Geplaatst In 2014 hebben we ons huis in de zuid Franse Tarn gekocht. Een oude boerderij, ruim 350 jaar oud gebouwd van leisteen. Daarbij zit een hele grote schuur, de grange en nog een kleinere schuur, en dan nog wat kleinere aanbouwsels. Onder het hele huis zit een kelder en is ook een zolder.
Toen we het kochten was er geen keuken, een kapotte badkamer en geen isolatie. We zijn flink aan het klussen geslagen, dat kon alleen in de vakanties en we hebben ook nog wel vakantie gehouden natuurlijk.
Ik heb nog wel foto's van hoe het toen was, maar die moet ik echt opzoeken.
In Nederland had ik eerst nog een leuke baan bij als dierenarts bij de dierenbescherming, maar toen ik ziek werd was mijn werkgever niet zo leuk meer en hebben ze mij er op allerlei manieren geprobeerd uit te werken, en dat is uiteindelijk ook gelukt.
Daar sta je dan met een uitkering, zwaar overspannen en depressief door al het gedoe met mijn ontslag. Bovendien had ik fibromyalgie, een kunstheup en een versleten onderrug, ik wilde echt wel graag werken, had hier echt niet om gevraagd, maar het ging echt niet meer.
Ik besloot de tijd van mijn uitkering nuttig te besteden en een opleiding te volgen voor veterinaire acupunctuur.
Daarna ben ik een dierenarts praktijk aan huis begonnen in de garage. Dat werd al snel een groot succes. En uiteindelijk werd ik slachtoffer van mijn eigen succes en kon ik het werk niet meer goed aan. Ik was immers chronisch ziek en ook nog afgekeurd als dierenarts. In die tijd bleek ik ook nog diabetes te hebben en kreeg ik de diagnose ASS. Dat verklaarde een hoop psychische problemen voor mij.
Met mijn man ging het ook niet zo lekker met zijn werk, hij kreeg er steeds meer taken bij deed al jaren een veel hogere functie, heeft allerlei papieren gehaald, maar heeft nooit een loonsverhoging gekregen. Hij is systeem beheerder.
En toen kwam corona, wij hadden er niet heel veel last van, altijd druk met de paarden, het huis en de tuin, dat ging gewoon door.
Alleen mijn omzet kelderde wel flink. Ik titerde veel honden, was daar ook echt bekend mee, mensen kwamen uit het hele land en zelfs het buitenland naar mij toe. Ook gaf ik titersessies, om de week in het weekend. Dat maakte een groot deel van mijn inkomen uit, en die mochten dus niet meer, is immers een evenement.
We hadden al langer plannen om ooit naar Frankrijk te emigreren, door de corona werden deze plannen wat vervroegd. We waren ons werk allebei zat, en het werd ook te zwaar.
Door de corona stegen de huizen in waarde. En toen kregen we begin 2021 dus een bod op ons huis dat we niet konden weigeren, de waarde was meer dan verdubbeld, en hebben we de knoop doorgehakt om definitief naar Frankrijk te vertrekken.
Ik vind het altijd heel stoer dat mensen dit soort stappen aandurven. Denk er ook wel eens over, maar zit nog aan het begin van mijn werkende leven en ik zit redelijk "vast" hier, voorlopig althans. Maar wie weet, ooit... 
