Geplaatst 
Iwan,7 september 2004
Maandag was je er nog...Was je nog hier.
Maar toen ik de dag erna naar de manege was gegaan
zag ik jou niet meer in je stalletje staan.
Zonder dat ik gedag kon zeggen had jij ons verlaten
Ik wist niet meer wat te toen,was in alle staten.
Ik huilde zoals ik nooit meer huilen zal
en stond daar snikkend bij jouw stal.
Zilte tranen rolden langs mijn wang
Ik was wanhopig,met jou voelde ik me sterk en zonder je...Was ik bang
Eeuwen duurde het voordat ik besefte dat ik jou altijd bij me had,
en langzaam glimlachte ik wat.
Want in mijn hart was je toch altijd dicht bij mij
en die gedachte maakte me een beetje blij.
Maar toch zal ik je altijd blijven missen,
want in mijn liefde voor jou moest je je niet vergissen.
Ondanks dat je pas op je 34 was weggegaan
Bleef ik daar snikkend bij jouw stalletje staan
Toen de laatste traan was gevallen
ging ik langzaam weg bij de stallen
ik probeerde de gedachtes aan jou kwijt te raken
En een nieuwe start te maken
En langzaam aan begreep ik wat ik moest doen
en in gedachten gaf ik jou een laatste zoen
Dit was ons afscheid
maar toch niet voor altijd.
Want,denk ik maar keer op keer
later in de hemel zie ik je weer.
