Dat mijn dochtertje van 7 jaar.. Eerst thuis op haar pony had gereden. Daarna door naar de manege. Lesuur gereden. En zei...mama ik zou nog wel een lesuur mee willen rijden!
Haar eigen pony bij huis:
Paar maanden geleden was ze nog heeeeel bang. Nu met de nieuwe pony en de manegelessen krijgt ze weer vertrouwen. Dolgelukkig maakt me dat!
Anke
Berichten: 19779
Geregistreerd: 10-05-01
Woonplaats: DL - Havert
Geplaatst: 06-01-17 09:09
Robijntjah schreef:
De weegschaal
Dan vast omdat hij lager stond dan de keer ervoor. Fijn gevoel is dat!
Mijn geweldige sollicitatie gesprek van vanmiddag of ik nu aangenomen wordt of niet. Het was weer een leuke ervaring waar ik veel uit kan leren.
pien_2010
Berichten: 47993
Geregistreerd: 08-12-10
Woonplaats: Limousin
Geplaatst: 06-01-17 16:40
Super Fabske! Ziet er schattig uit Anke. Weegschaal klinkt goed Robijntjah. Knap hoor Zo vlak na Kerst. Hier het oplossen van de verstopping waar ik als een "volleerd loodgieter" vandaag mee bezig ben geweest. Het water loopt weer slurpend weg. Dat is wel heel lang geleden, maar kon vandaag daar we het aanrecht en alles uit de keuken hebben verwijderd vanwege plaatsing nieuwe keuken zeer binnenkort.
En hoe Nederland compleet van de leg is als er even sneeuw is gevallen. Koppen zoals Nederland wordt geteisterd en extreem veel ongelukken terwijl ze in de war waten met langzaam rijdend verkeer deed me wel grinniken
Het paard op de manege waar ik les op had.Het was duidelijk dat hij zich gisteren goed vermaakt had in de wei.Hij zat van neus tot staart onder een dikke laag modder.Voor en achterkant.Ik ben een half uur bezig geweest om hem schoon te krijgen.Toch jammer voor hem dat de modderlaag eraf moet.
Eigenlijk was het gisteren al, maar vandaag kwam pas het besef.. Wij thuis zijn de brandweerlieden zo ongelofelijk dankbaar dat zij ons huis hebben gered toen het huis van onze buurman in de fik vloog..(Helaas was die niet meer te redden, het huis dan).. De vlammen raakten ons huis al, maar dankzij de brandweerlieden hebben wij ons huis nog, ongeacht van de rook- en waterschade die we hebben.. Ook ben ik heel trots op onze hond die gewoon enorm rustig bleef ondanks dat het een heisa was vanwege alle brandweerauto's en mensen die rond renden.
Glimlach? Zeg maar gewoon lach. Ik bleef er zo'n beetje in. De poes van mijn moeder lag op de bank en die vindt het heerlijk als je op dr buikje krabt. Dat deed ik dus, ze vergat alleen even dat ze op het randje lag. Toen viel ze half van de bank af, half, ik ving haar op. Ze is nu helemaal boos op me en ik mag haar niet meer aankijken maar ik heb wel even kunnen lachen. De tranen rolden zo'n beetje over m'n wangen
Dat ik mijzelf de laatste tijd steeds meer aan het waarderen ben. Elke keer dat ik in de spiegel kijk kraak ik mijzelf niet meer echt af, maar begin ik te beseffen dat ik mooi ben op mijn eigen manier.