Geplaatst De gemakkelijkste oplossing is gewoon nee zeggen. Het is ook de algemene opinie van grotduikers, dus het onderwerp is nogal beladen en controversieel. Maar als iemand in het water zichzelf kan redden, waarom kan die dan wel gewoon duiken en niet grotduiken?
Dus verder gezocht op internet naar ervaringen. Er zijn diverse duikorganisaties die zich richten op duiken met een handicap. Alleen, die gaan niet verder dan de sportduikgrens van 30 of 40m en niet over nultijden, geen decompressieduiken en zeker geen grotduiken. Na veel zoeken is er ooit 1 duiker geweest in een rolstoel die een cave brevet gehaald heeft, en in Amerika zwemt een grotduiker rond met 1 been. En verder? Het lijkt vooral of mensen met een handicap het vooral niet moeten doen.
Maar Germie is niet voor 1 gat te vangen en we gingen samen nadenken:
De uitrusting moet aangepast worden, met een enkele fles ga je geen grot in. Maar de duiker kan geen normale inflator bedienen. Dus kwamen we uit het op het normale trimvest met de handel en een extra fles aan het trimvest. Zo wordt er voldaan het de eis van 2 flessen.
In februari ontmoeten we elkaar weer. Ze meldt dat de kracht afneemt en dat het echt niet te lang meer moet duren. Want het is niet de kou, het is niet dat ze niet meer zal kunnen duiken, maar het is de kracht in de handen verliezen, en hoe kouder hoe erger dit is. En als je je kracht in de handen verliest, en dus ook al weinig tot geen kracht in de benen hebt, dan wordt zelfstandig duiken lastiger. Zeker grotduiken houdt dan op, want hiervoor heb je echt je handen nodig om een lamp vast te houden, maar ook om een lijn uit te kunnen leggen of te kunnen vasthouden.
Ik ga vragen of ik de grot die ik voor ogen heb kan gebruiken. Hiervoor moet ik met het gemeentehuis bellen en netjes in het Frans vragen of we die en die dag mogen duiken. Het nadeel is dat je een nee kunt krijgen, het voordeel is dat er die dag geen andere duikers meer mogen duiken. Gelukkig krijg ik een ja en ik geef netjes de namen, brevetten e.d. door. Dus in juli moet het plaatsvinden.
We hebben in mei in Nederland geoefend.
En dan is het juli. We ontmoeten elkaar op de parkeerplaats bij het park. Ze meldt dat de kracht in de handen afneemt en vraagt of de lamp i.p.v. op de linkerhand op de rechterhand gedragen mag worden. Want na ongeveer 10 minuten klapt de linkerhand dubbel onder het geringe gewicht van een duiklamp. Natuurlijk is dit geen probleem. Je moet voldoen aan 3 lampen per persoon mee en er staat nergens dat het per se links moet zijn. Zo ook het verhaal dat je 2 flessen mee moet. Dit mag een dubbelset op de rug zijn, 2 flessen aan de zijkant sidemount, maar nergens staat dat het niet 1 op de rug en 1 op de buik mag zijn. Dus dan doen we dat gewoon en voldoen netjes aan de '2 flessen' regel.
We doen skills. Er is iemand mee om op de kant te helpen, ik heb een extra instructeur gevraagd om mee te gaan en er is nog een andere ervaren duiker mee. Het was genieten.
Een heel bijzondere ervaring voor zowel de instructeurs als de duiker. En helaas zal een herhaling er zeer waarschijnlijk niet inzitten voor de duiker.
en fijn dat het ook gelukt is met creatief denken en wat aanpassingen. 
wel heel sneu dat ze zo snel achteruit gaat dat dit ook gelijk de laatste keer was. 
. Dat moet een geweldige ervaring geweest zijn, vooral nu het eigenlijk steeds slechter gaat. 
