Geplaatst maar het moest te maken hebben met Kortsluiting.
Dus begon ik vol moed,
met als onderwerp ik en Winnetou.
(beetje vergezocht, meeste lezers denken dat het om liefdesverdriet gaat
)WIJ
Briesend,
als de zee.
Snuivend,
als de wind.
Wind,
suist rond ons.
Alleen jij en ik,
het landschap vergaat.
We zijn alleen,
jij en ik.
Heerlijk
Maar plots,
voel ik,
hoe je aarzelt.
Je valt,
angst stroomt door me heen
als een wilde rivier.
Je voelt wat ik voel,
maar heel even.
Dan,
is er niets meer
Alleen
stilte..
Het spijt me
--------------------------------------
En m'n vriendin besloot om een gedicht te maken rond haar GSM
.En aangezien ze niet poëtisch (tjah) is aangelegd, vroeg ze het aan mij, en dit is ervan gekomen.
(kvin em persoonlijk nog meevallen, maar kheb et dan ook in een minuutje gemaakt).
GSM
Trillen,
ik kijk op.
Haastig,
duw ik op de knop.
Verbaasd lees ik jouw woorden.
En dan,
welt er vreugde in me op,
als een bruisende fontein.
Ik wil verder
jouw mooie woorden
lezen.
Maar opeens
flikkert het lampje
niet meer.
Onze verbinding is
verbroken.
Zo, barst maar los
