Geplaatst En helaas iets te ervaren in beestjes moeten laten gaan of die zelf hun tijd vonden gekomen, sommigen vredig, anderen in een nare strijd, sommigen veel te jong, anderen oud en hun tijd daar.
maar hoewel ik het echt heel fijn vindt dat je je dier een lijdensweg kunt besparen vind ik het ook echt zo naar dat je feitelijk als baas beslist dat iemand het leven niet meer waard is.
daar heb ik altijd zo veel moeite mee, ook al is het een teken van liefde dat je ze verdere aftakeling of narigheid kunt besparen daarmee. Maar wat ik in al die keren wel heb gemerkt. Zolang ik de twijfel nog heb is het niet het juiste moment. Dat moment uit zich in berusting, het is ok en is alle twijfel gewoon verdwenen. Dan weet ik ook het is goed zo. Hoe ongelofelijk ellendig het ook is.
Het is ook een afsluiting bijna van mijn "oude" leven en 53 jaar leven met honden en moet ik hondloos door het leven vanaf nu, een nare verstandsbeslissing omdat ik het financieel niet meer aandurf. Een keuze die ik niet wil maken maar moet maken, omdat ik van mening ben dat je een dier tot het laatst de zorg moet kunnen geven ook in dure slechte tijden. En dat kan ik op termijn niet meer garanderen. Gewoon prut maar bittere noodzaak. Mijn eerste herinneringen zijn in de hondenmand bij Flora en vanaf dan heb ik altijd honden in de buurt gehad.
Het zal vast ook weer andere deuren openen waarin er geen zorg is van kan ik het betalen, zorgen voor oppas als ik een dier eens langer alleen zou moeten laten. Maar nu voelen we ons eigenlijk vooral erg ellendig alleen en akelig leeg.
Dat gezegd hebbende, ik dacht ik ga wandelen om mijn hoofd even leeg te maken. Ik hoorde ook al de hele ochtend het akelige geluid van een kettingzaag.
Wat blijkt twee straten verderop wilde kennelijk iemand van zijn mooie oude treugwilg af. Zo zonde 
en ik zag grote armdikke stukken de schredder inverdwijnen. 
Dan maar vragen, kan ik de door jullie te verschredden stukken niet ophalen met de kruiwagen. Toch goed stookhout. Alles wat ik met mijn kleine zaag kan inkorten ligt nu hier (de rest wordt domweg verschred, ipv gebruikt als stookhout, wat een verschil met frankrijk waar elk stuk bruikbaar hout wordtbopgestookt in de kachel) wat heen en weer slepen met de kruiwagen.mijn hoofd is wel leger, mijn rug nat van het zweet en wat pijnlijk. Maar het is toch zeker 1/1,5 kuub aan fijn aanmaakhout.
De eerst volgende keer neem ik mijn zaagspul mee en ga ik hier wel inkorten. En kan et in mooie stukken weer terug daarna
Raar om nu niet nog even een rondje te moeten lopen, gv bewoog zijn voet onderde dekens en het was net of oude dame daar onder zat.ik was echt even helemaal in de war.
echt een verademing met hoe het met mijn witje ging toen.
thee gedronken en een kado voor mezelf uitgezocht toetjes kookboek die ik kan owerken naar melkvrij. Toen waren we al heel wat uren verder.
waar we hem niet konden vinden in de stromende regen) en ik mocht een klein nog niet voor de verkoop nordman ook in de wagen zetten. Nu twee gekortwiekte rode kornoeilje en de snoeitakken die ik ga proberen te stekken. Een volstrekt onbekende laagstam appel, kaartje vergaan. Ook volledig gekortwiekt anders kon hij niet mee 
en twee karren nodig. Teruggekomen met een pyama, een vest, een broek, twee kasten (ik had er al een en zewaren afgeprijsd maar bij afrekenen waren ze maar een kwart van de afgeprijsde prijs 
gevraagd klopt dat? Ja hoor dus maar een tweede kast meegenomen ook 
Nu moeten we het zonder de extra controle doen en hoeft er veel minder mee. Gewoon niet leuk 
