Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-09-25 16:21

Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2

Geplaatst: 14-09-25 16:21

Ooh lieve Yoda. Wat vreselijk naar Mo dat het zo is moeten gebeuren. Hele dikke knuffel. Ik denk aan jullie. :knuffel:

**Geplaatst**: 14-09-25 16:22

Geplaatst: 14-09-25 16:22

Wat verdrietig. Jullie hebben Yoda zo’n ongekend mooie tijd nog gegeven. Dat doet niets af aan het verdriet nu.

**Geplaatst**: 14-09-25 18:03

Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2

Geplaatst: 14-09-25 18:03

Heel veel sterkte voor jullie allebei. Yoda heeft de laatste paar jaar van haar leven veel liefde gehad. Ze zal jullie daar dankbaar voor zijn. Ook uit liefde hebben jullie haar laten gaan.

**Geplaatst**: 14-09-25 20:20

Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2

Geplaatst: 14-09-25 20:20

Wat verdrietig van Yoda. Sterkte. Ik weet zeker dat ze de jaren bij jullie heel fijn heeft gevonden. Je hebt voor haar gedaan wat je kon. Soms is laten gaan de meest liefdevolle keuze.

**Geplaatst**: 14-09-25 20:45

Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2

Geplaatst: 14-09-25 20:45

Ach jeetje. Lieve Yoda, al die zorgen en je best doen denk ik niet dat ze jou maar iets zal verwijten. Zo liefdevol voor haar gezorgd en haar alle aandacht gegeven die ze nodig had. Sterkte met het verlies maar je mag jezelf echt niks verwijten! :knuffel:

**Geplaatst**: 14-09-25 20:50

Geplaatst: 14-09-25 20:50

Dit was zeker niet egoistisch maar juist vol liefde Yoda. De prognose was gewoon heel slecht, ze heeft bij jullie zoveel mogen genieten van jullie liefde en aandacht, dan is dit het meest liefdevolle wat nog overbleef. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 14-09-25 21:13

Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2

Geplaatst: 14-09-25 21:13

Heel veel sterkte met het verlies van die lieve Yoda.
Ze is bij de juiste mensen het terrein op gelopen. En jullie hebben haar heel veel liefde gegeven en alle zorg die ze verdiende. Ze had geen betere baasjes kunnen hebben :knuffel:

Hoe is Zozo eronder?

**Geplaatst**: Gisteren, 07:11

Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2

Geplaatst: Gisteren, 07:11

Veel sterkte voor jullie, dit ging eigenlijk best wel (veel te) snel :knuffel:

Dank dat jullie haar hebben opgenomen en fijn dat ze ook zozo nog als maatje heeft mogen hebben.

**Geplaatst**: Gisteren, 07:55

Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2

Geplaatst: Gisteren, 07:55

ochjee Mo wat verdrietig

maar wat hebben jullie haar nog een fijne warme thuis gegeven, ik denk dat ze echt wel blij was dat jullie haar warmte en liefde gegeven hebben

dikke knuffel!
:(:)

**Geplaatst**: Gisteren, 08:11

Geplaatst: Gisteren, 08:11

heel veel sterkte

**Geplaatst**: Gisteren, 12:31

Geplaatst: Gisteren, 12:31

Monique en Erwin, veel sterkte met dit verlies.
Je hebt er in ieder geval alles aan gedaan om haar zo goed mogelijk te ondersteunen.
Op basis van wat ik lees, was ze echt wel óp op het einde. Zoveel symptomen die in die richting wezen.
Maar ik begrijp volkomen dat het toch nog een moeilijke beslissing zal geweest zijn om haar te laten gaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 18:32

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 18:32

Hi allemaal, erg dank allemaal voor jullie lieve reacties, ook in de pb's dat helpt allemaal. Eerlijk gezegd gaat het erg goed.

Ik knip en plak even wat ik net aan Odette mailde:

Het is goed zo. Het is voorbij. We hebben gisteren de hele dag gejankt, ook Erwin waarover hij zelf verbaasd was, de laatste keer was meer dan 10 jaar geleden toen zijn pa overleed. Hij had dan ook zere ogen gisteren en koppijn, dus we zijn om 21.30 ongeveer gaan slapen, ja ik ook en we werden vanmorgen pas om 7.30 weer wakker.

Niet 3x in de nacht eruit gehoeven voor Yoda. Ongekend. Inmiddels schieten ons telkens meer voordelen te binnen van haar er niet meer zijn.

Erg egoistisch. Maar ja het is gewoon zo. Ze beperkte ons enorm in ons doen en laten. Kon niet alleen blijven, kreeg ze een aanval.

Aanval is niet erg, maar haar onzekerheid erna en het zoeken naar ons en het niet begrijpen waar ze was wel. Daarvoor moest ik er zijn.

6 tot 7x pd eten geven, wandelen ook zoveel, toch nog de keuken ongeveer net zoveel x dweilen of poep oprapen. En ze pieste echt een kwart vierkante meter helemaal onder. Echt grote plassen en drollen een blik van de veger vol.

Dure medicatie waardoor ze een euro of 4 à 5 per dag kostte incl voer, er zijn zoveel dingen die nu wegvallen.

Ja ook haar lieve koppie en in het begin was ze echt een leuke Goofy met die oren, maar naarmate het laatste jaar de aanvallen erger werden werd ze steeds dementer.

Het was overigens verder geen hond waar je wat mee kon, knuffelen wilde ze niet, spelen kende ze niet behalve af en toe met mij rennen in de tuin, wandelen was alleen leuk als er eten was, trainen kon niet. Het is wel een van de redenen waarom ik niet meer zo'n jachthond als zij zal nemen.

Dus ja ik mis haar gekke kop, maar niet alle problemen die we hadden.

Ik heb zelfs moeten uitrekenen hoeveel Zozo dan mag eten, want die ga ik nog maar 2x pd eten geven natuurlijk. En hij is nooit zonder haar geweest, dus hij weet niet beter dan tig keer pd kleine porties en tig keer pd even naar buiten mogen.

Hij geeft geen blijk erom te geven dat ze er niet meer is. Hij was sowieso jaloers op haar dat ze meer aandacht kreeg door haar ziekte uiteraard, dus nu ze er niet meer is, een zijn dood ander zijn brood, opstaan plaatsje vergaan.

En ik heb vanmorgen heerlijk met hem getraind op de wandeling.

Het is dus goed zo. Emotionele leegte ja, maar ook meer ruimte ook in onze hoofden.

**Geplaatst**: Gisteren, 18:57

Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2

Geplaatst: Gisteren, 18:57

En zo is het. Je voelt wat je voelt en wikt en weegt. En dat mag ook. Niks egoistisch aan Monique, gewoon heel menselijk. Ik las jouw verhalen met het hoofddoel om niet te oordelen. Iedereen is anders, leeft en beleeft anders. Heel mooi verwoord zo, tijd om weer adem te halen

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 19:04

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 19:04

balance schreef:
En zo is het. Je voelt wat je voelt en wikt en weegt. En dat mag ook. Niks egoistisch aan Monique, gewoon heel menselijk. Ik las jouw verhalen met het hoofddoel om niet te oordelen. Iedereen is anders, leeft en beleeft anders. Heel mooi verwoord zo, tijd om weer adem te halen .

Dank je, ik vind het zelf heel naar om het zo blunt te zeggen eigenlijk, maar het is gewoon zo. Het was echt een schat van een hond, nooit fout geweest, nooit gegromd, superlief, zacht, echt een dot van een hond, maar door haar ziekte helaas voor haar was het voor ons ook een lijdensweg. En dat beïnvloedt toch je gevoel over haar. Hoe goed je ook beseft dat zij er niets aan kan doen en hoe lief je haar verder ook vindt, een dergelijk zieke hond beperkt enorm.
Dus niet alleen haar lijden is nu voorbij, gelukkig, maar ook het onze.
Ik ben alleen wat beschaamd om me er zo opgelucht over te voelen.

**Geplaatst**: Gisteren, 19:10

Geplaatst: Gisteren, 19:10

Zo menselijk verwoord. Jullie hebben haar zo lief, warm en goed opgevangen en alles gegeven wat zij nodig had en waardevol was.
Ook haar euthanasie, dat lijkt mij ook een mooi/goed besluit.
En dan is er nu ook een soort van extra vrijheid. Had nog tijden niet gehoeven voor jullie lijk ik zo te lezen, maar is nu eenmaal wel zo.
Ook dat is een prima uitkomst.
Ik zou als rare jachthond zooooo graag bij jullie mijn laatste jaren slijten!

**Geplaatst**: Gisteren, 19:28

Geplaatst: Gisteren, 19:28

Monique1963 schreef:
balance schreef:
En zo is het. Je voelt wat je voelt en wikt en weegt. En dat mag ook. Niks egoistisch aan Monique, gewoon heel menselijk. Ik las jouw verhalen met het hoofddoel om niet te oordelen. Iedereen is anders, leeft en beleeft anders. Heel mooi verwoord zo, tijd om weer adem te halen .

Dank je, ik vind het zelf heel naar om het zo blunt te zeggen eigenlijk, maar het is gewoon zo. Het was echt een schat van een hond, nooit fout geweest, nooit gegromd, superlief, zacht, echt een dot van een hond, maar door haar ziekte helaas voor haar was het voor ons ook een lijdensweg. En dat beïnvloedt toch je gevoel over haar. Hoe goed je ook beseft dat zij er niets aan kan doen en hoe lief je haar verder ook vindt, een dergelijk zieke hond beperkt enorm.
Dus niet alleen haar lijden is nu voorbij, gelukkig, maar ook het onze.
Ik ben alleen wat beschaamd om me er zo opgelucht over te voelen.

Dat schuldgevoel is normaal onderdeel van rouwen over een zieke die je verzorgd hebt, dier of mens maakt niet uit.
Maar de balans vinden tussen zorgen voor een zorgenkindje en grenzen stellen qua kwaliteit van leven voor beide partijen is een lastige en die zie je achteraf duidelijker dan wanneer je er midden in zit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 19:34

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 19:34

Nienkje_H schreef:
Zo menselijk verwoord. Jullie hebben haar zo lief, warm en goed opgevangen en alles gegeven wat zij nodig had en waardevol was.
Ook haar euthanasie, dat lijkt mij ook een mooi/goed besluit.
En dan is er nu ook een soort van extra vrijheid. Had nog tijden niet gehoeven voor jullie lijk ik zo te lezen, maar is nu eenmaal wel zo.
Ook dat is een prima uitkomst.
Ik zou als rare jachthond zooooo graag bij jullie mijn laatste jaren slijten!

ha, nou als je ooit reïncarneert als jachthond, mag je wel bij mij komen, maar dan moet je minder op jacht belust zijn en beloven niet weg te lopen.

tamary schreef:
Dat schuldgevoel is normaal onderdeel van rouwen over een zieke die je verzorgd hebt, dier of mens maakt niet uit.
Maar de balans vinden tussen zorgen voor een zorgenkindje en grenzen stellen qua kwaliteit van leven voor beide partijen is een lastige en die zie je achteraf duidelijker dan wanneer je er midden in zit.

Dat laatste is absoluut een waarheid als een koe.

**Geplaatst**: Gisteren, 19:35

Geplaatst: Gisteren, 19:35

Ik was gisteren aan het bijlezen en toen ik bij het stuk kwam waar je de eerste keer naar de dierenarts was gegaan dacht ik en het nog onzeker was of ze geopereerd moest worden dacht ik: dit was voor mij het punt waarop ik Yoda (gezien alles wat er al speelt) zou laten inslapen.

Dus ja, ik snap je volledig! Ja je mist haar als lieve hond, maar dat woog volgens mij al lang niet meer op tegen alle ongemakken. Bij jullie maar ook bij Yoda!

Jullie hebben het goed gedaan! $_/-\o_$

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 20:30

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 20:30

-Namiro- schreef:
Ik was gisteren aan het bijlezen en toen ik bij het stuk kwam waar je de eerste keer naar de dierenarts was gegaan dacht ik en het nog onzeker was of ze geopereerd moest worden dacht ik: dit was voor mij het punt waarop ik Yoda (gezien alles wat er al speelt) zou laten inslapen.

Dus ja, ik snap je volledig! Ja je mist haar als lieve hond, maar dat woog volgens mij al lang niet meer op tegen alle ongemakken. Bij jullie maar ook bij Yoda!

Jullie hebben het goed gedaan! $_/-\o_$

Gelukkig hielpen de spuiten toen tegen de verstopping, maar ik denk ook niet dat wij haar hadden gaan laten opereren. Ik denk dat we dan ook al besloten zouden hebben dat het te veel zou zijn geweest op alle fronten. Te veel stress voor haar, voor ons, te veel geld.

Als het een heel jonge hond zou zijn geweest misschien nog wel. Maar ze werd nu geschat tussen de 12 en 15 jaar oud.

**Geplaatst**: Gisteren, 21:41

Geplaatst: Gisteren, 21:41

Zij heeft nu rust en jullie daardoor ook, daar is niets egoïstisch aan.

Het zou egoïstisch geweest zijn als jullie door hadden blijven moddereren met haar en haar hadden laten opereren.

Geniet van de vrijheid en denk aan haar als je ergens gewoon naartoe kunt, dat ze in gedachten mee vliegt met haar flaporen

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 21:43

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 21:43

Prairy schreef:
Zij heeft nu rust en jullie daardoor ook, daar is niets egoïstisch aan.

Het zou egoïstisch geweest zijn als jullie door hadden blijven moddereren met haar en haar hadden laten opereren.

Geniet van de vrijheid en denk aan haar als je ergens gewoon naartoe kunt, dat ze in gedachten mee vliegt met haar flaporen

Ow, don't make me cry. Ze was soms idd net Dombo het olifantje, ze stapte echt soms op haar eigen oren. Kon je ook zien aan de oude scheuren in haar oren.