
En de één zegt dan heel makkelijk 'oh prima, ga ik toch m'n eigen gang?' maar voor een ander is dat iets lastiger, misschien is TS wat onzeker, of bang om te verdwalen, of gewoon niet gewend in haar eentje dingen te ondernemen (laat staan in een vreemd land).
Zelf zou ik in dit geval rustig om tafel gaan zitten en aangeven hoe je je voelt, TS. Misschien ziet je vriendin dan in dat ze niet erg gezellig is en wil ze dat veranderen. Misschien zit haar wel iets dwars waardoor ze 'stom' doet. Of, als er niks zinnigs uitkomt, kan jij aangeven dat je vanaf nu je eigen plan trekt omdat jij wél graag uitstapjes maakt en iets leuks doet. Dan kan je afspraken maken over bijvoorbeeld om-en-om de huurauto gebruiken. Zo kan je toch een leuke vakantie ervan maken. Want waar kijk je over 3 maanden liever op terug: dat jij chagrijnig naar huis bent gegaan, balend van de onkosten en je verpeste vakantie; of dat je stoer in je eentje op pad bent gegaan, je niks van haar hebt aangetrokken en een toffe vakantie hebt gehad? Ik gun je dat laatste.
