Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-04-21 16:46

Geplaatst: 16-04-21 16:46

Mijn ouders wonen ook in Frankrijk :')

Maar voor financiën of zorg heb ik echt niets meer te zoeken in Nederland. Die paar cent AOW gaan hem echt niet meer worden en voor zorg zit ik nu ook prima. Ik kan dan dus ook echt geen goede redenen bedenken dat ik terug zou moeten. Heb alleen nog mijn broertje in Nederland met z’n gezin en die zie ik nu net zo vaak als toen ik in Nederland woonde _O-

Ooms en tantes wonen verspreid over de wereld, neven en nichten heb ik verder geen contact mee en opa’s en oma’s allemaal dood.

**Geplaatst**: 16-04-21 17:23

Geplaatst: 16-04-21 17:23

@prairy zo denken wij precies ook, ook als we beide lichamelijk achteruit zouden gaan met geen zicht op verbetering of niet meer zouden kunnen wonen zoals wij straks hopen te mogen wonen door lichamelijke achteruitgang dan kunnen we nog altijd overlijden op onze droomplek. Klinkt voor sommige misschien heel dramatisch, maar wij vinden het juist een fijne gedachten. Hebben ook geen kinderen.

Laatst bijgewerkt door moonsparkle op 16-04-21 17:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-04-21 17:32

Re: Emigreren, maar waar naartoe?

Geplaatst: 16-04-21 17:32

Mijn ouders leven niet meer, die van mijn man ook niet. Maar bij ons is het andersom, wij zijn pas geëmigreerd nadat de kinderen de deur uit gingen. Die wonen dus allemaal in Nederland, net als de kleinkinderen. Wij hebben daar nu ook een appartement, voor vakanties, maar we denken zelf ook wel dat het weleens voor onze oude dag zou kunnen zijn.

Ik moet er nog niet aan dénken om nu terug te gaan naar Nederland, ik hou zielsveel van Spanje, ons dorp, ons huis en de natuur om ons heen. Maar als er echt gebreken komen of je komt alleen te staan, dan is Nederland en een flatje wel heel comfortabel. We houden dus alle opties open en gelukkig kan dat financieel ook. Maar we gaan er inderdaad straks stevig op achteruit met AOW en niet teveel pensioen, dus bouwen we zelf wel een behoorlijke buffer op. De verkoop van ons hypotheekvrije huis hier is dan misschien ooit wel nodig. Of andersom :-)

Maar dat zijn zorgen voor de toekomst.

**Geplaatst**: 16-04-21 17:35

Re: Emigreren, maar waar naartoe?

Geplaatst: 16-04-21 17:35

Maar bij terug naar Nederland in geval van overlijden van partner/er alleen voor komen te staan ga je er dus wel vanuit dat je meer binding met Nederland blijft houden dan met je nieuwe thuisland. En wellicht is dat ook wel zo als je pas op oudere leeftijd emigreert maar zeker als je op jongere/werkende leeftijd vertrekt en daar dus een leven opbouwt zal die binding toch meer verplaatsen lijkt me.

**Geplaatst**: 16-04-21 17:38

Geplaatst: 16-04-21 17:38

Electra63 schreef:
Frummels schreef:
Als je naar een EU land verhuist zijn er speciale belastingregels. Je wordt nooit dubbel belast en betaalt dus maar in 1 land inkomstenbelasting. Mijn man heeft een eigen bedrijf en werkt vanuit huis. Dus voor ons was goed internet belangrijk.
Sinds we geëmigreerd zijn werk ik zelf niet meer, dus voor mij maakt het allemaal niet zoveel uit.

.

Je verliest wel per jaar 2% van je AOW-opbouw.
Dus als je 20 jaar in het buitenland woont, heb je toch 40% minder AOW straks.
Woon je dan weer in Nederland en heb je geen of een klein pensioen, dan kan je in aanmerking komen voor bijstand; maar niet als je in het buitenland blijft wonen.

Dat klopt inderdaad. Maar persoonlijk zie ik dat dan wel weer. Eerst maar eens zien dat ik zo oud mag worden!

En wij wonen (mede om dit soort redenen) hypotheekvrij, dus met 60% aow en ons opgebouwde pensioen zouden we prima uit de voeten kunnen. Als er nood aan de man is, zouden we ons huis kunnen verkopen en kleiner/goedkoper gaan wonen en van de overwaarde leven bijvoorbeeld.

**Geplaatst**: 16-04-21 17:41

Geplaatst: 16-04-21 17:41

Mijn beste vriendin woont in Spanje en wordt daar binnenkort alleenstaande moeder (bewust), die denkt er ook echt niet over om naar NL terug te gaan. Haar hele sociale netwerk is immers in Spanje.

Ik ben er over aan het nadenken om me te laten inburgeren zodat mijn kind een dubbel paspoort krijgt, de mijne moet ik dan wel inleveren. Dan ben ik echter geen EU burger meer. Maar voorlopig komen we nog niet in aanmerking (niet lang genoeg in hetzelfde kanton).

**Geplaatst**: 16-04-21 17:46

Geplaatst: 16-04-21 17:46

Ik denk als je van huis uit gewend bent dat mensen emigreren, verder uit elkaar wonen en reislustig zijn, je misschien er anders in staat?

Wij gingen thuis niet veel op vakantie. Was in begin met mijn gehandicapte broer in die jaren ook best moeilijk.

En wie wel in NZ woonde was eigenlijk best verdrietig, dus dan is dat wat je meekrijgt.

Ik denk ook dat als je jong bent en werk en een gezin hebt, je leven in een ander land gewoon goed loopt. Maar ik merk bij mijn oom bijv dat het met ouder worden, ondanks 50jr in Nederland toch anders wordt. Zeker als in je vaderland mensen wegvallen en je mensen gaat missen.

Ik zelf heb vrij dicht op mn moeder en broer gewoond altijd en dan is afstand nemen heel anders dan als je elkaar toch maar 2x pj ziet, neem ik aan.

Onze zoon is nu al niet meer mee verhuisd naar het Noorden, maar die afstand speelt al best een rol.

Maar ik zie ook dat hij zelf ook niet die wensen en gedachten heeft van emigreren en rondreizen. Hij vindt vakanties super, maar echt lang van huis hoeft niet. Dus ergens is dat gewoon niet meegegeven.

Ik had vroeger vrienden die al overal hadden gewoond. Hun kinderen zijn ook snel zelfstandig geworden en overal gaan wonen en werken. Zit er toch meer in dan, denk ik.

**Geplaatst**: 16-04-21 17:48

Geplaatst: 16-04-21 17:48

lizy29 schreef:
Maar bij terug naar Nederland in geval van overlijden van partner/er alleen voor komen te staan ga je er dus wel vanuit dat je meer binding met Nederland blijft houden dan met je nieuwe thuisland. En wellicht is dat ook wel zo als je pas op oudere leeftijd emigreert maar zeker als je op jongere/werkende leeftijd vertrekt en daar dus een leven opbouwt zal die binding toch meer verplaatsen lijkt me.

Dat klopt absoluut. Wij waren dan ook in een hele andere fase, al was ik pas 45. Albert is 9 jaar ouder. Hij heeft door zijn ziekte moeite met Spaans leren en zou zich zonder mij heel erg onthand voelen. Zijn gezondheid was de hoofdreden om hierheen te gaan, al voel ik me echt als een vis in het water hier.

Daarom zeg ik ook: zolang het kan, gaan wij niet terug. Maar als je vier kinderen en vier kleinkinderen in Nederland hebt, raak je die binding niet kwijt. En doordat we regelmatig een aantal weken (pré corona) in ons appartement daar zitten, is ons sociale leven daar drukker dan ooit. Als we daar zijn hebben we volop tijd om contacten te onderhouden en die hebben we gedurende ons leven volop opgebouwd. Veel van hen komen ook weleens een paar dagen hierheen.

Wij hebben echt ´the best of both worlds´ en dat kan ook doordat we niet hoeven werken. We houden gewoon alle opties open, maar inderdaad, ik voel me ook nog best verbonden met Nederland.

**Geplaatst**: 16-04-21 17:56

Re: Emigreren, maar waar naartoe?

Geplaatst: 16-04-21 17:56

Wij hebben ook wel het geluk dat we heel jong zijn (begin 30), geen kinderen hebben (ook geen wens), mijn man locatie onafhankelijk kan werken en dat mijn moeder en mijn schoonvader + zijn vriendin hierheen willen verhuizen zodra ze met pensioen kunnen. En mijn zwager + schoonzus komen over een jaar of twee ook

dat maakt het wel nog veeeel leuker voor ons.

**Geplaatst**: 16-04-21 18:00

Re: Emigreren, maar waar naartoe?

Geplaatst: 16-04-21 18:00

Dat is inderdaad wel heel anders :-)

Ik moet zeggen dat ik nooit heimwee heb gehad en nog niet, maar dat ik nu soms best verdrietig ben dat ik de kinderen al zó lang niet gezien heb. Meestal gingen we wel een keer of drie per jaar naar Nederland, nu al vanaf augustus niet en dat wordt ook pas in juli op zijn vroegst.

**Geplaatst**: 16-04-21 18:09

Geplaatst: 16-04-21 18:09

MoniqueT schreef:
Dat is inderdaad wel heel anders Ik moet zeggen dat ik nooit heimwee heb gehad en nog niet, maar dat ik nu soms best verdrietig ben dat ik de kinderen al zó lang niet gezien heb. Meestal gingen we wel een keer of drie per jaar naar Nederland, nu al vanaf augustus niet en dat wordt ook pas in juli op zijn vroegst.

Dat kan ik heel goed begrijpen

Hier is het meer andersom, de familie in NL baalt heel erg van feit dat ze ons zo lang niet hebben gezien, jongste is eind november geboren en beide kanten de ouders hebben haar nog niet gezien. We zeggen al grappend, voor ze een opa of oma ziet loopt ze al

**Geplaatst**: 16-04-21 18:31

Geplaatst: 16-04-21 18:31

Mijn schoonouders hebben de jongste afgelopen zomer voor het eerst gezien (toen was hij een half jaar) mijn broertje heeft hem nog niet gezien. Kind is van begin februari 2020.
Sowieso zien wij mijn schoonouders eigenlijk maar 1x per jaar. Met onze boederdij kunnen wij eigenlijk niet meer weg tenzij noodgeval dus ze moeten het hebben van hun jaarlijkse vakantie naar ons.

**Geplaatst**: 16-04-21 18:46

Geplaatst: 16-04-21 18:46

MoniqueT schreef:
Dat is inderdaad wel heel anders Ik moet zeggen dat ik nooit heimwee heb gehad en nog niet, maar dat ik nu soms best verdrietig ben dat ik de kinderen al zó lang niet gezien heb. Meestal gingen we wel een keer of drie per jaar naar Nederland, nu al vanaf augustus niet en dat wordt ook pas in juli op zijn vroegst.

Dat kan ik heel goed begrijpen ja :(:)

Ik moet zeggen dat ik mijn moeder ook wel mis hoor. Ik heb haar sinds eind oktober niet meer gezien en normaal zag ik haar toch wel wekelijks.. Maar goed, dat ligt niet zozeer aan onze verhuizing, maar aan de lockdown waar we hier in zitten. Anders had mams al tig keer een vliegtuig deze kant op genomen of wij naar haar. Dus nog even volhouden voor ons.

Lizy: Dat lijkt me ook wel lastig zeg..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-21 19:37

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-21 19:37

Ik gok zo dat ik mijn zusje, die ik nu zo'n 6x per jaar ofzo zie, weleens vaker zou kunnen gaan zien omdat die gek is op wijn

Ik ben al van noord Holland naar Limburg verhuisd een aantal jaar geleden, dat helpt wel denk ik. Niet een hele grote afstand, maar even op de koffie is toch wat lastig dan.

Overigens is mijn familie zo honkvast als naar zijn kan volgens mij, mijn stamboom gaat een heel eind terug en van beide kanten is het een straal van 30km max waar het gros gewoond heeft

En de boerderijen die we bekijken hebben bijna allemaal 2-3 huizen erop staan dus het zou ook makkelijk passen met zijn allen, zelfs de ouders en evt zus van mijn zwager zouden er bijna nog bij kunnen komen wonen, dan is de hele handel compleet haha. Toevallig hebben we allemaal geen kinderen, dus wie weet. De enige die het meest aan Nederland gehecht is, is mijn zusje. Maar daarvoor hebben we dus de wijngaarden als lokkertje

Pandora, crazy cat lady ben ik nu ook wel al inderdaad, de teller staat op 4

Frummels, wat fijn dat je hele familie jullie kant op lijkt te komen!

**Geplaatst**: 16-04-21 19:42

Geplaatst: 16-04-21 19:42

Dat moet je ook maar willen natuurlijk... ouders, zus,.... op enkele meters van je eigen huis hebben wonen... persoonlijk zou ik zoiets niet gedroomd mogen hebben :')

**Geplaatst**: 16-04-21 19:45

Re: Emigreren, maar waar naartoe?

Geplaatst: 16-04-21 19:45

Ik heb 10 jaar naast mijn schoonmoeder gewoond .... toen mijn man overleed, was ik erg verdrietig, maar dat ik bij haar weg kon, was wel heel fijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-04-21 19:46

Geplaatst door de TopicStarter : 16-04-21 19:46

Nou nee, niet letterlijk bij elkaar om de hoek, maar als we alles samen leggen en dan op zeg 50 of meer hectare kunnen wonen, mwah

We kunnen allebei gelukkig heel goed met mijn ouders opschieten over het algemeen, maar letterlijk naast ons zou niet goed zijn nee. Maar 10 minuten lopen, ja dat zou op zich prima zijn. Ieder zijn eigen stuk, maar wel bij elkaar in de buurt.

**Geplaatst**: 16-04-21 19:56

Re: Emigreren, maar waar naartoe?

Geplaatst: 16-04-21 19:56

Emigreren , veertig jaar geleden wel over gedacht en dan naar Zweden , niet doorgegaan om verschillende redenen maar wanneer ik dan een boerderij met heel veel hectare grond en grote boerderij en schuren zie met uitzicht op heuvels en meren voor 295.000 euro dan kriebelt het nog steeds.

**Geplaatst**: 16-04-21 20:29

Re: Emigreren, maar waar naartoe?

Geplaatst: 16-04-21 20:29

Wie kijkt er ook naar de boeren in Europa met Yvon Jaspers? Zo leuk!

**Geplaatst**: 16-04-21 20:32

Geplaatst: 16-04-21 20:32

Ik heb veel (schoon)familie in Griekenland, Canada en Engeland.
En wat vrienden met internationale roots uit of in Spanje, Indonesië, Turkije, Marokko en bijv de Antillen.

Sommigen kregen (zijn al overleden) toch aan het eind van hun leven heimwee naar hun geboorteland.
Soms omdat ze inderdaad partner verloren en/of gezondheidsproblemen kregen. Of dat de situatie in de omgeving veranderde (natuurramp).
Je ziet hier ook dat bijv. oudere mensen die dementeren ook teruggaan in de tijd. Dus je weet het nooit.

**Geplaatst**: 17-04-21 02:45

Re: Emigreren, maar waar naartoe?

Geplaatst: 17-04-21 02:45

Dat laatste zie ik ook bij familie die ouder wordt Electra63. Maar aan de andere kant, zijn ouderen in Nederland ook vaak eenzaam. Nu ligt de focus misschien op het emigreren.

Wij hebben al 3jr in t Noorden gewoond en toen zagen we mensen wel, maar gingen ook vaak hun kant op.

Toen bij familie gaan wonen. Alleen mn moeder en broer veel gezien. Verder viel het tegen qua frequentie, maar ik had er zelf ook niet veel behoefte aan.

Nu weet in t Noorden, hele grote verbouwing en alle dieren aan huis. Dan kan je wel weg, maar we zijn gewoon echt midden in de verbouwing waar we echt veel tijd aan besteden.
Je denkt dat mensen interesse hebben, maar dat valt tegen. Is niet erg. Toen we hier pas woonden enkele nieuwsgierige aagjes en wel hulp aangeboden, maar daar kwam niks van terecht, wat wij ook wel zo hadden ingeschat, dus nergens op gerekend.

Als we nu iemand spreken horen we; Ja, jullie zijn zo ver gaan wonen. Jullie willen verbouwen. Jullie nemen al die dieren........
En dan zijn we hier pas 1,5 jaar.
Tja, wij zijn hier wel happy voorlopig en wij redden ons wel.

Soms denk ik wel. komen ze niet omdat ze dan denken dat ze denken verplicht te zijn om te helpen? Hoydt dat tegen?
Zouden ze wel komen als we kant en klaar gastdame en heer kunnen spelen?

Of zou het buitenland een betere smoes zijn geweest om er even makkelijk ( en goedkoop ) tussenuit te kunnen?

Wij laten het niet meer van anderen afhangen en dat deed ik vele jaren wel. Maar een volwassen zoon en straks evt kleinkinderen vind ik wel iets anders.

**Geplaatst**: 17-04-21 09:42

Geplaatst: 17-04-21 09:42

superpony schreef:
Zouden ze wel komen als we kant en klaar gastdame en heer kunnen spelen?

Voor mijn kant van de familie is het antwoord: nee
Wij zijn nu 13 jaar weg en behalve mijn ouders die zonder Corona regelmatig komen zijn mijn broers beide 1x geweest en de rest van mijn familie is nog nooit geweest. Er is ook niemand geinteresseerd in een gratis vakantiebestemming.
In het begin zeiden ze dan: ja lijkt ons leuk, maar jullie wonen zo klein.
Dat is inmiddels allang niet meer het geval maar zelfs als mensen op doorreis in de buurt zijn komen ze niet aan voor een hapje.

De familie van mijn man (broers, ooms/tantes) hebben komen wel af en toe langs en altijd heel gezellig. Dat is echter een hele oude familie dus langzaam gaat dat niet altijd meer, maar we gaan ook gewoon graag daar op bezoek.
Enkele vroegere vrienden zijn hier nog nooit geweest en dat verwaterd dan, met andere zijn we nog steeds goed in contact.

**Geplaatst**: 17-04-21 09:59

Geplaatst: 17-04-21 09:59

Sizzle schreef:
superpony schreef:
Zouden ze wel komen als we kant en klaar gastdame en heer kunnen spelen?

Voor mijn kant van de familie is het antwoord: nee
Wij zijn nu 13 jaar weg en behalve mijn ouders die zonder Corona regelmatig komen zijn mijn broers beide 1x geweest en de rest van mijn familie is nog nooit geweest. Er is ook niemand geinteresseerd in een gratis vakantiebestemming.
In het begin zeiden ze dan: ja lijkt ons leuk, maar jullie wonen zo klein.
Dat is inmiddels allang niet meer het geval maar zelfs als mensen op doorreis in de buurt zijn komen ze niet aan voor een hapje.

Herkenbaar hoor, wij wonen een half uur van mijn schoonfamilie en mijn mans vrienden af, maar die komen hier nooit

Mijn schoonvader wel, die helpt/hielp ons met verbouwen. Maar in ruil daarvoor moet ik mijn man dus weer regelmatig inleveren omdat hij zich dan op zijn beurt verplicht voelt om bij zijn ouders te helpen.
Wat dat betreft woonde ik liever nog verder weg, eigenlijk. Dan is dat gedonder ook afgelopen.
Want op een gegeven moment was mijn man iedere zaterdag of bij zijn broer of bij zijn ouders aan het werk. Terwijl we hier ook nog werk zat hebben :Y)

en dat ga ik niet allemaal in mijn eentje doen

Ik heb hem al voorgesteld dat hij dan maar weer 40 uur per week moet gaan werken, aangezien hij nu ook 8 uur per week bij zijn familie werkt (+32 uur voor zijn werkgever) houden we net zoveel tijd over als hij al die tijd bij de baas werkt, én meer geld.

Afgelopen december hadden we een noodkap vergunning voor een verrotte boom naast het huis, die moest echt snel gekapt worden. Maar je moet niet denken dat zijn familie (of vrienden) daarmee helpt hoor, die hebben we uiteindelijk samen met een buurman omgezaagd. Die familie en vrienden waarvoor mijn man altijd zo hard loopt, hebben we niet gezien, die waren druk met andere dingen vonden ze.
Wat dat betreft kun je beter verder weg wonen, dan zitten ze ook niet meer aan je te trekken als ze zelf hulp nodig hebben, dat hebben we ervaren toen we op een uur rijden van ze af woonden.
Ach ja, dat is onze eeuwige strijd.

Ik zou dus graag wat verder weg willen wonen, dat maakt het in mijn ogen allemaal wat makkelijker. Relaties opbouwen doe ik liever met de mensen die letterlijk en figuurlijk wat dichterbij zijn.

**Geplaatst**: 17-04-21 10:05

Geplaatst: 17-04-21 10:05

Dat blijft toch altijd een dingetje hè, die familiedingen.... hier zit het ook overal wat scheef en daar dan een middenweg in vinden die voor iedereen ok is, blijft moeilijk....

Op dat vlak lijkt heel ver weg wonen dan ideaal, gewoon geen familie gedoe meer

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-04-21 10:12

Re: Emigreren, maar waar naartoe?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-04-21 10:12

Mijn vader heeft hier ook regelmatig geholpen en als mijn zusje en zwager hier zijn of met zijn allen hebben we ook soms wel eens iets waar ze dan even mee helpen. Andersom helpen we ook als het nodig is, ook al is het naar mijn ouders bijna 2u en ruim een uur naar mijn zusje.

De ouders van mijn man zijn al overleden en zijn zussen zien we niet meer (1 helemaal niet meer en de ander 1x per jaar ofzo), lekker rustig.

Ik las nog iets over terug keren naar Nederland en dan op een 2 kamer flatje gaan wonen, no way voor mij. Dan kan ik net zo goed gelijk dat einde pilletje nemen want anders spring ik waarschijnlijk van het dak uiteindelijk. Daar zou ik echt doodongelukkig worden. Was laatst toevallig bij een oudere man die een lange tijd in de tropen gewoond had en noodgedwongen naar nl moest en nu dus zo woonde. Gelijk gezeik met buren, pfff mij echt niet gezien. Dan maar in een vakantiewoning of een tiny house ofzo.