Geplaatst Al lange tijd droomden mijn man en ik ervan om in Italie te wonen, maar het bleef altijd bij dromen en grapjes. Tot we in maart van dit jaar allemaal verplicht thuis moesten werken.. Dan zit je opeens niet meer in die eeuwige achtbaan van haasten en heb je veel meer tijd en rust, althans dat is mijn ervarming. We praatten er steeds meer over en spraken veel met mijn tante die vorig jaar naar Zuid Frankrijk verhuisd was. Ze stuurde ons de mooiste foto's van de prachtigste natuur en uitzichten vanuit haar huis. "Jaloers!!" antwoordden wij dan telkens. Waarop mijn tante een keer serieus vroeg: Waarom doen jullie het dan niet gewoon?..
Tsja, waarom eigenlijk niet? En zo begon onze uitzoek tocht naar alles wat er nodig zou zijn als we dit echt zouden gaan doen. Dat bleek uiteindelijk allemaal best wel mee te vallen. En nu? Toch maar een weekje Toscane boeken om daar eens rond te kijken misschien. En zo kwamen we in juni aan in Toscane, omgeving Lucca. Mijn man wil graag "in de buurt" van het strand wonen, ik juist in de bergen dus omgeving Lucca was een goede compromis voor ons. Het strand is een minuutje of 40 rijden, Lucca 20 minuten, Florence een klein uur. We wilden niet te zuidelijk, en het noorden is - los van dat er geen strand is in onze voorkeursregio Zuid Tirol - niet te betalen voor ons (2 ton voor een studio op het platteland
).We hadden contact opgenomen met een Nederlander die al jaren in Italie woont en samenwerkt met een geometra. zij hebben ons drie dagen lang de regio laten zien, huizen die te koop staan, dorpjes, stranden, natuurgebieden, winkels etc. En wij waren direct verkocht! Wat was het hier prachtig.. En wat een droom zou het zijn om hier te wonen.
Op de eerste dag lieten ze ons een huis zien van een kennis. Het huis sprak ons erg aan, maar we wilden niet te enthousiast reageren en het eerste beste huis kopen wat we zagen. Ten slotte waren we hier ook om te orienteren en niet om direct en huis te kopen
Nadat we nog meer huizen bekeken hadden, bleef het eerste huis toch in ons hoofd zitten. Nog maar een keertje kijken dan. En toen wisten we het allebei: we zijn verliefd.
Na wat onderhandelen met de verkoper werd ons bod geaccepteerd.
Dit is een verborgen strandje aan de rivier in de buurt. Je kunt er heerlijk zwemmen en rustig zitten want er zijn maar weinig mensen die ervan weten en het ligt goed verstopt. Bovenin de foto zie je de wiebelbrug die je over moet om er te komen:
Inmiddels zijn we 4 maanden verder en wonen we hier sinds 6 november jl.
Helaas ging Toscane 2 dagen na onze aankomst al direct in lockdown en zijn we sinds twee weken code rood. Maar dat mag de pret niet drukken voor ons. Wandelen mag in je eentje (al doen wij dat stiekem samen, we komen niemand tegen op het wandelpad in de bergen achter ons huis) en binnenshuis is er ook genoeg te doen.
We hopen eind januari te kunnen starten met de renovatie. Er gaat een hoop gebeuren: nieuwe vloeren, nieuwe kozijnen en dubbelglas (het tocht als een gek en is ondanks de verwarming aanstaat toch elke dag tussen de 12 en 15 graden in huis
), nieuwe verwarmingsinstallatie, een aantal muren uitbreken zodat er meer ruimte komt, nieuwe keuken, nieuwe badkamer, de buitengevel wordt opnieuw geschilderd, er komen mooie luiken voor alle ramen, een nieuw hek bij de oprit en rondom de tuin achter en voor, de oprit wordt opnieuw bestraat. de tuin moet grondig worden verbouwd + nieuwe beplanting, en mijn man zijn droom komt uit: er komt een zwembad 
Al met al genoeg te doen en om naar uit te kijken.
Ik heb veel te veel foto's, dus zal er een paar in de OP zetten en een paar in een volgende post
Oh, voor wie daar ook benieuwd naar is: mijn man heeft een eigen bedrijf en werkt volledig digitaal waardoor hij niet locatie gebonden is. Voor hem is er niets veranderd. Ik was in loondienst en heb helaas ontslag moeten nemen. Op dit moment help ik mijn man hier en daar en ben ik aan het bedenken wat ik zou willen gaan doen.
Goed, daar gingen we:
Dit is ons huis:
Het uitzicht vanuit de keuken:
Een deel van de woonkamer:
Mijn pony is ook met ons meeverhuisd. Dit was de avond dat hij hier aankwam
Hij staat op een stal in de bergen ongeveer 10 autominuten van ons huis. Hij staat in een groepje dag en nacht buiten met twee andere pony's, een geit en een ezeltje. Ze komen om de dag op de winterwei en in de zomer mogen ze ook op het grote land. De stal is erg fijn en de mensen enorm aardig. Ik men met mijn pony en mag dat ook in de rijbanen doen hier zolang er geen les is. Er zijn twee grote buiten rijbanen waarvan 1 half overdekt (fijn in de zomer als het erg warm is).
De chauffeur is geanonimiseerd, want ik kan me voorstellen dat hij er niet op zit te wachten om zomaar op internet te staan, haha.
De ochtend na aankomst keek hij zijn ogen uit:
Als je onze oprit afloopt het dorp in (wij zijn het laatste huis voor het bos begint op de berg):
De "overburen" en het riviertje.
Uitzicht vanaf het balkon van de woonkamer aan de linkerkant. Er is elke ochtend veel mist/lage bewolking, maar dat trekt rond 9.30 weg.
Beneden is een garage en een overdekt terras waar mijn man nu al graag zijn koffie drinkt haha:
Inmiddels heb ik alweer veel meer getypt dan ik wilde haha.
Ik vind het leuk als je ons komt volgen op dit avontuur! En ik ben heel benieuwd hoe alles er over een jaar uit ziet.
In de volgende post zal ik wat vertellen over de indeling van ons huis, en wat foto's van de omgeving tijdens onze dagelijkse wandeling.
Bedankt allemaal! En super leuk dat jullie volgen.
