Geplaatst “Maar… ik doe echt wel wat aan me huiswerk! Jullie zien het alleen nooit” schreeuwde ze tegen haar ouders. “Waarom sta je dan een 6,5 gemiddeld?! Terwijl je makkelijk een 7,3 gemiddeld kan” zei haar moeder, haar vader voegde eraan toe: “Zodat je in bespreking komt, en misschien wel kunt opstromen.” K*t ouders dacht ik. “Maar ik wil helemaal niet opstromen!” schreeuwde ze weer. Ze liep boos naar boven en sloeg haar kamerdeur met een knal dicht. “Casey! Casey!” riep haar moeder nog, maar het had geen zin. ‘Hebben ze nu hun zin? Een boze dochter?’ dacht ik bij me zelf. Ik drukte de computer aan en gooide me tas van me bureau. ‘Nu pap en mam weer is over mijn schoolprestatie hebben zitten klagen heb ik helemaal geen zin meer om Frans nog te gaan leren’. De computer was inmiddels opgestart en haar msn melde aan. ‘Bah er is ook nog niemand online’. Er waren wel mensen online, maar ze had geen behoefte om met hun te praten. Ik hoorde dat me ouders beneden aan het praten waren, het ging over mij. “Als we nou is ervoor zorgen dat ze niet meer op de computer kan” hoorde ze haar vader zeggen. “Ja maar wat als ze iets voor school moet doen op de computer?” zei haar moeder. “Dan doet ze dat maar op school! Vanaf nu gaat ze gelijk uit school met haar huiswerk bezig” hoorde ze haar vader boos zeggen. ‘Onee! Dan kan ik niet op msn, mag ik niet met vriendinnen afspreken! Dat kunnen ze me niet aandoen!!’ Ik veranderde gelijk mijn msn naam: En dan mag je niet meer op de computer, wat nu? Hoe zit het met me sociale vaardigheden?. Had ik erin gezet. Gelijk begon Tirza te praten.
Tirza: Heey
Tirza: Hoezo mag je niet meer op de computer?
Casey: Me ouders zijn boos over mijn school, ze vinden dat ik te weinig moeite ervoor doe. Ik moet nu gelijk uit school met me huiswerk bezig!
Tirza: Vervelend *-)
Casey: Ja heel erg.. :@ Ik kan nu dus ook niet meer met vriendinnen afspreken, dat mag dan ook niet.. :@
Tirza: Hmm, nog vervelender.. maar waarom zijn je ouders daar zo streng in?? :S
Casey: Weet niet, vroeger hebben ze allebei Gymnasium gedaan, en volgens mij willen ze ook dat ik dat doe. Maar dat kan ik niet..
Tirza: Ik denk ook dat dat te hoog voor jou is, als je 24 uur p/dag met school bezig was zou je het misschien wel kunnen halen.. maar dat kan je ook niet slapen/eten etc.
Casey: Daarom! En ik ga dat dus echt niet doen..
Casey: Maar ik moet weer gaan.
Tirza: Okii doeii (K)HVJ(K) (L)WJNMK(L)
Casey: Kussz (K)(K)
Ik drukte haar weg en zette mezelf op Ofline weergeven. Ik had nu even geen zin om met andere mensen te praten. Ik was boos op me ouders, en ook op me zelf. ‘Waarom ben ik nou niet zo slim? Waarom kan ik nou geen Gymnasium? Waarom?’ Dat waren vragen die nooit beantwoord zouden worden. Ik begon met tekenen, ik tekende de rest van de avond door. Inmiddels was het 11 uur ik moest naar bed, morgen moest ik paardrijden. Ik had nu een landschap getekend. Het regende en de zon werd weggedrukt door donkere wolken, er lagen veel plassen. Af en toe zag je een plant of boom. Ze waren half dood. De planten hingen slap en de bomen hadden geen bladeren of kleine takjes. De takken hingen naar beneden. Ik keek erna: ‘Het is hoe ik me voel’ dacht ik bij me zelf. Ik hing het met een plakbandje aan de muur. Elke avond tekende ik een landschap, een landschap die weerspiegelde hoe ik me voelde. Er hingen langzamerhand al 6 tekeningen, allemaal droevig. Me ouders kwamen nooit me kamer binnen en zagen de tekeningen ook niet. ‘Het kan ze toch niet schelen hoe ik me voel’ dacht ik. Ik lag in bed en viel in slaap. Ik droomde over de tekening die ik als 1e had getekend. Ik liep er als droevig meisje rond.. ik was helemaal doorweekt van de regen en bleef maar lopen. Nergens was er leven.
De volgende ochtend werd ik wakker, ik was fit en voelde me geweldig. Mijn ouders lagen nog ik bed en ik nam de kans om is lekker op mijn gemak wakker te worden. Ik nam een lekker boterham met een kop thee. Ik pakte mijn tas en trok me lievelings kleren aan. Om half 8 vertrok ik naar school. Ik had helemaal geen zin in school laat staan al die vragen waarom ik niet op msn was, en dan nog 100.000x het hele verhaal moeten vertellen. “Cas!” hoorde ik, ik draaide me om en daar stond Mirtha me beste vriendin. “Heey Mir!” Mirtha rende naar me toe, bij mij aangekomen vroeg ze hijgend: “Ik hoorde van Tirz dat je niet meer op de computer mag, waarom?” “I don’t no! Ik haat me ouders, nou goed?” zei ik boos, het begon al. “Sorry Cas, ik wou je niet boos maken, ik snap het al” ‘Oke mooi’ dacht ik. De bel ging, gelukkig had ik vandaag geen lange dag. Ik was stil en leek wel verlegen, terwijl ik normaal heel druk en populair was. Ik was nog steeds wel populair maar riep niet over de hele gang allemaal mensen. Zelfs tegen me beste vriendin zei ik niks. Ik zat lekker van boterham te genieten en Mirtha was even naar haar kluisje gegaan. Normaal heb ik altijd dan nog 100 vriendinnen om me heen zitten maar vandaag niet. Ik zag Mirtha nergens terwijl ze 10 min. Geleden al naar haar kluisje was gegaan. Toen zag ik haar lopen over de gang. ‘Ah daar is ze weer’ ik zag dat ze een hele groep mee had. ‘Onee he!’ dacht ik bij me zelf. “Cas?” vroeg Laura. “Ja wat is er Lau?” Jasia begon te praten “We vinden je vandaag erg stil, wat is er met je?” Gorgia zei: “Je hoeft het niet te vertellen als je dat niet wilt hoor” “Nee cas, we vinden dat je lekker naar huis moet gaan en lekker in bed moet kruipen” zei Mirtha. “Ookal ben je niet ziek” zei Laura. ‘Misschien hebben ze wel gelijk’ “ja, ik ga wel naar huis”. Ik stond op en liep naar de congierge balie. “Mag ik even bellen? Ik voel me niet lekker namelijk” vroeg ik. “Natuurlijk meid! Je weet hoe de telefoon werkt he?” vroeg de congierge. “Ja”. Ik toetse zogenaamd het nummer in en wachte eventjes. Vervolgens deed ik net of ik me moeder aan de telefoon had. “Ik kan naar huis komen, ik woon hier vlakbij dus ik kan zelf naar huis” zei ik. “Is goed, ik zet het in de computer en je hoeft niet te bellen als je thuis bent” ‘Yes! Dacht ik, gelukt!’ Ik liep naar de garderobe en pakte me jas. Toen ik naar buiten liep deed ik ondertussen ook mijn jas aan. “Cas?! Ga je naar huis?” riep Mirtha die net zag dat ik me jas had gepakt. “Ja” en ik liep verder. Ik was bijna bij het dorp, ik moest alleen nog het pleintje over en een verlaten weggetje en dan kwam ik bij de straat waar ik woonde. De straat waar ik nu liep was saai en niks aan. Ik keek naar me voeten en liep ondertussen langzaam verder. Ik kwam bij het pleintje waar allemaal winkels omheen stond. ‘Ik ga even wat lekkers bij de bakker halen’ dacht ik. Ik liep naar de bakker en bestelde een lekker warm broodje. Ik wachte tot het klaar was. Ondertussen ging ik zitten op het terasje, de zon scheen op me huid en ik genoot. “Uw broodje is klaar” hoorde ik de ‘ober’ zeggen. Ik stond op en pakte me broodje ik ging weer op het terasje zitten. “Wat is dit toch heerlijk” zei ik tegen me zelf. Ik at me broodje op en ging ondertussen op me mobiel zitten klooien. Jammer dat ik er geen msn op heb zitten, dan kon ik nu lekker op msn zonder dat me ouders het wisten! Ik had me broodje op en rekende af, wat ik nog niet had gedaan. Ik liep verder en ging bij de fontein staan. “Allemaal geld, hoeveel zal het zijn?” vroeg ik aan me zelf hard op. Ik liep weer verder en ik was bijna bij het verlaten weggetje. Opeens durfde ik niet verder alsof er iets was, maar ik zag niks!
Maar lang leve de spelling en gramatica controle 