Hallo allemaal!
Ik ben er een dagje tussenuit geweest om iets bijzonders te doen.
Nu vragen jullie je vast af wat dat dan is geweest? Dat zet ik om veiligheidsredenen in een spoiler. Het is een heel verslag van iets 'speciaals'. Ik hoop dat jullie de moeite nemen het te lezen, het bevat belangrijke informatie!
Spoiler:
Ik ben undercover langs gegaan bij de kabouters. Bij de welbekende Bakrand kabouters om precies te zijn. Ondanks gevaar voor eigen leven heb ik besloten mijn ervaringen met jullie te delen. Rond een uur of 11 kwam ik, geheel vermomd als klein gemeen kabouterwijfje (met dank aan een goed heksenvrouwtje die hier in de polderwoont{wiens naam ik liever niet noem in dit topic uit veiligheidsredenen}. Ze heeft echt haar best gedaan om mij & bokt te helpen alles te wetente komen over deze kaboutertjes. Ze heeft zelf namelijk ookeen aantal slechte ervaringen gehad met deze wezentjes.), aan bij de Bakrandkabouters. Ik viel wel iets uit de toon (tsja, ik was natuurlijk een vreemde), maar ze bleken zeer gastvrij en nodigden me na een paar twijfelende blikken uitgewisseld te hebben met elkaar uit voor het avondeten. Ik ben die avond veel te weten gekomen. We aten in een grote kring rond een paar kleine kampvuurtjes. Als voorgerecht was er gekookte grassprietjessaladesoep met verse paardenbloemblaadjes. Het hoofdgerecht bestond uit gebraden vliegenvlees in een slakkensausje en stukjes gerookte regenworm. Als toetje kregen we bevroren maden op een bordje, maar dat laatste heb ik vriendelijk voor bedankt met als smoes dat ik genoeg gegeten had. Het was een waar feestmaal voor de kabouters, aangezien de buren op bezoek waren: de Bakkabouterfamilie. Deze twee soorten schijnen het erg goed met elkaar te kunnen vinden en ook vaak samen te werken bij hun snode plannetjes. Soms trouwen er ook bijv. mannetjes Bakrandkabouters met vrouwtjesbakkabouters(die overigens uit de verhalen heel goed zouden kunnen koken) of andersom. Geen van allen is overigens echt aardig. Onderling beledigen ze elkaar regelmatig, om even daarna opeens iets heel liefs te zeggen. Eigenlijk hebben ze allemaal een beetje een haat-liefde verhouding met elkaar. Na het eten werden er oude volksverhalen van de kabouters verteld. Waaronder, een populaire, het welbekende sprookje over het gemene kaboutertje Repelsteeltje. Ook dit oeroude sprookje kwam aan de orde(als je het sprookje niet wil lezen, scroll dan naar beneden, daar vertel ik meer over de avond) :
Lang geleden kwam er eens een rondtrekkende kabouter door een dorpje. Het was vreselijk weer; het stormde en het regende, en hij was drijfnat geworden. Bij iedere hut klopte hij aan, maar niemand had medelijden met hem, niemand wilde opendoen en hem binnenlaten. En de mensen scholden hem nog uit ook.
Aan de rand van het dorp woonden twee arme mensen, een oude herder en zijn vrouw. De arme kabouter sleepte zich tenslotte moe en afgemat naar hun huisje en klopte met zijn stok driemaal zachtjes aan het raam. De oude man deed open en liet hem binnenkomen. Graag bood hij het weinige aan dat zij in huis hadden en de vrouw bracht hem meteen wat brood, melk en kaas. De kabouter slurpte wat druppels melk, en at wat broodkruimels en een klein stukje kaas.
"Ik dank jullie hartelijk voor jullie gastvrijheid 'k zal je lonen," zei hij. "Nu heb ik genoeg gerust, ik stap maar weer op."
"Ach nee, doe dat toch niet!" riep de vrouw, "wil je in de nacht naar buiten in dat weer? Blijf toch liever hier slapen."
Maar de kabouter schudde zijn hoofd en glimlachte. "Boven op de berg heb ik nog van alles te doen en ik mag niet langer wegblijven. Morgen zullen jullie wel aan me denken," zei hij. Daarna nam hij afscheid, en de beide oudjes legden zich ter ruste.
De volgende ochtend werden ze al vroeg gewekt door onweer en hevige storm. Bliksemstralen flitsten door de rode lucht en het water kwam in stromen de berg af. Daar scheurde boven op de berg een reusachtig stuk rots los, rolde door het water de helling af naar het dorp en sleepte onderweg bomen, stenen en aarde mee. Zo kwam er een geweldige lawine en een stortvloed van water naar beneden, en mensen en vee en alles wat er leefde in het dorp werden eronder bedolven.
De stroom was al bijna tot aan de hut van de twee oude mensen gekomen. Bevend kwamen ze voor de deur staan. Maar daar zagen ze dat er midden in de stroom een groot rotsblok kwam aanzetten en bovenop zat de kleine kabouter vrolijk te wippen, alsof hij op een paard reed. Hij roeide met een dennenstam en zorgde ervoor dat het rotsblok zo kwam te liggen, dat het water zich daarachter stuwde en opzij langs de hut heen stroomde. Zo bleven de twee oude mensen gespaard en hadden ze geen gevaar meer te duchten.
De oude herder en zijn vrouw knielden neer dankbaar dat ze gespaard gebleven waren. Toen begon de kabouter opeens te groeien en te groeien... hij werd zo groot als een geweldige reus. Hij lachte akelig en maakte vervolgens met zijn enorme (stinkende) voeten vrolijk stampend een dansje op het huisje en de herder en zijn vrouw.
De kabouters doen graag alles pijn wat leeft, is mijn conclusie. Of het nou paarden, volwassen mensen zijn of baby's zoals in Repelsteeltjes geval. Ze doen zich vaak, zoals in Repelsteeltje of de volkslegende van de natgeregende kabouter, voor als goede lieve of zielige wezens, maar ondertussen maken ze gemene plannetjes. Uiteindelijk zullen ze je dus altijd verraden en zul je in het ergste geval 't met de dood moeten bekopen. Eerst willen ze altijd profiteren van je.
Verder is er nog het belangrijke nieuws dat de moderne kabouters van het bestaan van bokt afweten, niet alle kabouterfamilies zijn gemoderniseerd maar wel al flink wat. In ieder geval houden de families die over het (illegaal van mensen afgetapte) internet beschikken bokt in de gaten. Of ze van DIT topic afweten weet ik niet. Ik weet wel dat ze trots vertellen over wat ze nu weer hebben bereikt als ze 'n paard hebben laten schrikken. Tegenwoordig bewijzen ze hun daad door het bijbehorende topic te openen van diegene die dan weer gevallen is bijv.. Daarom is deze hele tekst dus in een spoiler geplaatst. De kabouters zijn nog niet heel ervaren met techniek als computers en internet dus hoop ik (anders moet ik vrezen voor mijn leven, ik heb echt de verschrikkelijkste dingen gehoord daar) dat ze nog niet hebben ontdekt hoe spoilers werken.
Maar bokkers: het is dus een heel serieuze zaak van leven of dood. We moeten iets bedenken, voor het te laat is..
Respect voor degenen die mijn verslag over het bezoekje helemaal hebben gelezen.