschuwd dat ik niks zou doen als het niet goed voelde, dus na deze onmogelijke sessie was ik er gelijk echt klaar mee en heb ik gezegd dat ik Lilah alleen nog maar zou gaan rijden. Lilah is prima geschikt om voor de wagen te zetten, maar dat soort dingen kosten tijd en geduld en dat heeft T niet en wil ze ook niet geven. Dan niet.

Daarnaast bakten en kookten we van alles en nog wat. De 1e week van mei bijvoorbeeld weer een lading gevulde koeken gebakken en de tweede week brownies. Altijd beter dan de (veel te dure en niet te vreten zo zoete) koekjes uit de winkel.
Ook hebben we 3 weken HelloFresh geprobeerd. Met een goede aanbieding was dit prima de moeite waard om eens te gaan proberen. Een leuke manier om eens wat nieuwe recepten en technieken te proberen. Zie de foto voor een voorbeeld van het resultaat.
Afbeelding

**Geplaatst**: 25-06-21 20:40

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 25-06-21 20:40

Hello fresh in Canada? Ik dacht dat dat alleen in NL was haha!
Groot gelijk heb je, voor de koets is niet om zo even 1, 2, 3 voor elkaar te krijgen.
Leuk stukje weer!

**Geplaatst**: 25-06-21 20:45

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 25-06-21 20:45

Wat zonde dat de eigenaresse zo eigenwijs is met het paard. Sneu voor het dier ook. En frustrerend voor jou.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-21 12:42

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-21 12:42

De tweede week van mei was weer een redelijk saaie week. Het weer verbeterde, maar het waaide nog steeds vreselijk. Vanaf donderdag werd het beter en kwam de zon er vaker bij. Wel werd de pet je nog steeds van het hoofd geblazen door de wind.

Zo grappig, Canadezen hebben het er altijd over dat ze 4 seizoenen hebben. Wij zijn er inmiddels over uit dat de seizoenen iets is wat je beleeft en wat dus per persoon verschilt. Want volgens ons zijn er hier 2 seizoenen. Zomer en winter. In die tweede week van mei vroor het nog 's nachts en was het overdag 2 graden, de daaropvolgende week gingen we richting 30 graden. Lente sloegen we gewoon over. Zo ook in de natuur. De typische vroege voorjaarsbloeiers (narcissen etc) bloeien hier tegelijk met de fruitbomen, de tulpen, en de paardenbloemen. Kun je je in Nederland niet voorstellen.

Er stond die week ook een verhuiswagen voor de deur!
Nope, niet voor ons. Maar S en S gingen die maandag dan eindelijk verhuizen. Huilen!
Nee hoor, grapje. Het was alleen dat je zulke goede buren niet weer zult krijgen. Op de vrijdag zijn de nieuwe buren erin getrokken. Men wat een zooi hebben die! Op de zondagavond stond oprecht de halve garage nog vol met dozen en kratten vol zooi. Geen meubilair, puur decoratie-spul en aankleding en rommel. Echt bizar. De buurvrouw had al even hoi gezegd, de buurman was er op de achtergrond wel bij maar had niet meer gedaan dan ons vluchtig even aankijken. Zijn naam noemen was blijkbaar al te veel. Het was moeilijk voor te stellen dat dit hele goede vrienden zijn van S en S. Wat een verschil zeg, echt bizar. Oh well, misschien zou het nog bij trekken en ging de nieuwe buurman ooit nog wel eens 'hoi' zeggen.

Op zaterdag hadden we een lange wandeling ingepland. Het weer was nu eindelijk goed dus we moesten het ervan nemen. We mochten nog steeds niet weg (stay home order verlengd tot begin juni. Dom volk, jullie cijfers in NL waren 3x hoger dan in heel Canada bij elkaar...) dus waren we weer gekluisterd aan de Trans Canada Trail. Maar nu gingen we dus weer heel ver. De beek was het einddoel voor de dag. Die lag bijna 10 km verderop, dus dat was ook wel ver genoeg op een dag.
Onderweg begon het al mooi. Bij elk geritsel moest je kijken wat het is. De chipmunks en eekhoorns en ander gespuis waren allemaal weer goed wakker en aanwezig, dus het was altijd een grote verrassing wat je nu weer te zien ging krijgen. Na de eerste oversteek van de dirtroad kwam er ineens een klein wezeltje in beeld, met een muis in zijn bekje. Net gevangen en die was hij naar zijn holletje aan het brengen. Wat zijn die krengen snel zeg! We hadden de filmcamera mee, maar die ukkies kun je echt niet op beeld zetten, tenzij ze vol in het open veld lopen. Dat was hier uiteraard niet zo. Hopperdiehop, zo vloog hij echt alle kanten op, tussen, onder en over bulten takken en hoog gras.

Uiteindelijk kwamen we bij de beek. Het was er lekker rustig en we hebben onze achterste maar weer mooi langs de waterkant op het gras geparkeerd. Ook hier speurden we naar enig teken van leven in en rond het water, maar er was niks te zien. Geen nood, we aten en dronken wat en genoten rustig van de natuur.
Ineens sprong er een beste vis vlak voor onze voeten uit het water. Ik schrok me rot, haha. Bleek dat er een smallmouth bass (geen idee hoe dat in het Nederlands te vertalen is) aan het jagen was op kleine visjes die daar in flinke scholen rondzwommen. Zijn plek om op die mini's te wachten was blijkbaar precies waar wij zaten. Zo hebben we dit schouwspel nog een paar keer vaker kunnen zien, echt heel mooi. De bass zal een cm of 25-30 lang zijn geweest, dus echt geen kleintje.

Afbeelding

Terwijl we naar de bass en de mini-visjes aan het kijken waren, plonste er aan de andere kant van de beek ineens wat. Bleken er ineens 2 otters rond te zwemmen! Aan de overkant van de beek verstopten ze zich half onder de brug, maar nog steeds aan onze kant van de brug, zeg maar. En daar bleven ze vervolgens ook gewoon zitten. Eerst nog heel schuw met af en toe een paar oogjes en een neusje boven het water uit, maar op een gegeven moment begonnen ze territoriaal te worden en begonnen ze te grommen en een soort van te blaffen. Ze kwamen nu ook verder uit het water tevoorschijn en gingen af en toe op de boomstammen zitten die daar in het water lagen. Wilco is met de camera op de brug gaan staan en kon dus enorme mooie shots maken. Zo dichtbij, dat ga je waarschijnlijk niet weer zien. Ze hebben er echt heel erg lang gezeten.

Afbeelding

Op de terugweg naar huis hebben we weer de nodige chipmunks etc gezien. Waarvan 1 prachtig op een betonblok bleef zitten, zie foto. Wat zijn het toch geinige beestjes.

Afbeelding

Op de zondag hadden we weer een wandeling in de planning, deze keer richting de boardwalk in de hoop om daar weer wat Gartner snakes te kunnen spotten. Daar hebben we er uiteindelijk 1 van gezien, maar die was zo klein en snel dat er geen beeldmateriaal van is.
In het bos daar is een vennetje, en met het warmere weer verwachtten wij dat er nu wel eens schildpadden konden zitten. Eenmaal daar was er niks te zien. We gingen op het bankje zitten wat daar staat en hebben rustig een kopje soep warm gemaakt. Ondertussen kwam er toch een schildpadje tevoorschijn, even later gevolgd door nog een ander. Dus ook zij mochten even voor model spelen!

Afbeelding

Dan de laatste week van mei.

#only in Canada...

We hadden zomer en winter tegelijk.
We hebben een heel aantal hete dagen gehad, waar het zo drukkend en vochtig was dat je geen meter kon lopen zonder weer volledig doorweekt te zijn van het eigen lichaamsvocht genaamd zweet. De wasmachine en douche hebben het druk gehad.
We hebben geen onweer gehad, al hadden we er wel op gehoopt. Men oh men wat was dat smerig!
De temperatuur liep op tot ver boven de 20 en was ook al een aantal keer boven de 30 geweest. Niet te doen, echt niet te doen. Dat was met die drukkende hitte.
Onze dagelijkse wandeling werd bijna een straf, haha! Maaaaaar, we hebben het braaf volgehouden. En, harde werkers worden beloond!

In de derde week van mei liep ik een dag niet mee vanwege bepaalde redenen. En toen kwam Wilco een baby chipmunk tegen. Het beestje was behoorlijk mak en toonde wat zwakjes. Hierop heeft Wilco hem water gegeven vanuit zijn eigen waterfles. Die heeft een enorme dop waar hij water in gegoten heeft. Het beestje heeft daar dankbaar gebruik van gemaakt! Resultaat was een serie ont-zet-tend schattige foto's. Want wat is schattiger dan een chipmunk? Een baby chipmunk, en zeker als die zowat in je camera kruipt!
Heb ik weer, dat ik dat moet missen, maar goed. Je kunt niet alles hebben.

Afbeelding

Verder hebben we genoten van de uitbundige bloesems die hier net zo snel verdwijnen als dat ze komen. Op de campus van Fleming College stonden kersenbomen gigantisch mooi in bloei, dat was echt prachtig om te zien en fantastisch lekker om te ruiken!

Afbeelding

Waar was die winter dan? Nou, de laatste vrijdag in mei trok Wilco de gordijnen open en toen bleek dat het echt gigantisch aan het sneeuwen was buiten. Echt enorme vlokken met een flink tempo. Het is ook best even doorgegaan, wel een paar uur achter elkaar. Op een gegeven moment werden de grond, de auto's en de daken zelfs weer wit. En boy, het was koud! De temperatuur is niet boven 6 graden geweest.

Afbeelding

Bleef het dan zo koud? Nee hoor! De zaterdag erna was het gewoon weer 17 graden en pp de zondag weer net boven de 20. Dat beviel toch beter, haha!

Onze buren kregen de derde week van mei een nieuwe auto hier voor de deur afgeleverd. Nou, dat was echt lachen. Ga er maar even voor zitten.
Wist je dat je een automaat kunt laten afslaan? Ik ook niet! De buurvrouw heeft bewezen dat het kan.
De eerste rit na afleveren kroop mevrouw achter het stuur, meneer ging op de bijrijdersplaats. Om de oprit af te komen moesten ze met een S-bochtje achteruit. Tot onze grote verbazing reed ze echter strak achteruit de oprit af. De stoepranden zijn hier erg hoog dus het 'afrijden' gaf een leuke klap waarop de auto dus afsloeg. Tot haar geluk bleef ze met de voorwielen op de stoeprand, want als ze daarmee ook eraf was geknald had ze gelijk de voorbumper eraf gesloopt. Ze reed vooruit, corrigeerde en nog eens achteruit. Het ging al beter, ze maakte een bochtje waardoor nu maar 1 kant van de stoeprand af knalde.
Maar goed. Ze gingen hun rondje rijden.
Een paar minuten later kwamen ze terug. Wilco stond bij het raam de auto te bekijken toen ze uitgestapt waren en weer naar binnen verdwenen waren. Guess what.
Er zat nu al een kras op de voorbumper.
Tot zover de nieuwe auto.
Nu hadden we dus als grap dat iedere keer als ze de auto pakten, wij ons afvroegen hoeveel krassen ze er deze keer bij gingen maken. Want er waren oprecht al een paar krassen bijgekomen na die eerste geweldige testrit. Goed staaltje rijkunst, haha!

Op de laatste zondag in mei was ik weer bij T. Ik reed dus inmiddels weer gewoon op Lilah. Die dag was T op afstand aan het kijken en zag ze dat Lilah weer lekker aan het meppen was. Op een gegeven moment riep ze dat ik haar maar eens in galop moest zetten, dus dat deed ik dan maar. Ik riep nog terug, ik wil wel maar ik weet niet of Lilah dat wil. Maar goed, mijn wil is wet dus 1 hand in de manen (om vast te houden, ik wist dat het vast niet vloeiend zou gaan) en hop hop hop, Lilah in galop. Nou, dat was echt hilarisch. Het zag eruit als een soort hobbelpaard, en zo voelde het ook. Ze probeerde me eraf te bokken, maar kwam dan dus eerst van voren omhoog en dan van achteren, wat er dus uitzag als de beweging van een hobbelpaard, maar dan in z'n vooruit. Men, zowel T en ik lagen echt helemaal dubbel. Het zag er niet uit en het voelde ook heel bijzonder. Na nog een keer proberen deed ze wel normaal en crossten we gewoon lekker het land door. Wat een maf beest is het ook.

Afbeelding

Ze had er zoals te zien voor het rijden al heel veel zin in

Toen ik daarna bij T op het terras zat, kwamen er hummingbirds, kolibries bij! Ze heeft direct naast haar terras een kolibrie-voerstation en daar wordt flink gebruik van gemaakt. Ik heb geprobeerd een soort van foto te maken maar die beestjes zijn zo klein en beweeglijk dat dat niet meevalt. Maar goed, je moet maar van mij aannemen dat die ergens in de foto wel te vinden is

Enn gelijk door naar de voorlaatste van de tweede week van juni, dan zijn jullie weer bijna helemaal bij.

Niks lekkerder dan zomer.

En dat is toch zo?
Nou, niet helemaal. Komen we zo op terug.

De eerste weken van juni hadden we constant heet weer gehad. Het was niet meer onder de 20 graden geweest. Sterker nog, het zat meestal dichter tegen de 30, en het eerste weekend van juni zaten we ook daar al overheen. Op de zondag was het zelfs 32 graden, met een gevoel van 40.

En op die bewuste zondag was ook Wilco jarig. Voor de gelegenheid gingen we weer uit eten, bij T en S haha. Want vanwege de lockdown was er verder niks open en S was inmiddels ook weer thuis. En het was alweer een maand of 2 geleden dat we geweest waren, dus T vond het wel weer tijd. Daar zeggen we geen nee tegen uiteraard! T was op de hoogte van het feit dat Wilco jarig was, dus die heeft stiekem wat geregeld. Omdat het zulk heet weer was, heeft ze in plaats van een gewone taart, een ijstaart gehaald. En niet zomaar 1. Hier heb je de Dairy Queen, dat is een soort fastfood zaak die gespecialiseerd is in ijs. Softijs met name. Dus een ijstaart bij Dairy Queen bestaat uit een formaat gewone taart, maar dan volledig uit ijs gemaakt. En als extraatje had T de tekst "Happy Birthday Wilco" erop laten zetten.

Resultaat te zien hier beneden op de foto. Ze zei nog dat ze bloednerveus was dat ze Wilco's naam niet goed zouden spellen, omdat ze niet naar binnen mocht en het dus van buiten moest aangeven. Maar gelukkig is het goed gegaan! De taart smaakte echt gigantisch goed, maar men wat vult dat. Er zat ook een soort Oreo cookie laagje in, dat was echt zalig. Heel erg leuk dat T dit zo voor Wilco geregeld heeft!

Afbeelding

Links van Wilco stond het kolibrie-voerstation, dus hij kon er deze keer ook mooi van genieten. Hij heeft ook een fotootje kunnen maken waarbij het beestje iets beter te zien is dan op mijn foto van de vorige keer. Dus wederom, zie hieronder voor het resultaat!
De paarden hebben rust gehad, met dat soort hitte ga ik niet rijden. Wel heb ik ze allemaal even een aai gedaan, ook Campanera die met dit weer niet zo hard wegliep als normaal, haha. Oh, en vlak voor we weggingen, verscheen er nog een grote bok (hert) onderaan in het weiland. Die ging daar rustig in het hoge gras liggen. Prachtig om te zien! Volgens T zat die er de laatste tijd al vaker. Blijkbaar een fijn plekje om te overnachten, haha.

Afbeelding

Aan onze dagelijkse wandelingen van 5 km was inmiddels toch wel een soort van einde gekomen. De hoeveelheid muggen was echt niet grappig meer. Die zijn hier 2x zo groot als in Nederland, en op elk moment van de dag actief, maakt niet uit wat voor weer het is. Op de tweede zaterdag van juni gingen we het nog een keer proberen, maar serieus als je bij de eerste bomen bent, kwamen ze echt in 1x met z'n allen tegelijk bovenop je. Net of ze "wacht, wacht, AANVALLUUUUUHHHHH!!!!!" doen ofzo. Echt belachelijk. We waren serieus 50 meter na het veld hierachter en hadden beide al zeker 10 stuks doodgemept en waren ook gelijk een heel aantal bulten rijker. Om deze reden liepen we wat vaker naar de supermarkt, omdat je op dat stuk geen muggen had. Geen bos was geen muggen, en naar de supermarkt was door de bebouwde kom. Verder zaten we dagelijks op een heuvel middenin het veld hierachter naar de wolken te kijken, of andere zaken die zich in de lucht afspelen (roofvogels, vliegtuigjes, Monarch vlinders, etc). En pet vergeten is dom, bleek toen ik een knalrood voorhoofd had toen ik hem 1x vergeten was. Op het veld zijn zelden muggen te vinden, dus dat was gelukkig nog erg goed vertoeven.

Afbeelding

Nog wat Canadees gemak: ik had de verse kruiden uit huis gehaald en buiten in de tuin gezet. Niet ver lopen, want wat is het voordeel van een basement? Dat als je het raam opendoet, je op ooghoogte staat met de tuin! Dus ik heb heel rustig, staand op mijn stoel, vanuit huis de peterselie en rozemarijn buiten in de tuin geplant. Nu hoefde ik niet meer dagelijks water te geven en ik kon nog steeds heel makkelijk bij mijn verse kruiden, haha!

Afbeelding

Dat was hem wel weer voor vandaag.

**Geplaatst**: 05-07-21 21:54

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 05-07-21 21:54

Wat een heerlijke update weer!!

En wij maar klagen dat ons weer zo veranderlijk is met 4 seizoenen in één week. Maar dat van jullie lijkt nog wel een tikkie extremer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-21 18:56

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-21 18:56

Wij zijn inmiddels weer in Nederland. Niet om te blijven, maar ook niet om terug te gaan naar Canada op dit moment.

Op maandag 14 juni vertrokken wij uit Lindsay. In de weken ervoor werd het appartement leger en leger. Op de bewuste maandag hadden wij oprecht alleen nog de bank en bijzettafels van S en S in de woonkamer staan, en ons bed in de slaapkamer. Het bed is op maandagochtend opgehaald en de bank en bijzettafels mochten wij in de garage achterlaten, waar S en S het later een keer op zouden komen halen. Topmensen!
De auto hadden we de woensdag ervoor al verkocht. We gingen met een huurauto naar Toronto, naar het vliegveld. Daar moesten wij eerst de befaamde covid pcr test gaan doen. Geweldige timing, want ik had die dagen ervoor belachelijk veel last van hooikoorts. Maaaaaar, op maandagochtend regende het! Alle pollen waren dus uit de lucht, en daarmee mijn geproest gelukkig ook!
De test was alsnog geen pretje, want mijn slijmvliezen waren nog wel ontstoken.
Op Toronto airport (Pearson eigenlijk) hadden ze een studie opgezet waarbij ze 3 testmethodes met elkaar gingen vergelijken. Je kreeg eerst de swab achterin je neus, daarna een swab voorin beide neusgaten, en daarna moest je je wijsvinger nog door een apparaatje laten scannen. Het doel van de studie is om te kijken naar een testmethode die dezelfde resultaten geeft als de pcr. Leuke bijkomstigheid, de test was hierdoor gratis! Dat scheelde ons een enorme berg geld, het zou anders 200 dollar per persoon gekost hebben.

Na de test gingen we naar het hotel wat we geboekt hadden voor de nacht. Dat hotel lag tegenover de luchthaven, letterlijk aan de andere kant van de weg. Ideaal! Zo zouden we op de dinsdag gewoon lopend naar het vliegveld kunnen gaan. Echt briljant.
Onze hotelkamer was behoorlijk luxe! We hadden er zelfs een hele kitchenette in, compleet met volledige koelkast met vriesvak, waar ons de ijsblokjes al wachtten! Een aangenaam welkom, kan ik je vertellen. Het ontbijt was vanwege covid nog steeds niet erg spectaculair, maar men wat een verbetering al met het hotel in Lindsay destijds.

Op maandagavond kregen we de uitslag van de test binnen, beide negatief! Een grote opluchting, kan ik je vertellen. Dus op dinsdag gingen we iets geruster naar het vliegveld. Lekker op loopafstand. Dus eerst twee bagagewagentjes opgehaald en die meegenomen het hotel in. Koffers en handbagage erop stapelen, en gaan met die banaan. Onze vlucht vertrok vanuit de terminal die bij ons aan de overkant lag, dus het was echt alleen maar een kwestie van de weg oversteken. Het inchecken van de bagage liet nog even op zich wachten, want we moesten om 12 uur uit het hotel zijn en het inchecken kon pas vanaf 2 uur. Gelukkig was er een groot raam met uitzicht op de vliegtuigen, dus we hebben daar nog onszelf een soort van vermaakt.

Het inchecken van de bagage ging vrij vlot. We hadden in totaal 5 koffers. In feite hebben ze alleen de eerste 3 gewogen, en toen vond mevrouw het wel goed. Hetzelfde met de covid testuitslag, daarvan heeft ze alleen die van Wilco gezien en toen geloofde ze het voor mij ook wel weer.
Na het inchecken was het door de douane. Dat was nog een hele heisa, want we hadden allerlei computeronderdelen in onze handbagage en dat vonden ze natuurlijk erg spannend. Tel daarbij de foto- en filmcamera op en het feest was compleet. Ach, het was uitgestorven op het vliegveld dus zo’n drama was het niet.
Na de douane hebben we nog even een laatste kop koffie en donut gehaald bij Tim Hortons. Een soort van afscheid. En daarna nog even iets eetbaars gehaald bij een hamburgertent. En toen gingen we maar door naar de gate. Alles op ons dooie gemakje, want volgens mij waren er echt alleen maar mensen van onze vlucht in die terminal.
Eenmaal in het vliegtuig bleek die ook echt belachelijk leeg. Als het voor 10% gevuld was, was dat veel. De vlucht zelf was erg rustig. Een nachtvlucht, dus dan gebeurt er sowieso meestal weinig. Wat wel gaaf was, was de zonsopkomst. Rond die tijd zaten we ongeveer boven Ierland/Engeland. Je zag de zon onder de wolken al schijnen, er kwam een rode gloed door het wolkendek, voordat voor ons ook de zon in beeld kwam. Super gaaf om te zien!

Afbeelding

Eenmaal geland waren we al vlot door de douane en bagage ophalen gaat op een uitgestorven Schiphol natuurlijk helemaal snel. Want er was maar 1 band in werking en aangezien het vliegtuig bijna leeg was waren de juiste koffers al snel gevonden. We hebben nog 2 uur gewacht tot we de huurauto mee konden krijgen (landen om 6 uur, verhuur ging open om 8 uur). Daarna reden we al vrij snel Nederland in. Wat was dat wennen zeg!!! Alle wegen zijn zo vreselijk krap en we hebben ons echt verbaast over het asociale gedrag van de Nederlanders. Bumperkleven, afsnijden, het maakt niet uit. Canadezen kunnen gewoon niet rijden en weten vaak niet beter, maar Nederlanders zijn gewoon asociaal.

We hebben een plek opgezocht in Putten in het bos om de dag door te brengen. Half slapend half wakker hebben we daar op een bankje gehangen en af en toe een klein blokje om gelopen. We huurden een stacaravan in Putten en die was pas vanaf 3 uur beschikbaar. Wat een lange dag!

Anyway, niemand wist dat wij terug zouden komen. Alleen de Canadezen waren hiervan op de hoogte, wat logisch is want daarvoor konden wij het natuurlijk ook niet verbergen. Dit leverde in Nederland na onze quarantaine een aantal hele leuke verrassingsbezoekjes op! Heel leuk om te doen. Soort All you need is love, maar dan een paar keer!

Wat gaan we nu doen?
Nou, voorlopig nog niet terug naar Canada. Sowieso komen we nu het land niet meer in. Onze werkvergunningen lopen tot half augustus. Ondertussen loopt de aanvraag voor het permanente visum nog, maar dat heeft zoveel vertraging dat dit niet voor oktober/november zal worden. Nu kunnen we ervoor kiezen om ter overbrugging verlenging van onze werkvisa aan te vragen, maar daar gaat belachelijk veel tijd overheen en dus is het maar de vraag of dat zich terug gaat betalen. Daarnaast hebben we besloten dat als de aanvraag voor het permanente visum een ‘nee’ wordt, om wat voor reden dan ook, we het niet nog eens gaan proberen. Om de reden dat het dan wederom veel tijd, geld en energie gaat kosten, want we zouden onder andere onze taaltesten ook opnieuw moeten doen. Het houdt een keer op.
Naast deze zaken is de huidige huizenmarkt in Canada ook echt een probleem. De huizenprijzen zijn letterlijk verdubbeld ten opzichte van anderhalf/2 jaar geleden toen we onze dromen serieus vorm begonnen te geven. Wat wij voor ogen hadden is op dit moment absoluut niet mogelijk. En voor de prijzen die nu gevraagd worden willen we sowieso niks kopen, omdat alles nu echt tonnen boven de eigenlijke waarde wordt verkocht. Als de boel eens inklapt sta je echt gigantisch ver onder water en dat willen we echt niet.

Voor nu hebben we besloten het een tijdje in Frankrijk te gaan proberen. Een heel ander land, maar in grote lijnen biedt Frankrijk hetzelfde en op sommige punten meer dan Canada. De huizen zijn daar nog erg goed te betalen, niet geheel onbelangrijk. Daarnaast is het met een Nederlands paspoort niet zo moeilijk om de overstap te maken. Die hele papierwinkel heb je niet als je binnen de EU gaat verhuizen. Hooguit hier en daar een formuliertje, maar nooit zo’n lang proces.
We zitten in juli en augustus in de Auvergne, waar we gewoon lekker even vakantie gaan vieren en gaan genieten. We hebben een appartement gehuurd wat onderaan een skipiste ligt, dus genoeg mogelijkheden om ons eens lekker uit t eleven daar.
Vanaf september tot in elk geval maart huren we dan een huis in de buurt van de Jura. Op die locatie gaan we wat meer inburgeren en proberen ons te mengen in de lokale bevolking. Mocht dit bevallen, dan gaan we in die regio ook op zoek naar een woonlocatie. In die tijd gaan we sowieso ook lekker veel door het land reizen, om ook op andere locaties even de sfeer te proeven en de omgeving te bekijken.

Hoe en wat nu verder, dat zien we vanzelf. We pinnen ons nergens op vast, zijn ook niet met een land getrouwd. Mochten we vanuit Canada alsnog een ‘ja’ krijgen, dan kan het maar zo zijn dan we alsnog permanent aan de andere kant van de oceaan gaan wonen. We zien het wel, we maken ons niet druk en genieten gewoon van het moment. Heeft onze reis gefaald? Zeer zeker niet. We zijn weer wat vrienden en ervaringen rijker. Elke move die je maakt in het leven biedt weer nieuwe levenslessen. Voor nu kunnen we alleen even niet blijven, dus gaan we op een andere locatie verder.

Dit betekent dat dit topic dan ook eigenlijk officieel nu ten einde is, al dan niet tijdelijk.
Maar als jullie willen kan ik updates blijven plaatsen over het hoe en wat?

**Geplaatst**: 06-07-21 19:11

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 06-07-21 19:11

Oh wat jammer dat het Canada avontuur afgelopen is. Vind je het zelf ook jammer, of wist je van te voren dat het tijdelijk was?

Ik ben echt onder de indruk van jullie kijk op het leven, en de flexibiliteit waarmee jullie landen 'uitttesten' om te zien of je er kunt aarden, en dan zo snel mogelijk inburgeren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-21 19:52

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-21 19:52

Afgelopen jaar is voor ons persoonlijk altijd een test geweest. Gewoon om te kijken of het zou bevallen of niet. Covid maakte het niet makkelijk, maar we weten nu wel waar we aan toe zijn. Heimwee hebben we beide absoluut niet gehad. En we zijn er ook over uit dat we echt nooit meer in Nederland willen wonen.
Het punt is dat we nu gewoon niet verder kunnen vanwege het nog net afgehandeld zijn van ons visum. Die zou half april al klaar moeten zijn geweest, maar het is nu begin juli en we hebben nog steeds niks gehoord. We gaan het hele proces met verlenging etc niet in, omdat we bij een evt. 'nee' het niet nog eens gaan proberen. En mocht het covid gedoe na de zomer weer toenemen dat zijn wij in elk geval iets dichter bij huis, plus dat je binnen de EU sowieso makkelijker en vrijer kunt bewegen mocht er wel weer wat gaan gebeuren rondom covid.
Frankrijk is nu voornamelijk puur om te kijken of het ons bevalt, en omdat we niet terug willen naar Nederland. Canada lukt nu even niet, maar we wachten hier wel de beslissing af.
We hebben overigens al wel besproken dat als Frankrijk bevalt, we gewoon hier gaan blijven. Het heeft op heel veel vlakken meer voor ons in petto dan Canada. Een voorbeeld is de diversiteit aan activiteiten die je hier kunt ondernemen in een straal van zeg 5 uur rijden. Letterlijk al onze hobby's kunnen hier uitgevoerd worden, dat kan in Canada absoluut nooit op een locatie waar we dan al gauw 3 uur moeten rijden om de eerste fatsoenlijke plaats met grote supermarkt te bereiken.

Jammer is het zeker, maar we hebben dus absoluut geen spijt van onze keuzes. We staan er beide inderdaad heel flexibel in. De plek waar wij ons gaan vestigen moet echt ons paradijs zijn, we willen daar dan gewoon oud worden. Genieten van het leven en je eigen stek.
Zoals gezegd hoeft dit niet per see het einde van ons Canada-avontuur te betekenen, maar dat kan het wel zijn. Dat is dus afhankelijk van 1. de beslissing van de Canadese overheid op onze visumaanvraag; en 2. van het feit in hoeverre Frankrijk ons gaat bevallen.
Mocht Canada een 'nee' worden en Frankrijk blijkt niks voor ons, dan kunnen we wel weer wat nieuws elders proberen. We gaan het meemaken. We leven met de dag en plannen niet al te ver vooruit.

**Geplaatst**: 06-07-21 19:55

Geplaatst: 06-07-21 19:55

Wat jammer dat jullie droom tijdelijk uitgesteld word. Maar wel gaaf om te lezen dat jullie de moed niet opgeven en nu in Frankrijk gaan kijken!

Stiekem kijk ik daar ook wel eens. Onze droom is een oud boerderijtje te hebben met de paarden aan huis, kipjes, hond en kat, lekker idealistisch :')

En op sommige plekken is het in Frankrijk nog erg betaalbaar en het scheelt ook dat Frankrijk ook gewoon een net en ontwikkeld land is. Maar vriendlief en ik spreken echt geen woord Frans en zijn bijde zo dyslectisch als het maar kan. Dus dat voelt wel als een missie hopeloos voor ons.

Heel veel succes met jullie nieuwe uitdaging. Jullie zijn een voorbeeld voor velen

**Geplaatst**: 06-07-21 20:18

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 06-07-21 20:18

Ik heb heerlijk meegelezen en meebeleefd in dit topic. Jammer dat aan jullie Canadese avontuur voor nu een einde is gekomen. Als je een topic start over jullie verdere belevenissen, wil ik dat graag weer volgen.

Ik bewonder jullie flexibiliteit en doorzettingsvermogen en wens jullie alle goeds toe, waar dat ook moge zijn.

**Geplaatst**: 06-07-21 20:52

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst: 06-07-21 20:52

Jammer. Maar blijf vooral posten over het vervolg. Je laatste update van Canada was ook weer top.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-21 21:30

Re: [VOLG] Onze emigratie naar Canada

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-21 21:30

Dank voor de lieve woorden!
Ik zal kijken wat ik kan doen. Ook voor familie etc ga ik niet nog actief een blog bijhouden.
De komende 2 maanden heb ik geen internet thuis, daarna wel weer.

Kevinsky, wij spraken ook geen woord Frans. Maar we zijn nu al bijna 3 maanden bezig met Duolingo en hebben nu ook een LOI cursus. Daarnaast de insteek dat als we hier zitten, we het vanzelf wel leren. Het dorp waar we vanaf september zitten spreken de mensen ook echt niks anders dan Frans. Leuke uitdaging

**Geplaatst**: 07-07-21 05:34

Geplaatst: 07-07-21 05:34

Wow deze zag ik niet aankomen

Vind het wel mega stoer dat je niet terug naar 'huis' gaat maar meteen een nieuw avontuur op zoekt. (Ook al is Canada nog niet 100% afgesloten)