Zoals sommigen van jullie wel weten gaan wij (ons gezin + hond) emigreren.
Ik heb me verbaasd over de leuke/lieve berichtjes die ik ontvangen of gelezen heb in topics. Bokt is altijd zo ontzettend meelevend als er een paard of erger overleden is, maar ook zo vrolijk als er iets te vieren valt!
Het lijkt me heel erg leuk een soort verslag te maken / bij te houden van onze emigratie. Dus af en toe wat stress kwijt te kunnen, of dagen af te tellen voordat we wegvliegen. En natuurlijk melden hoe het er uiteindelijk is!
Goed, terug naar ons verhaal. We gaan dus emigreren. Naar het volgende land...;
Vorig jaar maart zijn we voor de 2e keer naar Curacao gegaan. Dit keer met zijn drieen. De eerste keer dat ik naar Curacao ging was met mijn moeder, zus en vader. De vakantie in 2011 was met een persoon minder. Mijn moeder is overleden in okt. 2010
Dit is ook een van de zoveel redenen dat we Nederland willen verlaten. Een echte nieuwe, schone start. Waar niemand je kent en je echt 100% opnieuw kan beginnen. Dat is precies wat wij als gezin nodig hebben, denk ik.

De emigratieplannen kwamen tijdens de vakantie al opborrelen. Eenmaal terug in Nederland hadden we alle drie vreselijk heimwee. We mistten de sfeer, de warmte, de gezelligheid. We mistten Curacao.
13 mei, nu wisten we het zeker. We gaan hiervoor! Dus "zo gezegd zo gedaan" (o.k. dat klopt niet helemaal)
Ons huis werd te koop gezet en we hadden al snel kijkers.
9 maanden later, ook meteen 14 kijkers verder. Dat sloopt echt trouwens. Iedere keer de onzekerheid, het afwachten, de verschillende makelaars... Pfoe. Ben blij dat dat erop zit. Want half januari 2012 kwamen er mensen kijken die heel veel interesse in onze woning hadden. En nu is het verkocht! We zijn zo super blij, zo trots. We hebben heel veel kaartjes ontvangen van mensen uit ons dorp, dat het ons zo gegund is. Ik voel me zo gelukkig, eindelijk zekerheid, een datum om naar toe leven!
Midden april vliegen we weg. Er komt een grote grijns op mijn gezicht te staan als ik bedenk dat dat al heel snel is. Tegelijkertijd vind ik het doodeng. We liggen goed op schema qua dingen regelen, inpakken e.d. Maar toch heb ik er (positieve) buikpijn van! Ach, die spanning hoort er allemaal bij, en het voelt stiekem heel goed

Donderdagmiddag komt "Ik vertrek" bij ons langs. Ze gaan ons misschien volgen.


Ik heb dit topic dus geopend om de nodige update's kwijt te kunnen, en ons verhaal te kunnen delen.
Dankjewel als je alles hebt gelezen!