Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Picasso schreef:Nieuw geld is vaak snob: beetje sneu doen met (foute) spulletjes en neerkijken op mensen die het niet zo breed hebben: de tokkies zum Beispiel. Dat is pas zielig.
_lautje_ schreef:Grappig Ygrittr: het eerste milieu dat jij beschrijft is exact dat waar ik uit kom. Inclusief de hockey (vader was ooit international), beroep (advocaat), rotary en familie geschiedenis (allemaal advocaat en bij minerva). En toch lachen wij om wat wij kak vinden en scharen we ons zelf er niet onder.
Want onze vriendenkring is ook heel divers. Paps ging jagen met een vriend die arts was, maar ook een buschauffeur.
En ja we gingen op zondag naar musea/concertgebouw. Maar ook naar andere dingen.
_lautje_ schreef:Ik wil geen mooie spullen om erbij te horen, maar omdat ik het oprecht mooi vindt
Ik draag graag merkkleding, maar nooit waar het logo (groot) opstaat.
Mijn paard heeft heel mooi tuig, maar zonder gedoe of zichtbare logo's (zoals cwd).
Overiges kom ik uit een familie met enkel hoogopgeleiden en topfuncties en generaties lang minerva leden. Toen ik ging studeren adviseerde mijn vader vooral kunstgeschiedenis te doen 'want dat is een nette meisjes studie'.
Ben ik daarom kak? Ik denk het niet.
En nu ben ik getrouwd met een tomatentuinder met enkel mavo. Dat is het tegengestelde van kak, maar gewoon keihard werken.
Overigens zie je in die kringen veel het 'nieuwe geld'. Dus grote porches, groter huis dan de buurman, vooral een net verkeerde smaak, de dames zeer gestylde kapsel, etc. Ook dat is geen kak, maarvolgens mij zillen ze dat stiekem wel zijn.
Ygritte schreef:Ik associeer "kak" en hockeynamen als Roderick en Anne Fleur ook meer een sociale klasse, dus uit een bepaald milieu (vaak hoogopgeleid, kinderen gaan allemaal studeren, bewonderaars van kunst en cultuur). Dat zijn de gezinnen waarvan de kinders op hockey zitten en ouders bij de Rotary-club 's avonds nog lokale goede doelen steunen na hun baan als arts/advocaat/directeur. Een interessante en adellijke familiegeschiedenis kan, maar hoeft niet. Zeker zijn mensen uit dit milieu vaak rijker, maar ook als zij relatief "arm" zijn blijft hun manier van doen en hun waarden (en dus ook de kindernamen die ze geven!) hetzelfde.De korte, hippe namen zoals Pip en Bor zie ik in een ander milieu: hoogopgeleid maar minder traditioneel, werkt bijvoorbeeld als designer, binnenhuisarchitect, of computerprogrammeur, gaat graag naar de biologische markt, en meer bezig met 'authentiek" en "hip" zijn, ook in bv. kinderkleding en huisinrichting. Belangrijk herkenningspunt: de bakfiets.
Andersom is dat natuurlijk ook zo. Zo ken ik een gezin dat vermogend is geworden door de handelsbaan van de man des huizes, "nieuw geld" dus, maar die zou ik eerder als "Tokkies-met-geld" klassificeren: heel dure maar erg foute bling-spullen kopen, "foute" smaak als het om kunst en cultuur gaat en constant maar schreeuwerig te koop lopen met hun geld. Hun vakanties zijn bijvoorbeeld ook niet de "kak" vakanties naar verre culturen (Gambia) of cultuur snuiven in Parijs, maar "gewoon" all-inclusive naar het duurste resort in een warm land zonder het complex ooit te verlaten. Volgens mij is iemand's sociale milieu dus niet heel erg afhankelijk van hoeveel geld iemand heeft.
Overigens heb ik helemaal niets tegen enige van deze milieus of de mensen die zich erin begeven!
laetitia schreef:Door mijn vader ben ik deels opgevoed in het milieu wat jij omschrijft als 'oud geld'. Hij zat bij de Rotary, verdiende veel geld maar showde het maar weinig (boodschappen bij de Lidl), we werden gedrild met klassieke muziek (eerst de componist raden en dan mochten we aan het ontbijt) en musea-bezoek. Daarnaast stond hij er op dat we bij het Studentencorps gingen (wat ik heb geweigerd, heb er niets mee).
Door mijn moeder ben ik echter ook opgevoed in een situatie met weinig geld (ze scheidden toen ik 6 was en wij kwamen met mijn moeder in een sociale huurwoning terecht in een wijk met veel laag-opgeleiden). Zij heeft ons geleerd om niet alles als vanzelfsprekend te zien en dat is een les die ik nog steeds toepas.