Ik heb geen tips voor je, voor mij was het laatst zo erg dat ik na 3 dagen ponykamp weer naar huis ging. Alvast veel sterkte en succes voor je.

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Selka schreef:Maar maava even inhakend op jouw post. Waarom ga je dan naar huis en zet je niet door?
Er is niks aan de hand. Na een week zijn je ouders er ook nog? Wat maken die paar dagen dan uit? Waarom zet je jezelf daar niet overheen? Nu is het echt een belemmering in je leven.
Niet aanvallen bedoeld!! Maar ik vraag mij dat oprecht af. Mijn rationele brein snapt er niks van
MarliesV schreef:Maar waarom ben je verdrietig? Kan je dat uitleggen?
Omdat je ouders zonder jou vertrekken?
Als je 18 bent wordt dat helaas voor jou een keer realiteit. Door werk/relaties/school oid kan je niet altijd meer met je ouders aan het handje mee.
Wat dat betreft kan je deze weken ook zien als een leerproces. Je hebt een vriend en zijn familie die je opvangen als het niet gaat, hebt mooie afleiding aan het gaan naar Frankrijk op vakantie.
Afzeggen kan je absoluut niet maken (zij hebben hun plannen en geld ook deels aan jou aangepast).
Je kan wel aangeven dat je het lastig vind. Maar als je het niet probeert weet je ook niet of het gaat.
rumay schreef:Als ik het lees dan denk ik geen heimwee maar gewoon je familie (ouders) niet los kunnen laten dat is, vind ik, wat anders dan heimwee maar heb er geen ervaring mee.
Ik vind het naar je vriend en zijn ouders toe niet erg leuk dat je schrijft ik kijk toch het meest uit naar Zweden.
Ben je ooit alleen thuis, ga je ooit iets alleen ondernemen? Want ik denk dat daar een beetje het probleem zit dat je erg hangt aan je ouders.
Maar top dat je hebt doorgezet om toch met je vriend mee te gaan naar France en je zal zien als je een beetje je hoofd leeg kan houden van Zweden het erg leuk zal zijn.