Geplaatst het verhaal!!
Ik zit hier nu al zeker een uur, misschien wel twee of drie! In mijn handen heb ik een atlas, ik kijk naar een kaartje van een land, mijn vaderland. Al weet ik niet hoe het eruit ziet en wie daar wonen. Eigenlijk weet ik het wel, mijn familie, maar ik ken die mensen niet dus hoe kan het dan mijn familie zijn? Er word op de deur geklopt en ik hoor een stem, het is mijn moeder. Niet mijn echte moeder, die zit in dat land zo ver van hier, ik mis haar ondanks dat ik niet weet wie ze is. De deur gaat open, er komt een vrouw te voorschijn in haar handen heeft ze een bord. Ze zet het neer op mijn bureau en zegt: “Eet het maar lekker op”. Dat waren de enige woorden die ze tegen mij heeft gezegd: Eet het maar lekker op. Ik weet ook niet wat het is maar…. Ik merk het al een tijdje, als ik op mijn kamer zit en ik weer lekker aan het dromen ben over het land waar ik vandaan kom, over mijn echte moeder. Dan merk ik aan Jenny, “mijn moeder”, dat ze dat niet goed vind. Laatst zat ik op een warme zonnige dag in de tuin, ik had een foto van mijn echte moeder op mijn schoot liggen, Jenny kwam langs en zag wat ik aan het doen was. Ze pakte de foto en scheurde hem doormidden, zonder maar een woord tegen mij te zeggen. Ze verscheurde hem zo maar, mijn enige foto, het enige wat ik van mijn moeder had. Ik snap dat ze het beste wilt met mij en dat ik niet verdrietig ben, maar dat ze daarom mijn enige herinnering zomaar verscheurt snapte ik niet. Ik neem een hap van mijn eten, maar het smaakt me niet. Ik zet het weer weg en ga op me bed liggen. Aan de muur zie ik een foto hangen van mijn merrie Odessa. Kon ik nu maar bij haar zijn, bij haar is de enige plek waar ik me thuis voel.
dat was het!!
