Een vindplaats is daar ook uitgeroepen tot Unesco World Heritage, Tamgaly, https://whc.unesco.org/en/list/1145/ . In praktijk was dit een van de eerste plaatsen waar de rotstekeningen gevonden werden en het ligt goed bereikbaar dichtbij een weg. Deze site is dus uitgeroepen tot world heritage site. Dat neemt echter niet weg dat in de valleien daaromheen minstens net zoveel rotstekeningen te vinden zijn.
Wij gingen op pad met twee archeologen van de Universiteit van Kazachstan die zich tot taak hebben gesteld om de rotstekeningen in kaart te brengen. Verder was er ook een filmmaker mee die inspiratie aan het opdoen was voor een documentaire over de rotstekeningen.
We begonnen in Almaty. Almaty is een wereldstad volgens communistisch stratenplan (alle straten parallel, dus verdwalen is moeilijk). Wel alle bewegwijzering in het cyrillisch (toch eens investeren in het lezen van het cyrillische schrift) en op elke straat hoek een gelegenheid tot (ijs)koffie.
1.

Uiteraard was er een Bazaar
2.

Na enig acclimatiseren op naar de steppe/semi-desert voor de rotstekeningen:
Onder de bomen kamp 1. Wij hadden het blauwe tentje.
3.

Zo zag het koken er uit:
4.

Rotstekening, een geit
5.

Twee honden
6.

Uiteraard kwam er ook een herder met paard langs.
7.

Na drie nachten verplaatsten wij ons naar de volgende vallei. Kamp 2.
8.

Even een herinnering aan de natuurlijke bewoners van het gebied, een slangehuid.
9.

Twee keer een kameel

10.

11.

Waar wij zaten was toevallig ook net een oefening van het leger van Kazachstan bezig. We hadden toestemming en hadden ook te horen gekregen waar het leger precies zat zodat we elkaar niet in de weg liepen. Ik kreeg er wel een beetje zo'n ouderwets spionage gevoel bij 'team van Archeologen doet veldwerk precies daar waar het leger ook bezig is' .
12.

Ons vervoer:
13.

Op de terugweg naar Almaty nog even gestopt voor een typisch Kazachs gerecht. Een soort hele dunne yoghurt met granen er in.
14.

15.
