[VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
- SjonnieZ
-
- Berichten: 3319
- Geregistreerd: 09-07-08
- Woonplaats: In het zuiden des lands
Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2
Geplaatst: Gisteren, 09:17
Als het echt is, is het wel bijzonder.
- Monique1963
-
- Berichten: 10690
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 09:23
SjonnieZ schreef:Ik zag deze laatst voorbij komen tijdens het scrollen. Dacht dat het een ai foto was, maar heb dat verder niet gescheckt.
Als het echt is, is het wel bijzonder.
Dat kan natuurlijk ook nog dat het fake is. Ik ga eens even zoeken op die afwijking.
- Marilu
- Berichten: 1539
- Geregistreerd: 22-09-15
- Woonplaats: ergens in België
Geplaatst: Gisteren, 09:24
De 'afwijking' heet pseudo melanisme.
En als je Googelt vind je nog zulke dieren terug.
Bv. op National Geographic :
https://www.nationalgeographic.fr/anima ... ois-blancs
- Monique1963
-
- Berichten: 10690
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2
Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 09:28
- Marilu
- Berichten: 1539
- Geregistreerd: 22-09-15
- Woonplaats: ergens in België
Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2
Geplaatst: Gisteren, 09:37
Maar zo te lezen ook voor de dieren in kwestie wel geen zegen, omdat hun afwijkend kleurenpatroon uiteraard ook bij de roofdieren extra opvalt.
Ze worden er in ieder geval en gelukkig door hun soortgenoten niet scheef op aangekeken.
- Marilu
- Berichten: 1539
- Geregistreerd: 22-09-15
- Woonplaats: ergens in België
Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2
Geplaatst: Gisteren, 09:44
Een donkerder exemplaar zebra is misschien net eerder veilig in de kudde ?
Geen idee, daarvoor zouden we met de ogen van een roofdier moeten kunnen kijken.
Enfin, naar de letter zíjn we als mens roofdieren ...
Maar sowieso zal een anders gekleurd exemplaar opvallen, denk ik.
- Monique1963
-
- Berichten: 10690
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2
Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 09:57
Eerlijk gezegd kijk ik geen dierendocumentaires meer, ik kan er niet goed tegen het wrede van de natuur. Gesteld dat er reïncarnatie bestaat, wil ik graag terugkomen op een veganistische planeet.
- Marilu
- Berichten: 1539
- Geregistreerd: 22-09-15
- Woonplaats: ergens in België
Re: [VOLG] Leven als Callas in Frankrijk! Mo & Co in: Het tij keren deel 2
Geplaatst: Gisteren, 13:17
Als kind van een jaar of 10 woonde ik de slachting van een varken bij, bij een vriendinnetje thuis.
Ik vond dat toen heel intrigerend en spannend. Maar sentiment kwam toen nog niet bij mij op.
Ik heb toen zelfs nog mee geholpen met de worsten draaien.
En in de loop der jaren ben ik daarin helemaal veranderd. Ik kan ook niet goed tegen de wreedheid van de natuur, maar, los van de mens die alles naar zijn hand zet, moeten we toch toegeven, dat de natuur net heel erg praktisch en 'goed' in mekaar zit.
In principe worden in de natuur de zwakste en oudste dieren eerst gedood door de roofdieren. De jonge en sterke dieren hebben nog kans op ontsnappen of zich verdedigen.
De natuur zónder mens is een perfect werkend ecosysteem.
Maar de mens is zonder twijfel de wreedste aller dieren : dieren kweken voor consumptie, soms zelfs letterlijk in kooitjes, zodat ze zelfs geen kans hebben om te ontsnappen.
Ook hebben wij eigenlijk geen natuurlijke vijanden meer, buiten onze eigen soortgenoten, zodat de mensheid zich exponentieel uitbreidt.
Pffew, ben weer op de filosofische toer, denk ik
- Monique1963
-
- Berichten: 10690
- Geregistreerd: 14-03-17
- Woonplaats: Frankrijk, Gers
Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 13:54
Marilu schreef:Ik ben in de loop der jaren ook meer en meer een 'softie' geworden.
Als kind van een jaar of 10 woonde ik de slachting van een varken bij, bij een vriendinnetje thuis.
Ik vond dat toen heel intrigerend en spannend. Maar sentiment kwam toen nog niet bij mij op.
Ik heb toen zelfs nog mee geholpen met de worsten draaien.
En in de loop der jaren ben ik daarin helemaal veranderd. Ik kan ook niet goed tegen de wreedheid van de natuur, maar, los van de mens die alles naar zijn hand zet, moeten we toch toegeven, dat de natuur net heel erg praktisch en 'goed' in mekaar zit.
In principe worden in de natuur de zwakste en oudste dieren eerst gedood door de roofdieren. De jonge en sterke dieren hebben nog kans op ontsnappen of zich verdedigen.
De natuur zónder mens is een perfect werkend ecosysteem.
Maar de mens is zonder twijfel de wreedste aller dieren : dieren kweken voor consumptie, soms zelfs letterlijk in kooitjes, zodat ze zelfs geen kans hebben om te ontsnappen.
Ook hebben wij eigenlijk geen natuurlijke vijanden meer, buiten onze eigen soortgenoten, zodat de mensheid zich exponentieel uitbreidt.
Pffew, ben weer op de filosofische toer, denk ik
Laatste filo deel van je post, ja is helemaal zo, maar ik kan er niet meer naar kijken ook al is het natuurlijk.
Eerst deel van de slachting, het is door het zien van slachtingen dat ik als 10-jarige begreep dat vlees van dieren kwam en de horrors die ik zag, het verschrikkelijke lijden van dieren en vooral het onrespect van de mensen in die slachterijen, het onnodige extra leed dat ze de dieren toebrachten en daar totaal koud onder bleven, dát was voor mij de reden om te zeggen tegen mijn ouders dat ik geen dieren meer wilde eten. Wist niet dat dat dan vegetariër heette, maar dieren eten never nooit meer. Het besef groeide en ik ging steeds minder dierlijke producten gebruiken en eten.
Om even uit te leggen, en ik mag toch heel erg hopen dat die werkwijze is verbeterd in slachterijen, wat ik zag. Als ik met mijn pony van de stal naar de rijvereniging reed ohz, dan kwam ik langs 2 slachterijen. De ene was een kippenslachterij, waar toen indertijd nog de kippen onverdoofd uit kratten meteen met de nek aan een haak werden gehangen en levend fladderend zo de slachterij in verdwenen. Het hulpeloze fladderen, het sadistische van het systeem zorgde ervoor dat ik vaak een omweg van 3 kwartier nam om het niet meer te hoeven zien.
De rijvereniging ligt tegenover een slachterij. Daar werd alles geslacht, maar het meest koeien. Tussen de buitenbak van de rijvereniging en de slachterij lag een kanaal met hoge kunstmatige wallen van zeker een 70 cm. Aan die kades lagen toen nog, dat kan nu uiteraard niet meer, barken waar het slachtafval in gedumpt werd. Regelmatig ontsnapten er koeien uit doodsnood uit de slachterij en sprongen in doodsnood naar hun vrijheid het kanaal in. Er waren gelukkige dieren die ongeschonden elders langs het kanaal een weiland in gingen en later uiteraard alsnog gevangen en geslacht werden.
Er waren ook ongelukkig dieren die op de barken terechtkwamen. De druppel voor mij was een koe die dat overkwam, kennelijk haar voorpoten verbrijzelde en het kanaal in viel. De slachters sprongen zelf in het water met stokken en sloegen haar net zo lang tot ze met haar verbrijzelde poten, meer "lopend" op haar boeg, de kade op"sprong". Van pijn en angst door de stokslagen. Ik huil nog nu ik dit schrijf. Het lachen van de mannen. Ik heb zo'n trauma daarvan overgehouden. Ik kan er nog nachtmerries van hebben.
Dát was voor mij het moment dat ik mijn keuze maakte.
Ik ben nooit meer op werktijden naar de rijvereniging gegaan.
En natuurlijk zal het nu beter zijn dan dát, maar de misstanden in slachterijen worden nog zo vaak aan de kaak gesteld, het is nog steeds verschrikkelijk.
En iedere keer ben ik weer blij dat ik daar zo goed als geen deel van uitmaak.