Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-01-10 12:21

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst: 16-01-10 12:21

geniaal

hoe kom je erop

ik ben benieuwd op het vervolg

**Geplaatst**: 16-01-10 17:28

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst: 16-01-10 17:28

Haha hoe gaaf zeg!

Meer meer!

**Geplaatst**: 16-01-10 23:19

Geplaatst: 16-01-10 23:19

Geniaal

Ik zie het helemaal voorme, vooral dat stuk dat Bart uit de helikopter stapt :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-03-10 20:16

Geplaatst door de TopicStarter : 05-03-10 20:16

Euhm toch maar weer eens een update. Aangezien ik het nogal druk heb met examens poosje niet meer geschreven, maar ik zal zo tussendoor af en toe weer eens het een en 't ander neer gaan zetten.

Kheb geen verhaallijn, we zien wel waar het schip strand. Pb'tjes met ideeën zijn welkom.
Mensen die een rol willen ook, geef ik mijn rekeningnummer even door hé. :Y)

Twee uur lang waren we onderweg, maar toen kon ik eindelijk de zee ruiken. We waren bijna bij de zeelandbrug! Eindelijk durfden we weer even gaan stappen, zodat de paarden op adem konden komen. Het was een aardige warme dag, en ze waren nu al flink bezweet. Ook begon ik weer te twijfelen. “Irise456, weet je zeker dat je dit wil doen? Als we de brug over zijn is er geen weg terug meer.” Maar zoals altijd steunde ze me, en ze beloofde me dat ze mee zou gaan zover als maar mogelijk was. Eindelijk kwam dan de brug in zicht, maar de opluchting die we voelden mocht niet lang duren. Een groene flits maakte dat de huiveringen over mijn rug liepen. De mods waren terug! Snel spoorden we de paarden weer aan tot galop, maar snel ging het niet. Ondanks het stappen waren ze moe geworden. Zeker Goldy, die niet meer de jongste was. Flame leek het aan te voelen. Ze hinnikte naar hem, alsof ze wou zeggen, kom op, je kan het! Dat leek hem de kracht te geven, maar nog steeds werd de afstand tot de mods alleen maar kleiner. De brug was onze enigste kans, als we die over kwamen, zouden ze misschien moeten stoppen. Ik deed een schietgebedje, en spoorde Flame nogmaals aan. Eindelijk waren we bij de brug. We reden zo snel als we konden tussen de wachtende auto’s door. Gelukkig, de brug stond op het punt om open te gaan. Snel reden we erop af. Maar de brug begon al te bewegen! Het was alles of niets. Ik spoorde Flame aan, de slagboom was al naar beneden. "Komop meis je kan het!"
Goldy galopeerde inmiddels naast me. We spoorden onze paarden aan, en ja, ze sprongen! De tijd leek even stil te staan, en in slow-motion vlogen we door de lucht, met op de achtergrond de zon die al in de zee zakte. De paarden redden het maar net, maar het ging! Veillig landen we weer op de grond. Nu kwam het ergste. Het gat tussen de twee brugdelen werd steeds groter. Eronder stroomde kolkend water. Een val zou dodelijk zijn. De aanblik van de mods, die nu op een tiental meters achter ons zaten, gaf me kracht. Ik mocht nu niet stoppen. Het gat kwam dichter en dichter bij. Een moment keek ik Irise456 in de ogen. Ik wist dat we het gingen redden. Het moest bijna wel. Flame zette af, en Goldy volgde een moment later. Ik keek naar de gapende diepte onder ons, en de mods achter ons. Het leek alsof we het niet gingen redden, angst maakte zich meester van mijn hart. Alles in mij schreeuwde dat het moest lukken! En ja! Net haalden de paardenhoeven de overkant. Ik keek achter me, met een opgelucht gevoel. De paarden van de mods weigerden te springen, zij blijven waar ze waren. In een helder moment pakte ik een pistool en schakelde met een schot het mechanisme van de brug uit. Dit zou ze wel even op moeten houden, kilometers omrijden betekende een flinke voorsprong voor ons. Nog een keer keek ik om. De aanblik van de in zwart gehulde gedaantes met een groenige glans bezorgde me koude rillingen, en instinctief voelde ik de drang om me uit de voeten te maken. We lieten de paarden snel stappen, twijfelend tussen het verlangen om weg te komen en het verlangen om te rusten.

**Geplaatst**: 05-03-10 21:08

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst: 05-03-10 21:08

ge-wel-dig :')

**Geplaatst**: 06-03-10 00:06

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst: 06-03-10 00:06

Wat een verhaal hahaha geweldig! _O-

ik had laatst ook een vage droom over bokt

**Geplaatst**: 06-03-10 10:50

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst: 06-03-10 10:50

Hahaha echt geniaal!

**Geplaatst**: 13-03-10 23:38

Geplaatst: 13-03-10 23:38

“Zo, Miss_Malfoy, eindelijk heb ik je dan, jij reldel.”

Zo Miss 'lage streepje' Malfoy xd

**Geplaatst**: 19-03-10 09:25

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst: 19-03-10 09:25

Citaat:
Als ze überhaupt al ziek zou worden, dan was er altijd nog groentesoep.

geweldig

**Geplaatst**: 19-03-10 11:27

Geplaatst: 19-03-10 11:27

Hi-la-RISCH Miss! Hoe kom je erop?

**Geplaatst**: 25-03-10 17:02

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst: 25-03-10 17:02

GE-WEL-DIG
dit ga ik volgen, echt geniaal

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-04-11 22:01

Geplaatst door de TopicStarter : 23-04-11 22:01

Let op blablaba hou je kop ja balblablab nee ik ga geen mod pb'en, ik ga gewoon schrijven omdat ik daar zin in heb ok?

Zo begon een avontuur dat mijn leven zou veranderen. Maar daar stond ik op dat moment nog niet bij stil. Het enige wat mij bezig hield was: wat nu?
Ik wist waarom de mods het op mij voorzien hadden. Ik was wat aan het wroeten geweest, en dit moest betekenen dat het waar was. "Irise456, ik durf niet uit te spreken wat, maar BartVB is iets van plan. En het is niet goed, absoluut niet goed."
"Dan zoeken we samen uit wat, Miss_Malfoy."
"Nee Irise456, zo kan ik niet meer genoemd worden. Ik ben te bekend onder die naam. Nu ik een vluchteling ben, in ongenade gevallen, verbannen, zal ik Gypsy heten!"

In stilte reden we verder, allebei diep in gedachten, vol van zorgen.
Pas toen de avond viel, en de paarden echt niet meer verder konden, zagen we in dat we wel moesten stoppen.
Een koeienweitje was waar weer neerstreken. Bij het laatste daglicht werd de tent opgezet. De paarden deden zich tegoed aan het gras, wij aan enkele broodjes.
Uitgeput vielen we uiteindelijk in slaap. Om de volgende ochtend al vroeg wakker te schrikken. Het geluid van trappelende paardenhoeven! In paniek renden we de tent uit, waren de paarden uitgebroken, of er van door gegaan? We konden echter opgelucht adem halen. Ze waren gewoon aan het spelen! De nacht in de vette wei had ze goed gedaan, ze waren vol energie. Opgewekt en volle goede moed braken we de tent af, vingen (met wat moeite) de paarden, en vertrokken met nog onbekende bestemming. Het enige wat we nu wisten, was dat we ons even koest moesten houden. We wilden niet de aandacht trekken. Ook al moest ik toegeven dat we met zijn viertjes zo best wel wat bekijks hadden. Het kwam vast door mijn mooie hoed.

Na een week moesten we toch toegeven dat het niet meer leuk was. In de schemering een plek om te kamperen zoeken, met zonsopgang weer verdwijnen. Eerst konden we ook nog eten kopen van de losse euro's die we in onze zakken vonden, maar al snel moesten we onze kost bij elkaar stelen en bedelen.
Vernederend en niet wat we gewend waren, maar met onze status hadden we geen keus.
Gelukkig komt er altijd een redding. Onze redding kwam in de vorm van een onopvallende auto met al even normale tweepaards trailer.

Binnenkort meeeeerrrrrr.....

(Tja ik kwam zondag bart tegen op de meeting, en die lange knappe gestalte met kille stem gaf mij natuurlijk plots weer inspiratie. $*\o/*$ )

**Geplaatst**: 24-04-11 09:19

Geplaatst: 24-04-11 09:19

Haha, beetje al tussendoor gelezen zal vanavond eens goed lezen

**Geplaatst**: 24-04-11 14:10

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst: 24-04-11 14:10

Ik vindt het in 1 woord geweldig!!!!
Meer,meer,meer,meer!!!!!

**Geplaatst**: 26-04-11 14:29

Geplaatst: 26-04-11 14:29

Gypsy schreef:
(Tja ik kwam zondag bart tegen op de meeting, en die lange knappe gestalte met kille stem gaf mij natuurlijk plots weer inspiratie. $*\o/*$ )

Hopelijk wel genoeg inspi om het verhaal deze keer ook daadwerkelijk af te schrijven

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-04-11 19:17

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst door de TopicStarter : 26-04-11 19:17

Ik weet niet... Het zou enorm veel inspiratie opleveren als ik beeldmateriaal kon krijgen van bart die door een kudde pennymeisjes te grazen word genomen, terwijl hij smeekt om genade. Heeft iets met het plot te maken. Kan dat geregeld worden? O:)

Oké en verhaal….
Wat Jolliegirl zag toen ze uit de auto stapte, was het best te beschrijven als 2 zwervers en hun half verwilderde paarden. Dus dit waren de twee helden die bokt moesten redden van de ondergang. Dit waren de bokkers waar ze al een paar dagen naar op zoek was. Ze kon haar ogen niet geloven. Zo jong, maar al zo dapper. En dan Miss_Malfoy, held tegen wil en dank. Waarom? Omdat zij tenminste niet bang was op te schrijven wat ze dacht. Niet bang om het randje op te zoeken, of er soms zelfs even over te gaan.
“Miss_Malfoy?” Vroeg de persoon die zojuist uit de auto stapte. Haar stem beefde een beetje, ze klonk onzeker. Niet gevaarlijk. “Nee” antwoorde ik fel. Haar gezicht vertrok. Dit gaf de doorslag, het moest een bokker zijn die ik kon vertrouwen. Nog steeds duidelijk, maar nu rustig, en eigenlijk trots, zei ik haar: “Mijn naam is nu Gypsy, want ik zal zwerven en reizen, geen rust vinden, tot ik die duivel in mijn handen heb!”
“Dan zal ik, Jolliegirl, je daarbij helpen, al is dat het laatste wat ik doe!!!”
Geluk en dankbaarheid borrelden in mij op, ik liep op haar af en kon niets anders dan haar om de nek vallen. Na een moment gevuld met emotie, herpakte ik mijzelf weer.
“Hoe heb je ons gevonden? Hoe wist je wat er aan de hand was?”
Jolliegirl keek somber. “Het was niet moeilijk, ik bedoel het was al tijden duidelijk dat er iets gaande was, maar ongeveer een week geleden barstte plotseling de hel los. We wisten niet wat ons overkwam, het is ook niet te beschrijven. En juist door het bericht dat jullie gezocht werden wist ik waar ik wezen moest. Maar jullie zo vinden, nee ik had nooit gedacht zoveel geluk te hebben, dit moet het lot zijn!”
Te moe om hier verder over na te denken, wist ik nog maar een ding uit te brengen. “Je moet ons naar iemand toebrengen. Een insider, alleen hij kan ons verder helpen! Ben je bereid dit te doen?”
Ze knikte, en ik wist dat het goed was. Irise456 en ik zetten de paarden op de trailer. Die keken verbaast op, het kamperen beviel hun eigenlijk wel prima!
Toen we in de auto zaten, op weg naar een veilige plek om de nacht door te brengen, dwaalden mijn gedachten af. Ik moest die informatie hebben, dat allereerst. Moe tuurde ik wat door het raampje, te moe zelfs om echt te zien waar ik naar keek. Irise456 was naast mij op de achterbank in slaap gevallen. Vertederend gewoon, als ze slaapt is ze best leuk.
Slapen… Dat leek mijzelf ook wel een goed plan. Maar het kon niet. Ik moest wakker blijven. Waakzaam zijn. Toch kon ik het gevecht tegen de slaap niet winnen. Ik nam mij voor dat dit het enige gevecht zou zijn dat ik zou verliezen, en met die gedachte verdwenen de omgevingsgeluiden naar de achtergrond, en werd het zwart.

(En hoe meer reacties hoe enthousiaster ik ga schrijven he! Zeker op oneliners doe ik het goed! Gnagnagna)

**Geplaatst**: 26-04-11 19:20

Geplaatst: 26-04-11 19:20

Gypsy schreef:
Ik weet niet... Het zou enorm veel inspiratie opleveren als ik beeldmateriaal kon krijgen van bart die door een kudde pennymeisjes te grazen word genomen, terwijl hij smeekt om genade. Heeft iets met het plot te maken. Kan dat geregeld worden?

Ik heb even overlegd, maar volgens Bart is het geen optie -O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-04-11 19:23

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst door de TopicStarter : 26-04-11 19:23

Flauw hoor... Ik vond het een leuk idee!!!
Dan bedenk ik wel een veel gruwelijker plot....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-04-11 22:16

Re: De wittepakkenmannen, ze bestaan echt!

Geplaatst door de TopicStarter : 26-04-11 22:16

Speciaal voor Bart.

Tot ik sterretjes zag. Omdat de auto opeens een scherpe bocht had gemaakt, en ik daarbij wakker werd met een zeer hoofd, dat ik kennelijk gestoten had. Geschrokken keek ik om me heen. Irise456 zat gelukkig nog altijd naast me, zij was ook wakker geworden van deze onverwachte beweging. Buiten was het nu pikkedonker. “Jolliegirl, wat is er, waar zijn we?” Maar er volgde geen antwoord. Wat was hier aan de hand? Een onaangenaam voorgevoel bekroop mij, en werd bevestigt toen jolliegirl plotseling een verlaten industrie terrein opdraaide. Mijn mond werd droog van angst, wat ging er met ons gebeuren? Zonder dat ik erg had in wat ik deed, pakte ik irise456 haar hand. Ze kneep zachtjes in mijn vingers, ook zij wist duidelijk dat dit goed fout was.
“Joliegirl, alsjeblieft, denk na wat je doet! De toekomst van heel bokt ligt nu in jou handen, wil je dit echt doen?” Jolliegirl’s gezicht was strak, ze beet op haar lip, maar gaf geen antwoord. Ze stopte aan een grote hal, en wendde haar blik af toen Irise456 en ik uit de auto gesleurd werden. Mannen in witte pakken, alweer. Mijn hart bonkte als een gek in mijn borstkas, van binnen schreeuwde ik, maar van buiten leek ik wel dood. Zonder verzet liet ik mij meenemen, als dit het einde was, dan moest het zo zijn. Eenmaal binnen werd ik ruw op mijn knieën neergegooid. Ik liet het maar gebeuren. Zelfs nu ik Bart had uitgeschakeld, gaven de mods niet op, en niemand leek meer te vertrouwen.
Ik schrok op uit mijn gedachtes door het geklik van hakken op de betonnen vloer. Drie paar hakken. Ik kon het niet laten om mijn hoofd op te tillen. En toch wou ik dat ik het niet had gedaan. Het was alsof de bliksem insloeg in mij. Uitgerekend degene die ik het minst, of eigenlijk helemaal niet, verwacht had, kwam daar aanlopen. Drie mooie vrouwen, ondanks de kou gekleed in slechts korte strakke jurkjes liepen aan zijn zijde. Waarschijnlijk deels de rede voor die brede en zelfverzekerde maar vooral arrogante grijns op zijn gezicht.
“BartVB…” Stamelde ik. “Maar ik dacht dat jij… Ik had toch?”
“Ja Mis_Malfoy, dat dacht jij ja. Of moet ik nu soms Gypsy zeggen? Je vriendin Jolliegirl heeft mij prima inlichtingen verschaft, ik hoefde maar te dreigen met een ban of ze gaf al toe dat ze jullie in de auto had. Slapend en wel, het was zo makkelijk.”
Tranen sprongen in mijn ogen. Waarom was ik hier eigenlijk aan begonnen? Mijn vijand was zoveel machtiger, kennelijk zelfs onsterfelijk. In paniek begon ik te brabbelen.
“Het lukt je nooit. Ik weet wat je van plan bent. En binnenkort weet iedereen het. Je kan dit niet ongestraft doen!”
Een kille lach klonk, en BartVB trok de meest slanke dames nog eens tegen zich aan.
“Je weet zelf dat je geen kans maakt. Maar misschien houd ik jou en je lieve vriendinnetje in leven, als je nu ophoud met die onzin.”
“Je blijft van Irise456 af!” Siste ik. Dit maakte weer wat kracht in mij los. Hoe durfde hij haar erin te betrekken! Ik breek je benen als je in haar buurt komt, vuile vieze…”
Verder kwam ik niet. Witheet van woede stapte BartVB op me af. In een reflex kromp ik ineen.