Daar worstel ik ook wel eens mee : door mijn eigen angsten, dus om een heel andere reden dan bij jou, Monique, heb ik ook niet kunnen bereiken met de paarden wat ik voor ogen had.
Aan de andere kant haal ik wel nog veel voldoening in het voor hen zorgen en hen dicht bij mij te hebben. Ik heb ook geen kinderen en, heel cliché : mijn paarden zijn mijn kinderen
Dus mijn zorgzaam kantje kan ik bij hen kwijt
Ik rijd nog wel, niet fanatiek, maar hobbel enkel thuis in de piste (bak) rond (én ik ben een goedweerruiter
). Maar voor buitenritten ben ik dus te angstig (geworden). Hopelijk vind je wel een geschikte manège om toch te kunnen genieten van buitenritten, in de ongetwijfeld prachtige omgeving daar !!
En het is mooi te lezen, hoe je al je 'speciale gevalletjes' van paarden met veel liefde en zorg omringt !
, helaas herkenbaar. Maar wat ik heb achtergelaten aan beestjes, hoe verdrietig ook gaf en geeft me wel meer fysieke gezondheid en iets minder weinig geld.
dat was heel erg huilen en een grote hap uit mijn verbouw budget.
. Gelukkig niet heel gênant.
