Cassidy schreef:Dus AnneB, iemand die iedere keer weer de grenzen van zijn paard opzoekt, aftast tot hoever hij kan gaan zonder zijn paard echte blessures te bezorgen, is in jouw ogen geen paardenmens?
Dus Anky (of is het in dit geval Sjef?) is geen paardenmens, en menige top sporten in de paarden, ongeacht de discipline, ook niet?
Het is juist een van de kenmerken van een paardenmens, dat hij weet hoever hij kan gaan met een paard zonder hem te overvragen. Dat hij doorheeft als een paard het echt niet kan, ipv door te blijven pushen, en dan ook niet verder vraagt. Maar dat hij ook bij paarden die het wel kunnen snel genoeg doorheeft dat ze het kunnen, en het dan wel van ze vraagt. Of ze het uiteindelijk geven zit bij het paard tussen de oren (ga er van uit dat het lichaam het dan wel aankan)
@Japke: ik ben het niet mee eens. Ook een mens met paarden kan plezier hebben met zijn paarden, daar hoef je geen paardenmens voor te zijn. Als dat het enige criterium zou zijn, zouden er wel heel veel paardemensen rondlopen...
Overigens is luchtzuigen zelden een teken van stress of verveling, maar eerder een teken van brandend maagzuur.
Waar hoor je mij dat zeggen? Tuurlijk kun je grenzen opzoeken bij je paard, sommige paarden kijken ook hoever ze bij jou kunnen gaan met bepaalde dingen. Maar de grenzen opzoeken op een foute manier of de grenzen overschrijden is fout.
Wat hebben Anky en Sjef hier mee te maken en waar hoorde je mij wat over grenzen zeggen eigenlijk?