in een zwarte zee.
Alles is niet meer zoals het hoort,
het werkt allemaal niet zo mee..
De bittere kou,
zelf gemaakt.
Zwarte golven,
donkere tranen..
Tranen nemen het donker mee,
Over mijn wangen.
Op naar die pijnlijke zee,
binnen in mij, zo'n hels verlangen!
Verlangend naar hem.
Naar zijn aanraking,
zijn lieve stem.
Hopeloos...
Ik verdrink nu snel,
in mijn zee van verdriet
Weg uit deze hel
Ook ik verdien dit niet
Graag jullie mening en eventueel tips!
Als je hem toch leest, zet dan meteen even neer wat je ervan vind..
Origineel? Nee.. dat weet ik maar het voelt nou eenmaal zo