Het is meer een lach en een traan. Kreeg deze week verdrietig bericht dat de man van mijn oude oppas die op mij paste zo 20 jaar geleden al, was overleden. Al heel lang niet meer gezien maar zij bleef altijd ontzettend speciaal voor mij. Waarom weet ik niet. Sinds kort hebben we ook weer contact via Facebook. Ik ben met mijn vader naar het condoleren geweest, en ze was zo ontzettend blij dat wij naar het condoleren waren gekomen. We hebben haar misschien al 10 jaar niet gezien. Het was zo bijzonder en het voelde zo vertrouwd. Waar je iemand op zo'n dag al blij mee kan maken door er gewoon te zijn. Maar verder was de dag zelf natuurlijk heel verdrietig..
Mijn nieuwe tinkertje die het moeilijl heeft met haar achterhoeven, gericht trappen enzo, 1 maand kei hard oefenen normaal werd ze vandaag verdoofd om haar achterhoeven te doen een andere hoefsmid kwam dan normala een die veel werkt me "probleem" paarden en die wou proberen zonder verdoving en het is gelukt, stond bijna te huilen van blijdschap, zelfs de dierenarts schrok ervan hoeveel ze verbeterd was
Het is nooit haar bedoeling om me eraf te gooien, soms hebben we alleen een meningsverschil (ik wilde naar links, Marie wilde naar rechts) en dan kan ik er nog wel eens af glijden. Dus ik lag ineens naast haar, en Marie stopte onmiddellijk om te kijken hoe het ging. Ze ging pas eten toen ik goed en wel opgestaan was en haar een knuffel had gegeven
Ik werd gebeld dat ik een hoge boete had voor snelheidsovertreding. Of ik aangetekende post had ontvangen erover. Had 95 gereden waar je 50 mocht. Hoge boete blabla.. 900 euro.
Boris die voor het eerst ook bekapt werd. Net 3 maanden oud en echt hij was zo braaf!!! Oke hier is de hoefsmid al met de volgende bezig.
En hier aan zijn welverdiende biks
Biscuitje
Berichten: 1239
Geregistreerd: 04-03-12
Geplaatst: 08-08-17 00:06
Lieve complimentjes van collega's, vrienden die aan mij denken en een heel speciaal persoon die mij heel gelukkig maakt. Zucht... Ik ga met tegenstrijdige gevoelens op vakantie