Duke schreef:Ik ga even een heel gewaagde stelling erin zetten, maar dit is mijn ongezouten mening:
Je bent pas een paardenmens, een echte liefhebber, als je het paard in zijn waarde laat en pas van een paard kan genieten als hij vrij in het wild in een kudde loopt. Als je je afkeert van doorgefokte rassen die te zwak zijn om dag en nacht in een kudde te lopen. Als je het paard op geen enkele wijze gebruikt voor je eigen plezier. Dus niet in een stal zet en erop gaat rijden.
Ik zal hiermee een heleboel mensen voor het hoofd stoten. Ik wil niet hypocriet overkomen, dus ik zeg er gelijk bij dat ook ik me schuldig maak aan het gebruiken van paarden voor mijn eigen plezier. Maar wel op een zo goed mogelijke en meest paardvriendelijke manier die mogelijk is. Daarbinnen zijn vele gradaties mogelijk: van mensen die paarden houden voor zakelijke doeleinden en niet al te zachtzinning omgaan met paarden en mensen die op een zo natuurlijk mogelijke wijze met hun dieren omgaan en deze zoveel mogelijk in hun waarde laten. De grens tussen paardenmensen en mensen met paarden is vaag en daarom moeilijk aan te geven.
Ik heb regelmatig momenten dat ik op mijn paardje zit en me zo schuldig voel dat ik hem hiervoor gebruik, dat het plezier in rijden verdwijnt. Ik doe hem er echt geen plezier mee, ook al lijkt hij er van te genieten. Hij geniet meer van met soortgenoten in de wei te rennen en spelen dan met mij aan het werk te zijn. Af en toe walg ik van mijn hobby en van deze sport.
Maar ik ben verslaafd. Drugsverslaafden zullen wel eens hetzelfde gevoel hebben: walgen van hun verslaving, maar niet kunnen stoppen.
Op het moment dat je er van walgt, doe je iets niet goed. Omgaan met paarden is zoveel meer dan alleen maar rijden (en ook zoveel meer dan hem alleen maar op een weiland te gooien en te zien spelen met soortgenootjes). En afhankelijk van het paard doe je hem er echt geen plezier mee om hem hele dagen op het land te zetten, dus ben ik het idd niet met deze algemene stelling eens.
Maar als jij de keuze maakt om alleen maar naar je paard te willen kijken, dan is het toch goed? Verwacht alleen niet dat iedereen je daarin volgt, en verwacht niet dat mensen je dan meteen als paardenmens bestempelen, alleen omdat jij beslist om alleen maar naar je paard te kijken. Want dat doen de mensen die hun paard als statussymbool hebben ook. En dan maakt het niet uit of hij in een box staat of op de wei. Het is de interactie met het paard die het houden van paarden zo fantastisch maakt.
Nog even terugkomend op het feit dat je walgt als je op je paard stapt: remember to have fun. Because if it isn't fun, it isn't worth doing it.