Zaterdag 13 oktober 2007: The Journey is about to beginEen jaar vol reizen is 2007 zeker. Na een geweldige lifestyle of the rich & famous vakantie in Los Angeles afgelopen mei met mijn moeder en peetouders, was Londen en daarmee ook onze lief Orlando Bloom aan de beurt om geterroriseerd te worden door Shanna en mij, twee maanden geleden

. Daarmee zijn we er nog niet, beter gezegd, ik ben pas op de helft! Oktober staat namelijk in het teken van Toscane oftewel Italië, waar ik met een volle bus scholieren uit de vierde klas van de Ring van Putten naartoe vertrek

!
Zaterdag is het dan zover. Om 13:00 zit ik in een vol klaslokaal met voor me op tafel mijn paspoort en informatie boekje. Na even wachten komt daar eindelijk de bus van Mijnders om de hoek zetten. Als alle bagage is ingeladen stappen ook de leerlingen en vier begeleidende docenten in en start onze buschauffeur Bram de tocht naar het zuidelijke Italië

!
Leslie, onze Amerikaanse uitwisselingsstudent waar ik veel mee optrek, zit naast me en er heerst al snel een gezellig sfeertje in de bus. Er wordt gezongen, hele foute eeuwenoude nummers van de Vengaboys gedraaid en vooral veel lol getrapt, terwijl een enkeling al binnen een paar uur ligt te ronken. Natuurlijk heb ik mijn camera’s paraat en wordt de reis nauwkeurig vast gelegd. Daarnaast heb ik ook mijn schrijfgerei bij me en zit ook heel wat bladzijdes vol te kladden.


Meerdere malen stoppen we bij tankstations en wegenrestaurants om de benen even te kunnen strekken, meestal blijven we een half uurtje plakken en hangen we wat rond. Tijd voor mij om mijn camera tevoorschijn te halen en wat plaatjes te schieten:





Eenmaal weer op de weg gaan twee tv schermen de verveling goed tegen. Na lekker achterover de laatste James Bond film gekeken te hebben, start een wel heel bekend DVD menuutje op het scherm. Ik schiet in de lach als ik me realiseer dat Pirates of the Caribbean: Dead Man’s Chest gaat beginnen terwijl ik luisterend naar de soundtrack van Pirates aan mijn eigen versie van PotC aan het schrijven ben in een zwak schemerlichtje van de bus. Natuurlijk bel ik Shanna even, hoewel ik me al in Frankrijk bevind, die mag zo’n voorval als dit natuurlijk niet missen. “Het enige wat nu nog mist is de rum!”, merkt Shanna lachend op, daarin heeft ze helemaal gelijk! We houden het kort om de kosten een beetje te drukken en als de film afgelopen is, ga ik weer vrolijk verder met mijn verhaal.
Aan slapen kom ik niet echt, als de klok op twee uur springt is mijn leeslampje de enige die nog aan is en ligt bijna heel de bus in diepe rust. Buiten wordt de verandering van het landschap langzaam duidelijk door de meerder lichtjes die op de heuvels en bergen branden. Franse namen komen op de borden voorbij en voor ons branden meerdere rode achterlichten van andere late reizigers, terwijl we af en toe een tunnel tegenkomen. Na enige tijd besluit ik mijn best te gaan doen om in slaap te vallen, kruip onder mijn dekentje, schuif de pet over mijn ogen en zak weg in mijn stoel.
Trusten!
Kate