Geplaatst Samen met mijn vader zijn we al vaker in de Pyreneeën en in Italië op trektocht gegaan. Deze waren intens rijden - begrijp me niet verkeerd! Maar, ze waren wel erg luxe. Ruime kamers voor onszelf, zachte bedden in hotels, koks etc etc.
Dat alles in tegenstelling tot de trektocht van vorige week. Voor ongeveer de helft van de prijs kun je gewoon net zoveel paardrijden
ook wel eens leuk.En zo zijn we op zondagochtend om 03:30 opgestaan om om 05:00 te verstrekken. Dit was wat mij betreft nog het meest afzien, vroeg opstaan en 11 uur autorijden staan niet op mijn lijstje favoriete dingen in het leven
. Rond 5 uur s avonds kwamen we aan, een paar uurtjes te vroeg waardoor ik nog uitgebreid veulens kon knuffelen 
. 
S avonds kregen we een eenvoudig diner van brood met salami en radijsjes als voorgerecht en pasta met een soort ragout als hoofdgerecht. Dikke prima. Hierbij hebben we de reisbegeleider ontmoet en de groep: 1 (Franstalige) Belg, 2 jonge Franse meiden en 2 oudere Franse dames. De reisbegeleider Lola sprak... Frans en 2 woorden Engels. Gelukkig heb ik dik 15 jaar geleden een jaartje Frans gehad op school hahaah.
De volgende ochtend stonden we om 6 uur op. Na het ontbijt (brood met jam) gingen we de paarden halen.
Oh my... Ik heb zelden zulke dikke paarden gezien. We zullen maar zo zeggen, het Franse paardenvoer is lekker en calorierijk daar
. Van tevoren zeiden ze dat het Arabieren waren, toen ik er een beetje bedenkelijk bij keek zei Lola oke misschien is de jouwe een appaloosa 
Ik kreeg Ulynn toegewezen, een merrie van 14 jaar. Op de grond een absoluut stereotype niet geweldig opgevoede koudbloed, met rijden een heel fijn dier
. 
Mijn vader kreeg Amy, een wat ouder dier dat ook het meest eigenwijs was van het hele stel. Ontzettende fixatie op eten, maar ook echt een schat. We hebben heel veel om haar gelachen. Alleen het galopperen trok ze slecht, elke keer dat het moest gaan gebeuren trok Amy een zielig snuitje en deed haar uiterste uiterste best om de rest niet uit beeld te laten raken
. Zo dik zijn zal daarbij niet hebben geholpen. We waren erg dankbaar dat er geen wrongen op de zadels zaten.Afijn, alles is vlug opgezadeld en ik zette nog snel even andere teugels aan Ulynns hoofdstel. (er zaten stroeve springteugels aan, en ik zag de blaren al opkomen. Thanks but no thanks). Het halster mocht blijven zitten, en het halstertouw met een soort wurgknoop vast om de hals.
En zo gingen we op pad! Het was prachtig weer, tegen de 20 graden en een beetje halfbewolkt is ideaal om in te rijden. Direct in het begin doen we een stukje draf en een galopje, ik denk om te checken of iedereen kon rijden. En we zijn blijkbaar geslaagd
. Nu kwam ik erachter dat Ulynn fijn licht op de hulpen is en dat de galopjes dan wel voluit gaan, maar mijn eigen paard thuis zou de topsnelheid wel een leuk basistempo vinden haha. Met uitgestrekte hals en een hoop gehijgpuf blijft Ulynn netjes in de middenmoot. 
Bergje op, uitzichten bekijken.. Het heeft iets meditatie achtigs. De paarden moesten er een beetje inkomen zo de eerste tocht van het seizoen en daarom was daar na een paar uurtjes alweer een lunch. De lunch was afgewisseld de ene dag rijstsalade en de andere dag pastasalade, met brood en (kaas
). Ik denk dat ik ongeveer de helft van mijn calorieën aan kaas naar binnen heb gewerkt. Heerlijk.Tijdens de lunch zette we de paarden vast aan het halster, waarbij ik er al snel achter kwam dat ik Ulynn het beste eerst vast kon zetten en pas daarna het hoofdstel uit moest doen. Ahum. Ik heb dus gratis en voor niks ook nog schaatsles gehad
. Rond 15u kwamen we die eerste dag aan bij onze bestemming. De paarden gingen in een weiland vol vers, vet gras en wij slapen bovenin een groot pand, in een soort jaren 60 uitziende slaapzaal. Veeeel hout
net toen we er waren kwamen er enorme stortbuien los, dus dat was goed gepland. Het avondeten was rijst, groente en eventueel varkensvlees allemaal opgewarmd in 1 pan
. Het vult de buik en stopt de honger.Afijn, op dag 2 stonden we om 05:30 op en zaten om 7:30 te paard, en zodra we dit dorp uit waren hebben we 3 dagen lang geen mensen buiten onze groep meer gezien! Het bestaat nog
.
S ochtends hadden we nog heerlijk weer, maar het trok wel een beetje dicht met bewolking. Het is niet Lola's favoriete deel van de trip, neerbuigend heeft ze het over een eindeloze bosweg haha.
En zo kwamen we vanuit een natuurgebied in een heus biologisch reservaat (zonder enige vorm van telefonisch bereik). Prachtige vergezichten en duizenden en duizenden bloemetjes zo ver als je kunt kijken, en dat is heul erg ver
. Zo mooi, geen enkel menselijk geluid en dan zo hard mogelijk over de vlaktes heen galopperen .
S avonds bleven we in een berghut zonder water, 1 zonnepaneel en uiteraard een houtkachel. Onwijs veel sfeer, en dan slapen in bedden die iemand met de hand in elkaar heeft getimmerd en een extra deken over je slaapzak uit een ton met de tekst 'don't freeze!' haha. Op deze dag begonnen ook onze Franse vrienden te ontdooien en realiseerde met name de dame van 25 dat ze toch best wat Engels kon.
S nachts heeft het heel hard geonweerd en geregend, maar net toen we gingen zadelen om half 7 werd het weer droog! Yess .
De hele ochtend hebben we weer genoten van het landschap, en de oudere Franse dames vonden lekkere paddenstoelen.
S middags trok het echter dicht, hele dichte mist en harde wind. Ik heb mijn regenpak aan gedaan en bleef zo toch nog redelijk warm en droog.
'S avonds was ik alsnog wel blij dat we weer stromend water en daardoor de beschikking hadden over een soort camping douche. Wat een luxe is dat toch. We bleven in een soort ski dorp, dat nu s zomers zo goed als verlaten is maar wel nog een open bar had. Met glühwein
De volgende ochtend hadden we helaas pech, stromende stromende regen. Maar, voor het opzadelen mochten we een grote stal gebruiken waar zo te ruiken normaal geiten in stonden! Super lief en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Helemaal ingepakt zijn we vervolgens compleet natgeregend
tegen dit soort regen is niks opgewassen. Alles was ook wat glad geworden, en toen we een stuk moesten lopen naast het paard heb ik helaas mijn voet bezeerd. Omdat Lola etc heel veel sneller waren ben ik wel verder gestrompeld maar eh ja. AU. Met een hoop pijnstillers, en zalf, en tape ben ik weer op Ulynn gestapt en pas bij het einde van de dag er weer afgestapt 
.Die avond had de kok van de manege/ het begin punt zich uitgesloofd op de geplukte paddenstoelen. Ravioli gratin met romige paddestoelen saus
wat een verschil met de andere avonden. Heeeerlijk gewoon. Deze nacht bleven we slapen in wederom een groot pand met grote slaapzalen. Er verbleef hier ook een groep senioren die op wandelvakantie waren, en toen wij aankwamen zaten zij al diep in de sherry haha. S ochtends waren zij nog eerder op dan wij, maar het scheelde niet veel want alles was goed gehorig en de oudere mensen bepaald niet stil
.En zo werd ik wakker op mijn verjaardag, en speciaal voor de gelegenheid was het zonnetje terug
. 
Ik heb met de lunch getrakteerd op stroopwafels en gelukkig lustte iedereen deze graag. Omdat Lola een examen moest doen en er 'iets' was met de vervanger, hebben we op vrijdag een rit gemaakt met bijna hetzelfde begin als eindpunt, en aan het einde werden we opgehaald met een grote vrachtwagen voor de paarden en een busje voor de mensen+ zooi.
Ik heb zelden 8 paarden zo braaf zien laden, ik was enorm onder de indruk. Ze stonden om en om naar links of rechts. Dus je had aan de rechterkant van de truck hoofd - kont - hoofd etc etc. Heel efficiënt.
S avonds bleven we terug op de manege waar alles was begonnen, maar eerst ging het licht uit. Werd er keihard in het Frans gezongen en kreeg ik een chocolade caramel taart met aardbeien en kaarsjes voorgeschoteld
heel leuk, had ik nooit verwacht. Mijn vader maakte nog een grapje, dat ik ook graag een liedje wou zingen voor hun. De l*l 
ze snapten eerst niet helemaal dat het een grapje was dus het was lekker genant maar we hebben erg gelachen met de hele groep.En zo brak de allerlaatste dag aan. We hebben alleen de ochtend, en na mijn verhalen over mijn eigen paard Mel vroegen ze of ik op hun 'gekke' springpaard naar buiten wou.
Yaaass
. Ze heette Esprit, en of haar vader of haar opa was Arc de triomf, blijkbaar beroemd. Geen idee. In elk geval was ze echt een verademing voor mijn knieen, super braaf en ik zou niet weten waarom ze haar gek vonden. Heerlijk dier en een heerlijk eind van een prachtige reis 
..
