Bokt.nl

Peanutbutter schreef:

Ik zou zo met je mee gaan, ik krijg ook niemand mee.

secricible schreef:

Johanna59 schreef:

Wat zo jammer is, dat alles voor niets is geweest. Oorlogen blijven gevoerd worden. Mensen kunnen niet zonder. En het gebeurt eigenlijk onder je neus, zonder dat je er erg in hebt.
Mijn ouders zijn opgegroeid in oorlogstijd. Het heeft hun gemaakt tot de mensen die ze waren en nog zijn. Ze hebben het altijd met zich mee gedragen. Ik ben er mee opgevoed. Het kan namelijk altijd weer gebeuren. En ik houd er ook altijd rekening mee.

Dit ben ik absoluut niet met je eens. Ja, oorlog is er altijd. Er zal nooit een laatste oorlog zijn vrees ik, tenzij er een nucleaire oorlog komt die het einde van de mensheid inroept.
Maar ik denk dat we ongelooflijk veel geleerd hebben van deze oorlog en hoe hitler aan de macht is kunnen komen. Men beseft nu dat het levensgevaarlijk is om een land dat verloren heeft zodanig uit te kleden als met duitsland is gebeurt. We hebben zo veel geleerd van deze oorlogen. Ik zou niet willen zeggen dAt het voor niets is geweest en dat we er niks van hebben geleerd.

heidy_wilco schreef:

AnneOmie schreef:

miekel92, ik denk dat het heel erg moeilijk is om te zeggen wat je zelf zou doen in zo'n situatie. Ik denk dat de meeste mensen gewoon willen overleven of het nou de gevangenen of de Duitsers waren, en om te overleven zul je uiteindelijk in tijden van oorlog waarschijnlijk digen doen die je normaal gesproken nooit zou doen. Je leest ook in veel verslagen van mensen die in concentratiekampen hebben gezeten dat ze zelf een soort van beesten werden... gewoon om maar te overleven. Ik zou dus echt niet kunnen zeggen wat ik zou doen als ik in zo'n situatie terecht zou komen, waarschijnlijk ook proberen te overleven. En dan zijn er natuurlijk ook nog de echte helden, de mensen in het verzet e.d. Mensen die hun eigen leven riskeren om anderen te redden. Nogmaals, ik zou het echt niet weten wat ik zou doen.

Hier sluit ik me bij aan.

Hierover heb ik een behoorlijke discussie gehad met een klasgenoot, voornamelijk met in het verzet gaan. Zij was er van overtuigd dat zij bij het verzet had gezeten. Ik heb haar gezegd wat er allemaal kan gebeuren, maar ze was ervan overtuigd dat het toch niet zou gebeuren etc. Ik dacht toen: Laat maar, je moet het maar eens in het echt meemaken...

En niet om de kampen goed te praten, maar ik had het al eerder gezegd: Er waren ook kampmedewerkers die het kampleven soms een beetje aangenamer maakten door iets van menselijkheid te laten zien. Ik kan dit niet zo goed uitleggen, maar er zijn wel voorbeelden...

AnneOmie schreef:

Mee eens! Kleine aanvulling op mijn verhaal nog is dat ik alleen niet snap hoe je zelf in een monster kan veranderen en zelf plezier kunt hebben aan het vermoorden en martelen van andere mensen. Dat is iets wat ik nooit zal snappen.

Traiectum schreef:

Auschwitz (of een ander concentratie/vernietigingskamp) staat ook hoog op m'n lijstje, maar ik kan niemand overtuigen om mee te gaan. Normaal ga ik dan gewoon in m'n eentje, maar dit is te heftig om alleen te doen, volgens mij moet je na zo'n bezoek even niet alleen zijn.

Een broer van mijn buren is naar een werkkamp gestuurd aan het begin van de oorlog. De familie was Joods, en zijn oudste broer had een oproep gekregen om in Duitsland te werken. Die oudste broer had een gezin met jonge kinderen, dus is zijn jongere broer - vrijgezel, geen verplichtingen - in zijn plaats gegaan. Hij is nooit meer teruggekomen. De rest van de familie is ondergedoken en heeft gelukkig de oorlog overleefd.

Ik vind het zowel fascinerend als misselijkmakend wat mensen elkaar aan kunnen doen - ongeacht de reden, dat iemand het kán, om anderen als ongedierte te behandelen. En het ergste is dat het niet voorbij is. Wat er in WOII is gebeurd, gebeurt nog steeds, alleen in andere delen van de wereld.

mm_paarden03 schreef:

Traiectum schreef:

Auschwitz (of een ander concentratie/vernietigingskamp) staat ook hoog op m'n lijstje, maar ik kan niemand overtuigen om mee te gaan. Normaal ga ik dan gewoon in m'n eentje, maar dit is te heftig om alleen te doen, volgens mij moet je na zo'n bezoek even niet alleen zijn.

Een broer van mijn buren is naar een werkkamp gestuurd aan het begin van de oorlog. De familie was Joods, en zijn oudste broer had een oproep gekregen om in Duitsland te werken. Die oudste broer had een gezin met jonge kinderen, dus is zijn jongere broer - vrijgezel, geen verplichtingen - in zijn plaats gegaan. Hij is nooit meer teruggekomen. De rest van de familie is ondergedoken en heeft gelukkig de oorlog overleefd.

Ik vind het zowel fascinerend als misselijkmakend wat mensen elkaar aan kunnen doen - ongeacht de reden, dat iemand het kán, om anderen als ongedierte te behandelen. En het ergste is dat het niet voorbij is. Wat er in WOII is gebeurd, gebeurt nog steeds, alleen in andere delen van de wereld.

Aan het einde van de rondleiding zij onze gids dat ook nog zoiets! Een van de redenen dat het kamp nog bestaat is dat het zo weer kan gebeuren. Er hoeft maar een volk te komen dat zich superieur gaat voelen en zich boven anderen verheft. Het kamp is een herinnering dat dat niet weer mag gebeuren.

takkie_muis schreef:

Lijkt me mega intens daar te lopen , ik wil nog eens gaan maar heb en geen auto en geen reisgenoot. Maar ik vroeg me af vergaat dat spul niet? Haar en leer (van de schoenen en dan de stof van de kleren) , of wordt het zo goed mogelijk bewaard?

Doanique schreef:

Jeetje dat is bizar! Wat lag er tussen dat van haar was?

lieveli schreef:

De boeken van Gerhard Durlacher zijn ook mooi.

Vriendje wil trouwens niet naar Auschwitz, iemand anders die mij wil vergezellen?

Donkerblauw schreef:

Doanique schreef:

Jeetje dat is bizar! Wat lag er tussen dat van haar was?

Gewoon haar, dat bij de gevangenen werd afgeschoren wegens hygiëne -denk aan hoofdluis en dergelijke- (correct me if I'm wrong).

Indrukwekkende foto's TS. Wil zelf ook altijd nog een bezoek brengen aan Auschwitz en Birkenau.