Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-05-23 19:29

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 09-05-23 19:29

Ah, dat vijf maanden zo snel voorbij gaan. Eerst was mijn hond ook heel klein maar het gaat heel snel

**Geplaatst**: 16-05-23 14:39

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 16-05-23 14:39

Ik zie net pas deze topic en ga zeker volgen! Vancouver staat ook hoog op mijn verlanglijstje. Zo leuk om alles te lezen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-23 19:41

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-23 19:41

Na een paar hele goede weken kwam dit weekend het moment waar veel mensen die in het buitenland gaan wonen over nadenken en (denk ik) ook wel tegen op zien. Het overlijden van familie in het thuisland.
Bij ons is er het grote toeval dat het in onze beide families bijna gelijk tijdig gebeurd.

Op zaterdag kregen werden we wakker met het bericht dat de oma van mijn man is overleden. Een paar uur later kwam het bericht dat mijn oma naar het ziekenhuis was gebracht. Iets later kwam het bericht dat zij ook spoedig zou overlijden. Ze was op dat moment al buiten bewustzijn en ging ook niet meer wakker worden - wat ergens wel fijn was, omdat er dan de vraag was of ik halsoverkop terug moest om afscheid te nemen. We verwachten dat ze binnen een dag of 2 overlijd.

Dan komt natuurlijk de vraag - ga je terug voor de begrafenis? Het antwoord is voor ons beide best lastig. Mijn man is bezig aan zijn laatste 8 dagen op werk en we krijgen in principe maar 1 dag vrij voor begrafenissen. Hij heeft in overleg met familie besloten niet te gaan.

Ik heb volgende week een belangrijk examen voor 1 van mijn verplichte vakken. Door de deadlines en het onderzoeksschema van mijn professor, is dat moment het enige mogelijkheid om het te doen. Als ik er niet ben, dan haal ik het vak niet (al zal het onder deze omstandigheden niet zo worden geregistreerd). De volgende keer dat het vak wordt gegeven is september 2024 - ruim een jaar vertraging dus. Dan gaan er mogelijk ook moeilijkheden komen met mijn study permit.

Het is allemaal een beetje ingewikkeld en veel, maar het is ook iets wat we wisten dat ging komen. Beide oma's waren 93 en de kans was gewoon heel groot dat het in de 5 (of meer) jaar dat we hier zijn zover ging zijn. De timing is natuurlijk wel een beetje, uhm, interessant.

Verder zitten we volgens mij al een maand in een semi-hittegolf (soms iets koeler, dan weer 30+ graden) en geen (nauwelijks regen). De droogte is al enorm en de verwachting is een extreem zwaar bosbranden seizoen. Ze zijn hier gewend aan "Juneary" - een januari-achtige maand juni na een droog en hete mei maand. Dat zit er totaal niet in, dus het zal afwachten worden hoe de luchtkwaliteit de komende maanden gaat zijn.

We zijn wel volop aan het genieten van alle buitenactiviteiten in de zon. Ik heb een SUP gekocht en ben nu daar mee met de honden aan het oefenen. Verder hebben we al onze eerste nacht gekampeerd (was Layla haar eerste nacht, maar ze deed het prima) en hiken we veel.

Deze zomer staan er veel trips op het programma. Eerst Yellowstone in juni. Daarna de Rockies begin augustus en Coast Mountains / Sunshine Coast / Vancouver Island eind augustus (met mijn schoonouders). Dit topic gaat net voor het 1-jarig jubilee nog wat variatie in foto's krijgen

**Geplaatst**: 06-06-23 19:47

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 06-06-23 19:47

Gecondoleerd en sterkte.
Jullie hebben er goed over nagedacht. En ik kan me niet anders indenken dat jullie oma’s dit een wijs besluit vinden.
Ze hebben de leeftijd met veel wijsheid mogen halen.
Hopelijk kunnen jullie de uitvaarten mee kijken op een stream of face time.

**Geplaatst**: 06-06-23 20:22

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 06-06-23 20:22

Gecondoleerd, dit soort gevallen zijn het lastige als je in het buitenland zit…
Prachtige foto’s weer en wens jullie hoe dan ook sterkte en succes met alles waar jullie mee bezig zijn..

**Geplaatst**: 06-06-23 20:30

Geplaatst: 06-06-23 20:30

Gecondoleerd, dit is absoluut 1 van de keerzijdes van een bestaan ver weg van familie. Mijn oma is vorig jaar februari overleden en ook toen was het niet mogelijk voor mij met werk en studie om terug te gaan. Ik heb de uitvaart meegekeken via streaming, en dat was heel eenzaam en onwerkelijk. Dan zie je je ouders huilen en wil je gewoon bij hen zijn. Ik had verder vrede met haar overlijden, maar niet bij familie kunnen zijn vond ik moeilijk.

Ik deel ook je angst voor branden deze zomer. Ik heb het recordjaar van 2018 hier meegemaakt (en 2019 was ook niet best) en dat was verschrikkelijk. Zoveel verwoesting, zoveel rook, het was echt apocalypstisch

Onze vallei stond vorige week dagenlang blauw van de rook door een enorme bosbrand vlakbij Sayward, en nu staat een gebied nabij Port Alberni in brand. Ik las zojuist dat highway 4 naar Tofino dicht is, de enige weg naar het westen. Het sneeuwdek dit jaar is gemiddeld 60-70% en door deze ongekende temperaturen nu al grotendeels weggesmolten. Het is begin juni, en ik houd echt mijn hart vast voor deze zomer, zowel qua branden als drinkwatervoorzieningen voor bepaalde communities en de enorme impact op de al zo kwetsbare ecosystemen.

Hopelijk krijgen we die oh-zo-nodige regen en kunnen jullie lekker gaan genieten van alle mooie trips die op de planning staan!

**Geplaatst**: 07-06-23 08:25

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 07-06-23 08:25

Jeetje wat een heftige post. Gecondoleerd!
Zulke dingen zijn inderdaad erg heftig om van zo'n afstand mee te maken. Ik ken het inderdaad ook om op afstand via een livestream mee te kijken en ervoer inderdaad hetzelfde als wat february zegt. Toch een soort eenzaamheid die je normaal gesproken niet hebt.

En die branden, heel veel sterkte! Het lijkt me doodeng, zeker als het nu al zo droog is. Hopelijk gaan jullie toch nog veel regen krijgen zeer binnenkort.

**Geplaatst**: 26-06-23 12:47

Geplaatst: 26-06-23 12:47

Nog gecondoleerd TS, heftig om dan op afstand te zijn. Dat is inderdaad wel de keerzijde van zo ver weg wonen.

Wel weer prachtige foto's. Wat leuk zo op de SUP met de hond en ook nog hele leuke trips in het vooruitzicht. Hopelijk komt er toch nog wat regen jullie kant op, doodeng die bosbranden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-08-23 19:30

Geplaatst door de TopicStarter : 16-08-23 19:30

Oshaa schreef:
Nog even geen uitgebreid verslag, maar wel een 'we zijn gearriveerd!' berichtje. Alles is enorm soepel verlopen, inclusief vrijwel geen wachttijden. Het langste dat we moesten wachten (naast het bij de gate) was omdat mijn laptop extra gecontroleerd werd .

En onze Beer heeft het fantastisch gedaan. Zo ren je 24 uur ervoor nog met je hondenvriendin over de hei en zo lig je in je AirBnB 8000km verderop!

Vandaag een jaar geleden (oke, met het tijdsverschil en we kwamen om 10 minuten voor middernacht aan

) zijn we gearriveerd in Canada! Het is moeilijk voor te stellen dat er al een jaar voorbij is, maar ergens voelt het ook heel normaal.

Mijn eerste PhD jaar is afgesloten, nog 1 trimester met 1 vak en dan is dat stukje ook klaar. Komend semester ben ik ook TA (teaching assistant) voor een tweedejaars bachelor vak. Ben erg benieuwd hoe dat gaat zijn. Is weer eens wat anders dan RA (research assistant), al ben ik uiteindelijk denk ik wel meer van onderzoek doen dan van lesgeven. Maar, de ervaring is belangrijk!

Sinds we hier zijn hebben we:
50+ zwarte beren, 1 grizzly (of een bruine zwarte beer, maar we denken grizzly), 1 cougar, veel coyotes, veel wasberen (inclusief 1 die hier in de boom woonde), 3 wolven, 100+ herten, elk, bisons, walvissen, stinkdieren, dassen, en veel roofvogels gezien.
Heel veel Tims gedronken / gegeten.
30.000+ km gereden
2 Canadeese provincies (BC en Alberta) en 5 US States bezocht
Veel nachten gekampeerd.
1000+ kms gehiked.
5 (?) hittegolven gehad.
4 bergen beklommen.
In bergmeren en de oceaan gezwommen.
Bosbranden gezien (en vooral ook heel veel smokey skies)
In 2 huizen gewoond.
1 prachtige, eigenwijze, lieve en fantastische puppy mogen verwelkomen.

En nog veel meer!

Het is een fantastisch jaar geweest, waarin we de positieve, maar ook de donkerdere kanten van Canada (of in iedergeval BC) hebben gezien. We voelen ons hier goed, al weten we ook dat een lange loopbaan voor mijn man als werknemer er niet in zit. Voor nu wonen we in een fijne en goed bereikbare omgeving, maar we weten ook dat we hier waarschijnlijk niet willen blijven. Het is erg druk en de huizenprijzen zijn gigantisch hoog. Ook - en dit gaat raar klinken - is het hier ook wel erg heet (sinds mei hebben we al 50+ dagen boven de 25 graden gehad, waarvan veel ook boven de 30).

Voor nu werk ik hard aan het sterke academische CV op te bouwen, zodat ik later (hopelijk) ergens aan de slag kan als professor. Voor nu genieten we van onze tijd hier, de natuur, en onze honden.

Afbeelding

**Geplaatst**: 16-08-23 19:56

Geplaatst: 16-08-23 19:56

Wat een mooie en realistische update. Jullie hebben in ieder geval ervaringen opgedaan die niemand jullie meer af kan nemen. Wat heeft jullie doen realiseren dat een lange loopbaan er niet in zit voor jouw man?
Waar zouden jullie eventueel heen willen en op welke termijn? Wel in Canada maar dan ergens anders?
Wat wil jij graag, ook qua werk?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-08-23 23:04

Geplaatst door de TopicStarter : 17-08-23 23:04

Suzanne F. schreef:
Wat een mooie en realistische update. Jullie hebben in ieder geval ervaringen opgedaan die niemand jullie meer af kan nemen. Wat heeft jullie doen realiseren dat een lange loopbaan er niet in zit voor jouw man?
Waar zouden jullie eventueel heen willen en op welke termijn? Wel in Canada maar dan ergens anders?
Wat wil jij graag, ook qua werk?

De werkcultuur hier. Hij heeft nog ongeveer 20 jaar tot zijn pensioen. Als hij nu begint, heeft hij tegen die tijd recht op misschien 3 of 4 weken vakantie per jaar. De eerste 10 jaar zouden het maar 2 weken zijn en dat ziet hij echt niet zitten. Hij heeft 13 jaar voor een bedrijf in Belgie gewerkt waar hij 7 weken had (wat ook luxe is, dat weten we) en hij ziet niet hoe hij het met "maar" 2 weken zou moeten doen. Zeker na zijn burnout een aantal jaar geleden. Het is 1 vd redenen die het meest wordt genoemd door Europeanen die weer terug gaan. Ook wordt er bij veel bedrijven nog echt op de minuut gekeken qua werk, ook al is het misschien al klaar voor de dag, je blijft tot 16.30 bijvoorbeeld. Glijdende werkuren (wat in zijn sector prima kan) is hier gewoon geen ding.

Voor mij is het makkelijker want academia is de uitzondering. Veel meer flexibiliteit, eigen uren inplannen, eventueel de zomer geen les geven en nog meer ruimte voor dingen.

Mochten we hier blijven dan zou hij of zzp'er willen worden, of eventueel remote voor een Belgisch bedrijf werken. Of projectmatig.

Ik heb nog minimaal 2 jaar te gaan voor mijn PhD (max nog 4 jaar) dus we hebben tijd. Daarna zal waar we heen gaan vooral afhangen waar ik professor kan worden. Engeland staat hoog op ons lijstje, maar ik sluit ook Canada of de VS niet uit (in Noord-Amerika is mijn vakgebied verder en is er daardoor meer aanbod).

Maar we hebben nog een aantal jaren hier. En soms kijken we ook naar huizen (wel niet in de buurt van Vancouver, dat is niet te betalen). Mijn man mist een eigen plekje wel (of vooral, zijn planten in de volle grond kunnen zetten), ookal zijn we hier ook happy (en we hebben heel veel mazzel met ons huurhuis!)

**Geplaatst**: 18-08-23 13:00

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 18-08-23 13:00

De VS heeft een gelijkaardige werkcultuur. Vakantie neem je alleen om familie ofzo te bezoeken en voor de rest wordt er gewerkt. Ook in Zuid-Amerika hebben veel landen zeer beperkte vakantierechten.
Ook qua mentaliteit is het niet echt aanvaard dat je wel meer vakantie zou willen. Dan word je al snel als lui en weinig ambitieus gezien.
Wat dat betreft is het zo slecht nog niet in Europa…

Hopelijk vinden jullie toch een evenwicht.

Het lijkt mij wel lastig dat jij eigenlijk wel happy bent maar je man wat minder.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-08-23 14:54

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst door de TopicStarter : 18-08-23 14:54

Qua werkcultuur is het zeker niet slecht in Europa! Elke keer als ik het er met Canadese over heb kunnen ze het niet geloven.

Het is niet dat mijn man minder happy is. Het is voor hem anders, maar hij kan enorm genieten vd natuur hier en alle hikes die we doen. Sinds juni is hij gestopt met zijn baan, waardoor we deze zomer de vrijheid hadden om veel te doen. In September heb ik veel werk en scholarships, waardoor er geen druk is voor hem om te werken. Hij gaat in eerste instantie vrijwilligerswerk doen in de sector die hij leuk vind. We hebben heel veel geluk dat dit zo kan voor nu.

**Geplaatst**: 21-08-23 12:36

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 21-08-23 12:36

Leuk weer eens wat van jullie te horen!
Ik snap je man heel goed. Die werkcultuur is echt vreselijk. Ze leven daar echt om te werken. Overuren zijn heel normaal en worden vrijwel nooit uitbetaald. Je moet ertegen kunnen om kontenlikker te moeten zijn. Ontslagen worden is echt heel, heel erg daar. Heel apart om mee te maken.

Fijn dat jullie de ruimte hebben dat hij even adem kan halen tussendoor. Zeker met een burn out verleden lijkt het me erg lastig. Hopelijk vindt hij daarna weer iets wat beter wil lukken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-23 18:11

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-23 18:11

Het is weer veel te lang geleden, maar we zijn er nog!
Laatste keer was toen we er net een jaar waren. Ondertussen zijn we weer 4 maanden verder, heeft mijn man een nieuwe baan en heb ik het "course work" onderdeel van mijn PhD afgerond. We krijgen steeds vaker de vraag (van Canadezen) hoe we het hier nu vinden en het antwoord blijft: dubbel.

Zoals ik in augustus al zei genieten we enorm van de natuur en alle mogelijkheden die het geeft. We hebben tot nu toe qua weer best een goede herfst / winter gehad (niet teveel regen) - op een periode van 24 uur na waarin we net zoveel regen als NL in de hele maand november hebben gekregen.
Eigenlijk is het grootste nadeel van hier dat het zo extreem duur is. Het nieuws gaat er hier ook vaak over - de huizenprijzen (huur en koop) is totaal niet meer in verhouding met de lonen (het verschil is 3x zo hoog als in de USA) en steeds meer buitenlanders gaan dan ook weer terug / weg. Vanaf 1 januari gaat de financiele eis voor international students omhoog. Je moest eerst 10.000 dollar + tuition op je rekening hebben bij het applyen voor een study permit. Nu is dat 20.000 dollar - een verdubbeling die denk ik wel mensen gaat afschrikken. Al begrijp ik het wel, want met 10.000 dollar kom je gewoon niet heel ver.
Maar goed, het leven is overal duur, dus we zijn zeker niet de uitzondering

Mijn man werkt sinds eind october als een Forest School educator in het bos hier 5 minuten vandaan. De Forest School is een programma voor over het algemeen kinderen die thuisonderwijs krijgen. Ze kunnen dan 1 dag per week naar de Forest School. Sommige kinderen krijgen 1 dag vrij van een reguliere school om er naar toe te gaan. Hij heeft 3x vrijwilligerswerk daar gedaan en is toen gevraagd om te komen werken. Het is dichtbij en ze zijn best flexibel (onbetaald verlof is een optie), dus dat is wel heel fijn. Het werk is erg gevarieerd met veel verschillende leeftijden ( 3 - 12 jaar). Alleen wel altijd buiten! Gelukkig hebben we dus een vrije droge herfst gehad en is ook de winter nog niet zo koud geweest (El Nino jaar). We hebben wel echt al dagen (weken) mist gehad. Al is het in het bos (dat hoger op de berg ligt) wel wat beter. Thuis had ik al 5 dagen geen zon gezien (alleen maar mist), maar in Maple Ridge zelf (2 km hier vandaan) of op de berg was het helder. We zitten in een soort mini-vallei waardoor de mist enorm blijft hangen

Ik heb ondertussen mijn laatste PhD vak afgerond. Als het goed is doe ik in februari mijn comprehensive exam en ben ik daarna officieel PhD candidate. Ik kom dan in aanmerking voor Permanent Residence, maar ik weet nog niet of we dat gaan doen. Aan de ene kant kan ik dan meer funding krijgen, maar aan de andere kant is het een lang process en misschien ben ik tegen die tijd wel al klaar (zou het wel willen, maar waarschijnlijk niet). In iedergeval ga ik, als alles loopt zoals ik wil, in de zomer beginnen met mijn data verzameling!

Woensdag vertrekken we voor een winter roadtrip langs de westkust, tot aan Los Angeles. En met kerstavond zijn we in Las Vegas, dus het gaat een belevenis worden!

We zijn in ieder geval al in de kerststemming

Afbeelding

En nog wat foto's van onze Vancouver Island trip met mijn schoonouders (die waren hier eind augustus) en onze herfst hikes.

Afbeelding

1 vd buren bij ons huisje aan de sunshine coast had die ochtend zalm gevangen. Wij kregen een stuk - nog nooit zulke verse zalm gegeten!

Afbeelding

De golden larches zijn hier beroemd (en ook meteen Layla haar eerste berg!)

Afbeelding

In het nieuwe jaar hebben we ook al weer wat dingen in het vooruitzicht. Onder andere mijn eerst halve marathon! De Vancouver (half) marathon. Verder gaat het "gewone" leven door, met ons werk, de verschillende vrijwilligerswerk activiteiten die we doen, cursussen (honden en creatieve) en straks (duurt nog wel even) het hiking / camping seizoen.

Namens ons hier in Canada voor iedereen - Happy Holidays!

Afbeelding

**Geplaatst**: 18-12-23 18:20

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 18-12-23 18:20

Leuk om weer van jullie te horen. Fijn dat het goed gaat.
Fijne Kerstdagen gewenst! [&]

**Geplaatst**: 18-12-23 18:27

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 18-12-23 18:27

Leuke update, ik wens jullie een heerlijke westcoasttrip enne sterkte met de gekte in Las Vegas!

**Geplaatst**: 19-12-23 07:14

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 19-12-23 07:14

Klinkt alsof jullie het enorm naar jullie zin hebben! Fijn ook dat je partner weer een nieuwe baan heeft.

En die pr, ja de aanvraag kan heel lang duren. Die van ons loopt nog steeds, in oktober 2020 aangevraagd. Geen updates en als je ernaar vraagt bij IRCC dan hoor je dat het nog in behandeling is.

Jullie ook fijne feestdagen!

**Geplaatst**: 19-12-23 15:13

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 19-12-23 15:13

Wat leuk! Leuke foto’s! Fijn dat je partner weer een baan heeft. En wat ga je goed met je opleiding!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-24 19:56

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-24 19:56

Volgens mij begin ik elk bericht met iets in de trant van - het is weer heel lang geleden. Ik ben duidelijk niet goed om zoiets regelmatig bij te houden. Niet zoals sommige hier dat zijn! (Petje af voor wie dat kan

)

Deze update gaat een specifieke zijn over 1 van de grote uitdagingen van zo ver weg te wonen. Binnenkort zal ik een meer algemene update geven.

Ik ben veel weg geweest de afgelopen maanden. Meerdere malen naar de Eastcoast voor conferenties, naar Hongkong voor een roundtable en Tokyo omdat het toch op de weg lag. Mijn meest recente trip was naar Nederland - voor het eerst sinds we hier 2 jaar geleden zijn gaan wonen. Mijn beste vriendin ging trouwen en daar wilde ik natuurlijk bij zijn!

Joeri kan niet mee - deels omdat hij van zijn werk geen vrij mocht nemen in de zomer en ook omdat opvang voor 2 honden vinden erg in de kosten loopt. Daarnaast was augustus niet een handige tijd voor hem om naar Belgie te gaan. Dus besloten dat ik alleen ging, en dat hij in oktober gaat.

10 dagen voor de bruiloft was ik er en het was wel echt even wennen! Alles voelde zo klein en smal. En goede koffie vinden leek echt onmogelijk

. Ook merkte ik dat bepaalde Canadese verkeersregels er al echt ingesleten waren (je mag 95% vd tijd naar rechts afslaan bij een rood licht).

Het was heel fijn om vrienden weer te zien. Dan merk je wel extra dat we hier nog niet echt een netwerk hebben (een bekend 'probleem' in BC / Canada - je komt er moeilijk tussen). Het vrijgezellenfeestje was hartstikke gezellig.

Ook familie weer gezien. Mijn oma is vorig jaar overleden en het was wel vreemd om haar niet te kunnen zien. Wel 'even' naar Drenthe gereden om nichtjes te bezoeken. En ook mijn vader weer gezien. Die was erg achteruit gegaan in die twee jaar (veel afgevallen en erg verward door alzheimer). Dan schrik je toch echt wel even en voelt 2 jaar opeens ook heel lang.

De bruiloft was prachtig en heel gezellig met alle bruidsmeisjes. Het was een beetje vreemd om er zonder partner te zijn, maar over het algemeen was het te druk om daar vaak stil bij te staan! Het feest zelf was op zaterdag, en op zondag was er in een kleinere cirkel nog een lunch.

Zondagavond ben ik nog een keer langs mijn vader gegaan. Ik zou op dinsdag vliegen en ik had het gevoel dat ik hem mogelijk niet meer levend terug zou zien. Volgend jaar juni heb ik een conferentie in Helsinki, maar ik had mijn twijfels of hij dat ging halen. De artsen hadden het over nog een jaar, maar toch. Het afscheid bij mijn vorige bezoek was niet heel fijn geweest - veel verwarring - en met dat beeld wilde ik niet weggaan.

Het was een fijne en mooie avond. Ik ben 100% zeker dat hij wist wie ik was en waar ik woonde. We hebben op een manier kunnen praten. Bij het weggaan is hij mee gewandeld naar mijn auto, meerdere knuffels gegeven en heeft hij mij bij zijn plekje bij de boom aan het einde vd oprit uitgezwaaid. Een plekje waar hij mijn hele leven al staat als ik wegga - zwaaiend tot de auto om de bocht verdwijnt.

De volgende ochtend word ik wakker met een appje dat hij die nacht - 9 uur na mijn bezoek - rustig in zijn slaap is overleden. Zijn vrouw heeft er niks van gemerkt.

Er ging veel door me heen, helemaal door de avond ervoor. Door het tijdsverschil sliep Joeri al en kreeg ik hem dus niet te pakken. Dat vond ik op dat moment echt heel erg. Gelukkig kreeg ik mijn beste vriendin - die op huwelijksreis was - wel te pakken.

En toen begonnen 6 dagen van geregel. Mijn vlucht verzetten was gelukkig makkelijk. Zodra we de datum van de crematie wisten heb ik de eerste vlucht erna geboekt. Doordat ik al in het land was ben ik bij het hele process betrokken geweest. Iedereen die ik sprak en vertelde dat ik al in het land was en hem de avond ervoor nog had gezien had het over 'het lot', 'een wonder', 'een geschenk'.

En dat was het ergens ook. Na die week kon ik alleen maar denken hoe het geweest zou zijn als ik wel halsoverkop uit Vancouver had moeten komen. De gemiste tijd, niet onderdeel zijn van het plannen, maar ook de jetlag (waar ik niet heel goed op ga), de trip zelf. Het lastigste nu was dat het Joeri niet gelukt is om te komen. Na een dag alles en iedereen afbellen werd het duidelijk dat we geen opvang voor de honden konden vinden waar we ons ook goed bijvoelde. En ook dan kom je weer het gebrek aan netwerk tegen. Het leek even bij 1 bevriend stel te lukken, maar uiteindelijk toch niet. Hij is dan ook niet bij de crematie aanwezig geweest. Mijn beste vriendin was zijn 'plaatsvervanger' en daar ben ik haar enorm dankbaar voor.

Ik ben ondertussen weer een week thuis en het is vooral heel druk geweest met mijn PhD. Wel nog de dag vd crematie gehoord dat we ons huis uit moeten. Ze gaan het huis verkopen. Wettelijk mag je daarvoor iemand niet evicten, dus dat verhaal gaat nog een staartje krijgen. Wat ons wel steeds duidelijk wordt, is dat we onze focus meer op Europa (ik denk vooral de UK) gaan leggen. Een combinatie van verschillende dingen, waaronder de matige arbeidsvoorwaarden hier en ook zeker de afstand. Ik ben intense dankbaar dat ik in Nederland was toen hij overleed, maar we weten beide wat een ontzettende toeval dat was. We weten niet of ik iets in academia ga kunnen vinden in de UK (voorkeur), maar we gaan er wel onze focus opleggen. Eerst nog minimaal 2 jaar de PhD hier afmaken, maar over het verloop daarvan zal ik de volgende keer iets schrijven (tipje van de sluier: de PhD gaat prima

)

**Geplaatst**: 26-08-24 20:01

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 26-08-24 20:01

Heftig, maar ook heel mooi verhaal om te lezen.
Gecondoleerd met het overlijden van je vader.
Dit was een hele goede kant van het lot.

**Geplaatst**: 26-08-24 20:03

Geplaatst: 26-08-24 20:03

Jeetje wat een bijzondere update. Ik volg nog steeds trouw hoor! Wat bijzonder dat je bij je vader hebt kunnen zijn en dat hij daarna is overleden. Mijn moeder heeft dit gehad met haar broer. Die woonde in Zuid Afrika en 1 x per jaar ging ze langs. Hij is overleden toen ze er net 2 dagen was. Alsof hij op haar heeft gewacht ofzo. Dat lijkt bij jouw vader ook wel, alsof hij toen rustig kon gaan nadat jullie zo goed en fijn afscheid hadden genomen. Wat een lieve foto ook in de kruiwagen.
Heel veel sterkte gewenst met het verlies, dat is niet niks. Dikke knuffel.

Fijn dat je PhD goed gaat. Jullie willen dus graag naar Engeland over 2 jaar? Of misschien al eerder?
Leuk dat je weer een update plaatst. Hoe gaat het met de honden? Heb je nog foto’s?

Laatst bijgewerkt door Suzanne F. op 26-08-24 20:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-08-24 20:24

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 26-08-24 20:24

Gecondoleerd met je vader….heb je gelukkig toch een soort van afscheid gehad en betrokken
geweest om het goed kunnen afsluiten.

**Geplaatst**: 26-08-24 20:34

Re: We gaan het zien... in Canada!

Geplaatst: 26-08-24 20:34

Bijzondere samenloop van omstandigheden. Gecondoleerd met het verlies van je vader.

**Geplaatst**: 26-08-24 20:37

Geplaatst: 26-08-24 20:37

Gecondoleerd!
Fijn dat je hem de avond ervoor nog hebt gezien en tijd met hem door hebt kunnen brengen.